Η κυρά Μαριγώ έβαλε το κολατσιό στην βούργια,έκλεισε την πόρτα του σπιτιού της και χάιδεψε τον φουντωτό βασιλικό που βρισκόταν δίπλα στην πόρτα της. Η κόκκινη βαμμένη ντενέκα που ήταν φυτεμένος,ταίριαζε τόσο με το πράσινο φύλλωμα του!!
Το άρωμα του μοσχομύρισε γύρω.
Το σπίτι της χτισμένο στην άκρη του χωριού, το τριγύριζε ένας πέτρινος αυλότοιχος που είχε σκεπαστεί με τα χρόνια, με το αγιόκλημα και την βουκαμβίλια που είχαν σκαρφαλώσει επάνω του,στολίζοντας τον με το φύλλωμα και τα λουλούδια τους.
Ο κήπος της ήταν πανέμορφος γεμάτος με τριανταφυλλιές, ορτανσίες,γαριφαλιάς,ότι λουλούδι ήθελες θα το έβρισκες στην αυλή της.
Τα αγαπούσε πολύ η Μαριγώ τα λουλούδια της.
Τόσο πολύ που όταν τα φρόντιζε τους τραγουδούσε κι όλας. Και ένα παράξενο πράγμα θαρρείς και εκείνα το καταλάβαιναν και της χάριζαν απλόχερα τα άνθη τους και τα αρώματα τους.
Πήρε το χωμάτινο μονοπάτι που έβγαζε στο λιόφυτο τους. φέτος η χρονιά φαίνονταν καλή για το λάδι.
Οι Ελιές ήταν κατάφορτες με τον χρυσό καρπό να κρέμεται από τα κλαδιά τους.
Έφτασε στο λιόφυτο και είδε από μακρυά κάτω από την ρίζα μιας ελιάς καθισμένο το Μανιωλιό της.
Ξενομπάτησα εκείνη την είχε εντυπωσιάσει η ομορφιά του. Λεβέντης σκέτος
Τον αγάπησε για την απλότητα και την καλοσύνη του.
Τι κι αν πέρασαν τα χρόνια και άσπρισαν τα γένια του και τα μαλλιά του;
Για εκείνη θα είναι πάντα ο Μανωλιός της, ο σύντροφος της στα καλά και στα άσχημα μαζί όλα αυτά τα χρόνια που πάλεψαν να αφήσουν μια περιουσία στα παιδιά τους και ήταν αυτή που τους βοήθησε να σπουδάσουν.
-Καλώς την Μαριγούλα μου έλα κάθισε κοντά μου.Τι καλό μας έφερες κορίτσι μου;για να δω; μοσχομυρίζει.
-Περίμενε βρε Μανωλιό μου όπου να ναι θα τελειώσουν τα παιδιά το ράβδισμα κάτω στην ρεματιά. ξέρεις ε;
-Αμ δεν ξέρω Μαριγούλα μου; ξεχνιούνται αυτά;
Τι έχει δει αυτή η ρεματιά!!
Σαν ελαφίνα έτρεχες να στρώσεις τα πάνινα δίχτυα
κάτω από τις ελιές.
-Και εσύ; που αντί να ραβδίζεις τον καρπό, δεν άφηνες αφορμή να με ξεμοναχιάζεις να σου δώσω ένα φιλί πριν να μας πάρει κανένα μάτι.
-Θυμάσαι Μανωλιό μου τι γλέντια γινόταν όταν τελείωνε το λιομάζωμα;
Τι κόσμος και λαός μαζεύονταν από τα γύρω λιόφυτα;
Έφευγε όλη η κούραση και τα μάτια έλαμπαν από χαρά.
Που την βρίσκαμε τόση δύναμη και κουράγιο;
-Τα νιάτα ήταν Μαριγούλα μου...
Να δες τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας,δεν σου θυμίζουν εμάς;
-Εχεις δίκιο καλέ μου είπε εκείνη και του χάϊδεψε
το χέρι.
Μάνα... πατέρα τελειώσαμε και του χρόνου. είπαν εκείνα με ένα στόμα Βεντέμα είχαμε φέτος. Χρυσάφι θα είναι το λάδι μας.
Δόξα το Θεό παιδιά μου να είστε καλά.
Ελάτε να φάτε να ξεκουραστείτε φώναξε η μάνα η Μαριγούλα και έστρωσε το λευκό της τραπεζομάντιλο βάζοντας επάνω του κόσμου τα καλούδια.
Και να τα ντολμαδάκια, ο ντάκος με ντομάτα και φέτα, το απάκι οι μπουμπουριστοί χοχλοί, χορτοπιτάκια τυροπιτάκια ελιές και φυσικά κρασί για να το γιορτάσουν.!!
Και του χρόνου..στην υγειά σας μάνα πατέρα.!!!
Αυτή ήταν η δική μου συμμετοχή στο όμορφο αυτό παιχνίδι των λέξεων που κάνει με επιτυχία κάθε φορά η Μαρία μας με το χάρτινο καραβάκι της..
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τον χρόνο που του αφιερώσατε...
Για μια ακόμα φορά πέντε λέξεις, μας πήγαν τον καθένα μας σε διαφορετικά μονοπάτια και αυτή είναι η ουσία του παιχνιδιού αυτού που μας κάνει και το αγαπάμε κάθε φορά, και το περιμένουμε
Μαρία μου με ενδιαφέρον..
Η Κανελλάκη μας για μια ακόμη φορά με την "δημιουργική της απασχόληση" πήρε την αγάπη μας με την ψήφο της πρωτιάς..
Εεεε και έμενα με έχετε μάθει πια απ έξω και ανακατωτά ..να μην χάσω δρώμενο και πάει χαμένο..!!!
Με κάνει χαρούμενη η προσπάθεια σε κάθε συμμετοχή μου...
Να είστε όλοι καλά να έχετε μια όμορφη
εβδομάδα... να μην ξεχνάτε να χαμογελάτε..ομορφαίνει το πρόσωπο..!!!
Να περάσετε χαρούμενες γιορτινές μέρες με τους αγαπημένους σας κοντά..να τους λέτε ότι τους αγαπάτε και ας είναι αυτονόητο..
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε...
Εδώ είναι όλες οι συμμετοχές μπορείτε να
περάσετε να τις απολαύσετε..!!
