ΤΟ ΤΑΜΑ
Άνοιξε την πρόσκληση του γάμου τους και κοίταξε ευτυχισμένη τα δύο χρυσά άλφα τα αρχικά τους Αργύρης-Άρτεμη να είναι αγκαλιασμένα όπως εκείνη με τον Αργύρη της.
προκαλούσαν συγγενείς και φίλους να βρεθούν κοντά τους την πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής τους.
Χαμογέλασε. Όλα ήταν όπως τα είχε ονειρευτεί.
Από τότε που ήταν μικρά παιδιά από το σχολείο ακόμα αγαπούσε τον Αργύρη με την αγάπη εκείνη την άδολη που μόνο τα παιδιά ξέρουν .
Μία τάξη μεγαλύτερος ήταν, αλλά σε όλα τα παιχνίδια την υπερασπιζόταν όταν την πείραζαν τα άλλα παιδιά.
Μεγαλώνοντας μεγάλωνε και η αγάπη που είχαν οι δυο τους
Θα σου χτίσω ένα μεγάλο παλάτι και θα σε κάνω βασίλισσα Αρτεμώ μου της έλεγε όταν βρίσκονταν στα κρυφά πίσω από το εξωκλήσι της Βαγγελίστρας
Έτρεμε σαν πουλάκι όταν ακουμπούσε τα χείλη του στα δικά της και βούλιαζε στους ωκεανούς των γαλάζιων ματιών του η Αρτεμώ. ποτέ δεν μπόρεσε να μετρήσει τις πολύχρωμες πεταλούδες που πετάριζαν γύρω τους, σε κάθε άγγιγμα του..
Και ήρθε ο καιρός που ο Αργύρης έπρεπε να φύγει.
Είχε περάσει στην κοντινή πόλη στην σχολή εμποροπλοιάρχων που ήταν και το όνειρό του..την αγαπούσε την θάλασσα όπως και την Αρτεμώ του.
Ήταν ο πρώτος μικρός χωρισμός τους και η Αρτεμώ ένοιωσε την καρδιά της να πονά για πρώτη φορά.
Που να φανταζόταν ότι η ζωή της δίπλα στον Αργύρη θα ήταν από εδώ και πέρα πολλοί μικροί αποχαιρετισμοί.
Όταν είχαν αποφασίσει να ενώσουν τις ζωές τους τους είχε γίνει πια συνήθεια το μαζί και χώρια.
Είχαν ορκιστεί από την πρώτη φορά που φιλήθηκαν πίσω από το ξωκλήσι της Βαγγελίστρας.. ότι και να συνέβαινε στην ζωή τους θα ήταν για πάντα μαζί.
Η Αρτεμώ έγινε δασκάλα. Λάτρευε τα παιδιά γι αυτό διάλεξε και αυτό το επάγγελμα.
Ήταν τυχερή γιατί την μετέθεσαν στο χωριό τους, αφού η προηγούμενη δασκάλα είχε φύγει και το σχολειό χρειαζόταν μια δασκάλα.
Ήταν πολύ ευτυχισμένοι και ο γάμος τους έγινε το καλοκαίρι μέσα σε χαρές και γλέντια μαζί με όλο το χωριό να χαίρεται για την ευτυχία τους, μέχρι το πρωί που ο ήλιος αγουροξυπνημένος, άρχισε να απλώνει τις αχτίνες του να φωτίσει την μέρα.!
Τον ήθελε ολότελα δικό της η Αρτεμώ τώρα που έγιναν ανδρόγυνο. Δεν ήθελα πια να τον μοιράζεται με την θάλασσα.
Το ήξερε αυτό ο Αργύρης την λάτρευε την Αρτεμώ του και δεν ήθελε να την στεναχωρεί.
Είχε σκοπό να αφήσει την θάλασσα μόλις ταχτοποιούσαν τα οικονομικά τους.
Κάθε φορά που μπάρκαρε εκείνος, η Αρτεμώ πήγαινε στην Βαγγελίστρα της, άναβε ένα κερί και την παρακαλούσε να της τον προσέχει.
Ήρθε ο χειμώνας βαρύς με τον ουρανό να έχει κατεβάσει τα πιο μαύρα του σύννεφα ενώ ο άνεμος λυσομανούσε σηκώνοντας τεράστια κύματα σαν να ήθελαν να καταπιούν το καράβι που βρέθηκε μέσα σ αυτήν την θύελλα.
Ο καπετάνιος κατάλαβε ότι τα πράγματα ήταν δύσκολα..
Βαγγελίστρα μου βόηθα..!!! έκανε τον σταυρό του ο Αργύρης.
Δεν πρόλαβε να αποσώσει τα λόγια του και το καράβι άρχισε να γέρνει. ίσα που πρόλαβαν να πέσουν μαζί με το πλήρωμα στην θάλασσα.
Πάντα γέμισε η ψυχή της με φόβο όταν έβλεπε τον καιρό μπουρουνιασμένο.
Θα ήθελα να μπορούσε να πάρει μια κιμωλία και να τον σβήσει από μέσα της αυτόν τον φόβο. Όμως δεν μπορούσε, γιατί εκείνος τρύπωνε ακόμα πιο βαθιά μέσα της.
Βαγγελίστρα μου βόηθα..!! και εγώ θα έρχομαι να σου ανάβω κάθε μέρα το καντήλι σου.
Με την αγωνία στην καρδιά ξάπλωσε αλλά δεν την έπαιρνε ο ύπνος
Αξημέρωτα άνοιξε την τηλεόραση την ώρα που ο παρουσιαστής των ειδήσεων έλεγε για το ναυάγιο της ΕΛΠΙΔΑΣ και πως σώθηκαν όλοι οι ναυτικοί μαζί με τον καπετάνιο τους τους περισυνέλεξαν ταλαιπωρημένους αλλά ζωντανούς. σε λίγες μέρες θα γύριζαν στην πατρίδα.
Σε ευχαριστώ Βαγγελίστρα μου!!! έκανε τον σταυρό της η Αρτεμώ, και ξεκίνησε για το τάμα της.
Από τότε και για όλα τα χρόνια της ζωής της έβλεπαν οι συχωριανοί την Αρτεμώ ακόμα με το μπαστουνάκι της και τα άσπρα της μαλλιά να ανεβαίνει στο ξωκλήσι της Βαγγελίστρας για να ανάψει το καντήλι της Της.
Αυτή ήταν ολόκληρη η ιστορία μου στο παιχνίδι των λέξεων (κόψαμε αρκετά γιατί ξεπερνούσε το κείμενο τον αριθμών των λέξεων ) που κάνει ως γνωστό πάντα με πολύ επιτυχία η φίλη μας η Μαρία ..
την πρωτιά την πήρε επάξια η Κανελλάκη μας με το Απάγκιο της..!!!
Κομμένες ανάσες στην σκοτεινιά
γυρεύουν ένα ξάγνατο.
Ένα μικρό άσπρο σημαδάκι,
να τις τραβήξει από εκεί.
Έλαβε μέρος στις 25 λέξεις που διοργανώνει με επιτυχία η Μαρία που έχει το Κείμενο
Η Πρωτιά στις 25 λέξεις ανήκει στην ποιήτρια φίλη μας την Ελένη να περάσετε να δείτε διαμάντια της
Και η τελευταία κυριολεκτικά συμμετοχή μου .... όχι καλέ μην σας πιάσει κόλπος .. θα ξαναπάρω μέρος.. απλά τελευταία στην σειρά λέω...ήταν η φωτογραφία μου αυτή.. στον διαγωνισμό φωτογραφίζειν που κάνει πάλι η Μαρία...στο άλλο της μπλοκ ..Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά
Όλα στο κόκκινο ήταν ο τίτλος της..
Πρώτη και καλύτερη ήρθε η φωτογραφία της Μαρίας...απολαύστε τη στο χώρο της.. φίλοι μου !!!
Σας ευχαριστώ πολύ αγαπημένη μου παρεούλα που αφήνετε ... έστω και λίγο...από τον πολύτιμο χρόνο σας ...καλή εβδομάδα σας εύχομαι..και μην ξεχνάτε να χαμογελάτε ακόμα και στα δύσκολα... το ξέρω επαναλαμβάνομαι αλλά σκεφτείτε τι θα ήταν η ζωή μας χωρίς το χαμόγελο..ε;
