ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΈΣ..ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ.,!!!

Σε αυτή η ανάρτηση με πολύ χαρά και καμάρι θα σας παρουσιάσω μια κοπελιά που οι καλλιτεχνικές της ανησυχίες εκτός από την ζωγραφική..(ζωγραφίζει υπέροχα)..δείτε εδώ..ένα δείγμα της...

 κάνει και τις πρώτες της προσπάθειες.. στην ελεύθερη ποίηση..
Μέσα από μια συλλογική δουλειά,με πολλούς  άλλους ερασιτέχνες  παρουσιάζονται και δικές της προσπάθειες να.. αφήσει  τα συναισθήματά της  να εκτεθούν μέσα από τα γραφτά της..
στα <μικρά ημερολόγια λόγου>

Πριν λίγο καιρό μου χάρισε αυτήν την συλλογή ..και με πολύ χαρά μου θέλησα να μοιραστώ μαζί σας αυτή της την προσπάθεια..

Η πίσω μεριά της,με τα ονόματα των συμμετεχόντων..

Ενα μικρό βιογραφικό της..

Από εδώ και πέρα σωπαίνω...και σας αφήνω να απολαύσετε τις σκέψεις της..

Η Ειρήνη είναι μια νέα κοπέλα γεμάτη ευαισθησίες και όμορφα συναισθήματα...και τυχαίνει αυτό το κορίτσι-μαμά να είναι ανιψιά μας...!!!

Γι αυτό και η αφιέρωση..

Είμαι πολύ περήφανη γι αυτήν.!!!
Αν είχατε  τον χρόνο να  φτάσετε μέχρι εδώ,σας ευχαριστώ πολύ..
Να είστε καλά ,να κάνετε  όμορφες σκέψεις ,πίσω από αυτές κρύβετε και ένα χαμόγελο μην το ξεχνάτε..!!!
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε...

<< ΕΣΥ..!!>>

Αγαπημένη μου παρεούλα.. πριν διαβάσετε το ποίημα με το οποίο τόλμησα ...( ναι για μένα είναι τόλμη αυτό που  κάνω.. το νιώθω έτσι)  και δεν το λέω από μετριοφροσύνη .. πιστέψτε με ..ξέρω τι λέω..!! 
Ακούστε αυτό το υπέροχο τραγούδι από τον  λατρεμένο..Κωστα  Χατζή.. όταν το άκουσα για πρώτη φορά.. συγκλονίστηκα.. μέρες που είναι ας μιλήσει ο στίχος στις καρδιές μας..!!

χαίρομαι κάθε  φορά που προσπαθώ.. να συμμετέχω σε δρώμενα που γίνονται στην γειτονιά αυτή..!!
Για ακόμα μια φορά  η φίλη μας  η Αριστέα ..με  το   11ο συμπόσιο ποίησης  ανέδειξε  ταλέντα που η πένα τους  ζωγράφισε.. 

Η λέξη που έβαλε  αφορούσε το ΠΑΙΔΙ... μια λέξη  που θα έπρεπε να είναι γεμάτη τρυφερότητα και αγάπη αλλά δυστυχώς   υπάρχουν και πολύ  δύσκολα  μονοπάτια γι αυτήν την τρυφερή ηλικία...!!
Ποιήματα που ξεχείλιζαν  από αγάπη..και μας έδωσαν τόσα συναισθήματα διαβάζοντας τα..
Σ αυτό το συμπόσιο άξια για  πρωτιά  μια ακόμα   φορά.. επιλέχτηκε η Μαρία η Κανελλάκι-η όπως την λέω εγώ..!!! είναι στο Απάγκιο της πηγαίνετε να διαβάσετε το διαμάντι της..!!
Και αφού....όπως λέει η πυργοδέσποινα μας..είμαστε όλοι νικητές ...βάζω και εγώ με περηφάνια εδώ το δάφνινο στεφάνι μου..τρομάρα  μου..!!

Η συμμετοχή μου..!!!

<< ΕΣΥ>>

Εσύ, που κάθεσαι εκεί 

μέσα στην ζέστα του σπιτιού σου,

εσύ, που γεύεσαι ένα φιλί

από τα χείλη του παιδιού σου,

να του προσφέρεις λαχταράς 

τίποτε μην του λείψει 

και μέσα από τα μάτια του 

ποτέ μην δεις την θλίψη,

σου λέει ένα ευχαριστώ

γι αυτά που τού χεις δώσει;

Είναι παιδί μου θα μου πεις

κι έχει αγάπη τόση! 

Για πες όμως πέρασε

ποτέ από τον νου σου,

τι να προσμένει ένα παιδί

παιδί του διπλανού σου;

Διάβασες μες το βλέμμα του

την θλίψη και τον πόνο,

για μια καλύτερη ζωή 

που οι άλλοι έχουν μόνο;

Σκύψε  και δες μέσα βαθιά

στην άκρη της καρδιάς σου

και δώσε απ το περίσσευμα 

και εσύ της ανθρωπιάς σου.

Ν ανθίσει το χαμόγελο

απ τα μικρά του χείλη

και θα ναι   χίλια ευχαριστώ

που η αγάπη θα χει στείλει!

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ όλους..για τον χρόνο και την αγάπη που μου αφιερώσατε...στο συμπόσιο και εδώ..!!

Όσο για το χαμόγελο .. τα λέει καλύτερα από μένα ...ο Κώστας Χατζής..!!

  Εκείνος ανέβηκε στον Σταυρό για χάρη μας.. ας  ακολουθήσουμε τον δρόμο της αγάπης που μας ΔΙΔΑΞΕ..!!!

Καλή μεγαλοβδομάδα να έχετε..!

ΑΓΡΑΦΟ ΒΙΒΛΙΟ..!!

Δεν πρόλαβα να γράψω στα μαθητικά μου τετράδια.
Τώρα γράφω στις σελίδες της ζωής μου τα παιδικά μου όνειρα.
Τρέχει ο νους σαν άτι που καλπάζει κόντρα στον άνεμο.
Σε μια και μόνο στιγμή ξαναγυρίζω πίσω.
Γίνομαι το μικρό παιδί, που με μάτια ορθάνοιχτα γεμάτα απορία, κοιτάζει την ζωή.
Εκείνη την ζωή, που ήθελε να ζήσει και δεν την έζησε γιατί μεγάλωσε γρήγορα.
Δεν πρόλαβε να ανέβει στο τραινάκι του λούνα παρκ και να ταξιδέψει στην χώρα του παραμυθιού.
Και ο χρόνος κύλισε..!!
Θεέ μου πόσο γρήγορα..!!
Σαν βότσαλο που κυλά απο την κορφή του βουνού.
Και εγώ καθισμένη,με τον χρόνο δίπλα.. να  χαϊδεύει τα λευκά μου μαλλιά.
Ακόμα προσπαθώ μέσα στον θόρυβο της ζωής, να ξεχωρίσω τον ήχο που κάνει το τραινάκι του λούνα παρκ.
Οχι αυτή την φορά δεν θα το χάσω.
Θα με πάει σίγουρα στην χώρα του παραμυθιού...!!!

Αυτή ήταν η δική μου αυτοβιογραφική... συμμετοχή στο .. 10 Συμπόσιο ποίησης (επετειακό) που κάνει πάντα με επιτυχία η πασίγνωστη κι αγαπημένη πυργοδέσποινα Αριστέα.!
Νιώθω μεγάλη τιμή και ... μόνο που συμμετέχω μαζί με τόσο αξιόλογες  πένες..!! 
Ευχαριστώ πολύ αγαπημένο μου παρεάκι που έρχεστε μέχρι εδώ και μου χαρίζετε κάθε φορά τον χρόνο και την αγάπη σας..να το ξέρετε είναι αμοιβαία..!!
Και μην ξεχνάτε.. ένα χαμόγελο σας περιμένει κάπου ψάξτε το..!!
Μπορεί να βρίσκεται δίπλα σας.!!

ΟΝΕΙΡΟ ΘΕΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΟΣ.!!

Το θέμα η πατρίδα..!!! με αυτήν οδηγό  η Αριστέα ξέρετε   η ζωή είναι ωραία. μας παρότρυνε να πάρουμε μέρος στο συμπόσιο της ποίησης

 που εδώ και αρκετό καιρό διοργανώνει με μεγάλη επιτυχία σαν καλή οικοδέσποινα που είναι..!!
Η λέξη ιερή...γράφτηκαν διαμάντια όσοι  δεν έχετε διαβάσει τα ποιήματα να περάσετε να το κάνετε...θα δείτε πόσο όμορφα μπορούν να πλεχτούν οι λέξεις.. μεταξύ τους..!! 
Ανάμεσα στα διαμάντια που γράφτηκαν ήταν και η δική μου μικρή προσπάθεια.. ευχαριστώ πολύ όσους πέρασαν από εκεί  το διάβασαν...και έβαλαν βαθμό τους ..που αλήθεια είναι δεν το περίμενα.!! 
Σας το παραθέτω εδώ.!!

Όνειρο θερινής νυχτός.!

Να ήμουν λέει να ήμουνα, σε μια Ελλάδα άλλη
και να μην έβλεπα ποτέ το μαύρο μας το χάλι
Να ήταν λέει ευτυχείς, μέσα στην χώρα όλοι
να γέμιζε με χρήματα τ άδειο μας πορτοφόλι.
Να χαν συντάξεις παχυλές,μισθούς ονειρεμένους,
να μην μας λεν στο Δ.Ν.Τ φτωχούς και πεινασμένους.
Στους δρόμους να μην βλέπαμε ματ και αστυνομία,
και οι ληστείες να τανε μονάχα σε ταινία.
Να επικρατούσε η άποψη, έχει ο πολίτης δίκιο
και οι κυβερνώντες να χανε πάνω τους κάτι  αντρίκειο.
Παιδεία που τα όνειρα, των νέων να χουν θέση, 
να κάνουν το επάγγελμα αυτό που τους αρέσει.
Στους δρόμους να μην βλέπαμε ούτε ένα σκουπιδάκι, 
γιατί αυτό θα μάθαινες από μικρό παιδάκι.
Να χουνε λέει πρόσβαση όλοι στα υπουργεία
και να μην ξέραμε  ποτέ την λέξη ανεργία.
Να ήταν όλοι οι Έλληνες πολύ ευτυχισμένοι,
να μην μας λένε στα σκατά πως είμαστε χωμένοι.
Με δρόμους όμορφους φαρδύς να ήσουνα γεμάτη,
να έμπαινες Ελλάδα μου σε ολονών το μάτι.
Όταν οι άλλοι ζούσανε σε σπήλαια αιώνες ,
να μην ξεχάσεις πως εσύ έχτιζες Παρθενώνες.
Ετούτα που ονειρεύομαι αν θες Ελλάδα δως μου
και θά σαι η ομορφότερη ΠΑΤΡΊΔΑ όλου του κόσμου.!
***********************************************
Εδώ τελείωσε η συμμετοχή μου στο συμπόσιο
και αφού τελείωσε και  ο διαγωνισμός..θυμήθηκα..
πως είχα γράψει το 92 κάτι για πατρίδες..ίσως να το έχω ξαναβάλει δεν θυμάμαι αλλά ακόμα είναι επίκαιρο..(φαίνεται στην φωτογραφία το πότε γράφτηκε) 

 και αφορμή ήταν οι ειδήσεις τότε που έλεγαν για ανθρώπους που έφυγαν από πολέμους και γύρευαν καινούργιες πατρίδες και που χάθηκαν στα  παγωμένα νερά της Μεσογείου... 
Πόσο επαναλαμβάνεται η ιστορία..!! 

ΧΩΡΊΣ ΠΑΤΡΊΔΑ.
Ανάμεσα γης και ουρανού περιπλανιούνται,
φαντάσματα συνείδησης μας τωρινά,
τον πόνο κάνανε φυγή τους για ελπίδα,
άνθρωποι χωρίς πατρίδα.
Τα χέρια απλώνουμε σε μας με ικεσία,
θέλει η καρδιά αλλά δεν θέλει η λογική,
μέσα στα μάτια τρεμοσβήνει η ελπίδα, 
άνθρωποι χωρίς πατρίδα.
Γροθιά στην πέτρα ξέρουν πως χτυπάνε, 
μ αυτή δεν έχει μέσα της ψυχή.
Η μέρα θόλωσε και χάνεται η ελπίδα,
άνθρωποι χωρίς πατρίδα.
Μες του πελάγου την νυχτιά αργοπεθαίνουν,
δες μες το βλέμμα τους μιλάει η σιωπή.
η απελπισία έχει πνίξει την ελπίδα,
άνθρωποι χωρίς πατρίδα.
Με ποια φτερά που ναι κομμένα να πετάξουν
κι είναι πεσμένα σε μια πλώρη καραβιού
κι έχει βουλιάξει της ελπίδας η σανίδα,
άνθρωποι χωρίς πατρίδα.
Σε ποιο χαρτί, ποια ιστορία να το γράψει,
τέτοια Οδύσσεια δεν έχει τελειωμό,
κι όλοι εσείς που άνθρωποι νοήστε,
πατρίδα δώστε τους που να χει γυρισμό.!!!
***********************************
Αγαπημένη μου παρέα.. ας κοιτάξουμε δίπλα μας και ας χαρίσουμε την αγάπη μας και εμπράκτως μαζί με ένα χαμόγελο μας..!!! 
Να είστε καλά και να  έχετε μια όμορφη εβδομάδα..!!! 



   

ΧΩΡΙΣ ΠΑΤΡΙΔΑ...!!

Με αυτό το  μικρό μου ποίημα μου συμετεχω στην στηλη της Μαριας..Μια ματια στον ήλιο με γιορτιναhttp://mia-matia-ston-ilio.blogspot.gr/2015/03/blog-post.html#comment-form.

                                                  Ζωγραφική μου
ΧΩΡΙΣ ΠΑΤΡΙΔΑ..!!
Ανάμεσα γης και ουρανού περιπλανώνται
φαντάσματα συνείδησης μας τωρινά,
τον πόνο κάνανε φυγή τους για ελπίδα 
άνθρωποι χωρίς πατρίδα.
Τα χέρια απλώνουνε σε μας με ικεσία,
θέλει η καρδιά όμως δεν θέλει η λογική,
μέσα στα μάτια τρεμοσβήνει η ελπίδα, 
άνθρωποι χωρίς πατρίδα.
Γροθιά στην πέτρα ξέρουν πως χτυπάνε.
Μα αυτή δεν έχει μέσα της ψυχή,
η μέρα θόλωσε και χάνεται η ελπίδα, 
άνθρωποι χωρίς πατρίδα.
Μες του πελάγου την νυχτιά αργοπεθαίνουν,
δες μες τα μάτια τους μιλάει η σιωπή,
η απελπισία έχει πνίξει την ελπίδα, 
άνθρωποι χωρίς πατρίδα.
Με ποια φτερά πού ναι κομμένα να πετάξουν,
είναι πεσμένα σε μια πλώρη καραβιού.
Κι έχει βουλιάξει της ελπίδας η σανίδα,
άνθρωποι χωρίς πατρίδα.
Σε ποιο χαρτί, ποια ιστορία θα το γράψει,
τέτοια Οδύσσεια δεν έχει τελειωμό,
κι όλοι εσείς που άνθρωποι νοήστε,
πατρίδα δώστε τους που να χει γυρισμό.!!

**************************************

Αγαπημένη μου παρέα να έχετε μια όμορφη  εβδομάδα..η ελπίδα είναι εκεί.. και περιμένει ένα μας χαμόγελο....
Να είστε όλοι καλά..!!!
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε από εδώ..!! 

ΕΜΜΕΤΡΟΣ .....ΚΑΦΕΝΕΣ..!!

Το πήγα από εδώ, το πήγα από εκεί, 

να γράψω ήθελα για έναν καφενέ.

Η φίλη μας η Αριστέα έγινε αιτία με τον δικό της καφενέ για τον προβληματισμό μου.!!

Δεν μου έβγαινε με τίποτα το πεζό. 

φωτό από το ίντερνετ

           ΉΤΑΝΕ ΝΙΟΣ..!!

Ήτανε νιος κι αυτός κάποια φορά,

σαν ξεκινούσε την ζωή να συναντήσει.

Την πέτρα έλιωνε στα χέρια του τα δυο,

κι είχε την δύναμη την μοίρα να νικήσει.

Τα χρόνια πέρασαν κι η ψεύτρα η ζωή,

πως τον ξεγέλασε δεν το χει καταλάβει, 

Αυτός που ήτανε ολόγερο σκαρί,

τώρα να μοιάζει μ ένα ξέμπαρκο καράβι..     Με το κασκέτο πάνω στ άσπρα του μαλλιά,

και με το χέρι στο μπαστούνι ακουμπισμένο, πάνω στους ώμους του το βάρος της ζωής,

σέρνει το βήμα του αργό και κουρασμένο.

Στης γειτονιάς τον καφενέ κάθε πρωί,

πάει τους φίλους του εκεί να συναντήσει.

Με τάβλι, πρέφα, κολιτσίνα και καφέ,

της μοναξιάς του το κενό θε να γεμίσει.!! 

Αγαπημένη μου παρέα..να περάσετε ένα όμορφο και χαρούμενο και τριήμερο..όπου και να πάτε .. ότι και να κάνετε..!!

Είναι καλύτερο ένα λυπημένο χαμόγελο από

το καθόλου...χαμόγελο..!!   

Για όσους παρακολουθούν τις ιστορίες του καφενέ

οι ως τώρα δημοσιευμένες ιστορίες μας είναι:

1.Οδοιπορικό στα καφενεδάκια της μνήμης , από Κεράσια και Κρίνοι

2. Στήριξε με στ' όνειρο, Ινώ, Σκιάθος

3. Κάπου στο παλιό καφέ, Evonita
4.Όταν γράφει η ζωή. e - periodiko mas official (από την Μαρίνα)
5.Σ' ένα πλωτό καφενεδάκι, Πύλαρος ( Γαβριήλ Παναγιωσούλης)

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΜΕ ΨΙΘΥΡΙΣΜΑΤΑ....!!

Και μια που γελάσαμε πολύ με την  προηγούμενη ανάρτηση φίλοι μου και.... μακρυά από μας..
χι..χι. ....είπα να γλύκανουμε λίγο τις ψυχούλες μας.. !!!
Ψάχνοντας τυχαία . στα αποθηκευμένα μου  για κάτι ..  είδα μπροστά μου αυτό το ποιηματάκι.. που το είχα στείλει στης Φλώρας σε ένα διαγωνισμό.. που έκανε τότε και συνέχιζε για αρκετό καιρό...!!
Οι λέξεις που είναι με κόκκινο .. είναι οι λέξεις που έπρεπε να πατήσουμε επάνω τους και να γράψουμε ότι θέλαμε...!!
Εγώ είχα γράψει αυτό το παιδικό ποιηματάκι
Έχει γραφτεί πριν δύο χρόνια ακριβώς όσοι δεν το είχατε διαβάσει τότε.. έχετε μια δεύτερη ευκαιρία  να το κάνετε..!!!

ΨΙΘΥΡΊΣΜΑΤΑ.....

Ήρθε το σύννεφο το συννεφάκι

βροχή να ρίξει στο χωραφάκι

πού χε ένα σκιάχτρο χρόνια και χρόνια

εκεί ακίνητο με ήλιο και χιόνια.

Φορούσε ρούχα παλιά σχισμένα

τα χέρια του είχε πάντα απλωμένα

παρέα του έκαναν πουλιά και ζώα,

και η καρδιά του μικρή κι αθώα.

Χαιρόταν τόσο που τα πουλάκια

στα αχυρένια του κάτσαν χεράκια

και δεν το ένοιαζε που ως την δύση

με κουτσουλίτσες το χαν γεμίσει.

Ο ήλιος κοίτα λαμπρός πως βγαίνει,

κι όλη την φύση γύρω ζεσταίνει,

κοίτα στο δρόμο ένα παιδάκι 

καβάλα είναι σε γαϊδουράκι.

Με φυσαρμόνικα μέσα στα χέρια

σαν να κρατούσε όλα τ αστέρια

στις χούφτες μέσα γλυκά την κλείνει

μια μελωδία  αφήνει εκείνη....

όταν στα χείλη του την ακουμπάει,

όμορφες νότες τριγύρω σκορπάει.

Δρόμο αφήνει και δρόμο παίρνει

σε ένα δάσος σε λίγο μπαίνει

δίπλα κυλάει το ποταμάκι,

και κατεβαίνει να πιει νεράκι.

Καθώς περνούσε το μονοπάτι,

κάτι του γυάλισε λοξά το μάτι.

Σε ένα βάτο λίγο πιο πέρα,

ένα βατόμουρο φωνάζει αέρα...

με έχουν πνίξει όλα τ αγκάθια

μονάχο είμαι, μην φέρεις καλάθια!!!!

το χέρι σου άπλωσε για να με κόψεις

το άρωμα μου στη γεύση να νιώσεις

Ο ήλιος φτάνει κοντά στη δύση

κι όλη η πλάση έχει αφήσει

αρώματα χίλια μέσα στην νύχτα

και ψιθυρίσματα για καληνύχτα..!!!!!!!

Σμαραγδένια............

Ας υποδεχτούμε αυτόν τον μήνα με γλύκα και τρυφεράδα....

και αν υπάρχει κάτι στραβό...ας το ισιώσουμε αγαπημένοι μου φίλοι με ένα χαμόγελο...να είστε όλοι καλά ...!!!!

ΚΑΛΌ  ΣΑΣ  ΜΉΝΑ..!!!!!

******************************************

ΑΔΟΛΟ...!!!!

Απόρησες, που αυτό το ηλιοβασίλεμα, 
σου φάνηκε πιο μενεξεδί
και του πέταγμα του γλάρου
πιο ανάλαφρο...

Απόρησες,που τα αστέρια της νύχτας
είναι απόψε πιο λαμπερά
και το φεγγάρι σου στέλνει
το πιο λαμπρό του χαμόγελο....

Απόρησες, που δεν άφησες τον ύπνο,
να ακουμπήσει απαλά τα βλέφαρα σου,
γιατί ήθελες να δεις το ξημέρωμα....

Απόρησες,που άκουσες το τραγούδι του Μαγιού,
μέσα στο καταχείμωνο,
και ψιθύρισες καλημέρα στην μαργαρίτα,
που κρατούσες στην χούφτα σου....

Με ρώτησες...

Ολα αυτά γιατί;

Και εγώ σου απάντησα....

Σε άγγιξε ο έρωτας, δεν το κατάλαβες;

Αυτό το..ΑΔΟΛΟ..πήρε μέρος πριν λίγες μέρες στο συμπόσιο ποίησης που έκανε η Αριστέα και την ευχαριστώ για την τέλεια φιλοξενία της.. και την άψογη διοργάνωση..
Ενα χαμόγελο αγαπημένοι μου φίλοι ανοίγει και τις πιο δύσκολες καρδιές
Δοκιμάστε το και θα με θυμηθείτε..!!

ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΕΝΑΝ ΟΜΟΡΦΟ ΜΗΝΑ..!!!

ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ....!!!!!!!

  
        ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ....
                 Οταν αντίκρισες το πρώτο φώς της μέρας,
               όταν σ ακούμπησε το πρώτο χάδι του ο αέρας,
            σε άγγιξα με φόβο  μην τυχόν και σε πληγώσω,
         αγαπημένο μου ,,, τον κόσμο όλο θέλω να σου δώσω...!!!

  ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ...!!!!!!                                                                                                                                                                           
                Ταπρώτα λόγια σου απ τα χείλη
              μοιάζαν με ήλιο πού χε μόλις ανατήλει..
           κι όταν αντίκρισα τα πρώτα βήματα σου
         σού πα , έλα εδώ .. θα είμαι εγώ κοντά σου...

ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ..!!!!!
                   Σαν άπλωσες τα χέρια να μ αγγίξεις,
                 εκείνα φτάσαν μέχρι την ψυχή μου...
               σαν νά ξερες τον τρόπο να μου δείξεις...
πως είσαι ένα κομμάτι απ την ζωή μου...!!!!!!!
                                           
                           

                                       

Αφιερωμένο σε όσες έχουν αγαπημένα..!!!!!!!!!!!

ΕΣΥ..........

Εσύ, που κάθεσαι εκεί μέσα στην ζέστη του σπιτιού σου...
εσύ, που γεύεσαι ένα φιλί, από τα χείλη του παιδιού σου,
να του προσφέρεις λαχταράς τίποτε μην του λείψει..
και μέσα από τα μάτια του, ποτέ μην δεις την θλίψη..
σου λέει ένα ευχαριστώ, γι αυτά που τού χεις δώσει,
είναι παιδί μου θα μου πεις  κι έχει αγάπη τόση..!!!!
Για πες μου όμως πέρασε ποτέ από τον νου σου;
τι να προσμένει ένα παιδί, παιδί του διπλανού σου;
Διάβασες μες το βλέμμα του την πίκρα και τον πόνο,
για μια καλύτερη ζωή που οι άλλοι έχουν μόνο;
Σκύψε και δες μέσα βαθιά, στην άκρη της καρδιάς σου,
και δώσε απ το περίσσευμα και εσύ τις ανθρωπιάς σου...
Ν ανθίσει το χαμόγελο μες τα μικρά του χείλη,
και θάναι χίλια ευχαριστώ..που αγάπη θα χει στείλει..!!!!!!!!!

Δεν τ απόκτησες εύκολα τα αγαθά σου..
με στερήσεις τ απόκτησες..
Κάθε ευκολία σου και κόπος..
κάθε περίσσευμά σου σκληρή δουλειά..
Όμως είσαι από τους τυχερούς ..
που έχεις ένα πιάτο φαΐ στο τραπέζι σου..
μια στέγη πάνω από το κεφάλι σου...
και μια καρδιά γεμάτη περίσσευμα ΑΓΆΠΗΣ..!!!!!!!!!

Οποιος μπορεί να συνδράμει.....απο 18 ως 21......σας περιμένουμε......