25 ..ΛΕΞΕΙΣ..#.... ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ..!!!

Αγαπημένη μου παρέα..αυτήν την ανάρτηση την αφιερώνω  σε μια αγαπημένη μας φίλη..την Βίκυ που αυτόν τον καιρό ...δοκιμάστηκε στα πάρα πολύ δύσκολα..με την απώλεια αγαπημένου προσώπου..!!! 
Πριν λίγο καιρό όταν είδα μια   γκρίζα εικόνα 
που μας έβαλε η..Μαρία ..από το κείμενο της  να γράψουμε επάνω εκεί 25 λέξεις...

Το μόνο που μου έβγαζε η εικόνα αυτή  ήταν θλίψη... όπερ και το ολιγόλεκτο  που έγραψα...σκεπτόμενη την φίλη μας που περνούσε τον Γολγοθά της!!!
Αυτή ήταν η  συμμετοχή μου στο δρώμενο αυτό...

 Μου έταξες ζωή με χρώματα.

Άπλωσα το χέρι μου να τα πιάσω.

Μάτωσε από τα αγκάθια που τα είχαν σκεπάσει.

Μαύρο-γκρίζο γύρω.

Πουθενά φως.!!

Μόνο....που  κάπου στο βάθος αχνοφέγγει ένα ξάνοιγμα.!! 

Σας  ευχαριστώ πολύ όσοι περάσατε από εκεί και αφιερώσατε τον χρόνο σας να το διαβάσατε..!!και την  Μαρία για την άψογη φιλοξενία της στο Κείμενο της!!!!
 Αφιερωμένο στην Βίκυ την αγαπημένη  μας Ποδηλάτισσα ..αλλά και σε όσους από εμάς  περνούν δύσκολα.!!
Το δάκρυ,η απώλεια,ο αποχαιρετισμός,είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας!! 
Ο χρόνος είναι εκείνος που θα γαληνέψει την ψυχή μας και θα μας συμβιβάσει με το γεγονός...
 Αγαπημένη μου παρέα..να έχετε έναν όμορφο μήνα..να χαμογελάτε ακόμα και στα δύσκολα.. γιατί  τίποτε δεν είναι δεδομένο για κανένα μας!!! 
Να μην ξεχνάτε να λέτε σ αγαπώ στους αγαπημένους σας..!!!

Νικήτρια αυτή  την φορά..ήταν η φίλη μας η..Κατερίνα Βερίγκα... !! 

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τον χρόνο σας που περνάτε και τα λέμε.!!!
ΚΑΛΌ  ΣΑΣ  ΜΉΝΑ !!!!

ΤΟ...ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ..!!!

Επιστολή προς τα παιδιά..!

Εμένα  με ξέρετε  όλοι..!!
Είμαι η θάλασσα..!!
Κάποτε ήμουν αστραφτερή και γαλάζια.!!
Στην αγκαλιά μου ζούσαν εκατομμύρια ψάρια από τα πιο μικρά μέχρι τα πιο μεγάλα.
Αμέτρητα κοράλλια με πανέμορφα χρώματα έκαναν τον βυθό μου ζωγραφικούς πίνακες!!
Καταπράσινα φύκια χόρευαν σαν μπαλαρίνες στην παραμικρή κίνηση μου σαν χορεύτριες μπαλέτου...

Έβλεπα τα δελφίνια να συναγωνίζονται στο τρέξιμο τα καράβια παίζοντας  με το κύμα μου.

Οι ακρογιαλιές μου γεμάτες από πεντακάθαρη χρυσή άμμο με αγκάλιαζαν γύρω -γύρω... πριν λίγα χρόνια..
Όμως κοιτάξτε με τώρα πόσο βρώμικη είμαι..!!!!

Το γαλάζιο χρώμα μου έχει χάσει την λάμψη του, από τα πετρέλαια που ασυνείδητοι άνθρωποι ρίχνουν μέσα μου από τα καράβια.
Στον βυθό μου  δεν ζουν πια τα πολύχρωμα κοράλλια.. 
Τα δελφίνια που κολυμπούσαν χαρούμενα ..τώρα βγαίνουν στις ακρογιαλιές μου και πεθαίνουν...από την μόλυνση που έχει απλωθεί...παντού....τα ψάρια λιγοστεύουν και αυτά..
Οι παραλίες μου γεμάτες από σκουπίδια.. που πετάνε οι άνθρωποι λες και δεν θα  ξαναβρούν μπροστά τους ότι έχουν πετάξει εκεί από την προηγούμενη φορά που ήρθαν να κάνουν το μπάνιο τους.!! 
δεν μπορώ να  καταλάβω τους μεγάλους.!!
Γι αυτό παιδιά .. εσείς που θα διαβάσετε το παράπονο μου .. πείτε το και σε εκείνους ..και με τις μικρές σας φωνές να φωνάξετε δυνατά.. να σταματήσουν να με λερώνουν...και δώστε τους πρώτοι εσείς το παράδειγμα με το να μην πετάτε σκουπίδια..σε θάλασσα και ακτές..!!!

Θέλω τόσο πολύ να ξαναγίνω καθαρή και γαλάζια..!!!!! 

Το παράπονο της θάλασσας  παίρνει μέρος στο δρώμενο .. 

Λόγια της πλώρης - Πρό(σ)κληση δημιουργίας

Που μας προτρέπει η Μαρία Νικολάου !!!!
μπορεί να μην είναι λόγια της πλώρης ..είναι  όμως  λόγια της θάλασσας !!!!
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ..!! σε όλους ..Να έχετε έναν όμορφο καθαρό.....Αύγουστο..!!!
Και να μην ξεχνάτε ότι και στα δύσκολα..
υπάρχει κάπου... ένα χαμόγελο που σας περιμένει..!!!  

ΒΑΖΟ...ΑΝΑΡΤΗΣΗ..!!!

Μην απορείτε διαβάζοντας τον τίτλο ...
Δεν είναι ορθογραφικό ..λάθος 
Σήμερα θα πούμε για μια βαζοκατάσταση..
Περνώντας μια μέρα .. από της Αλεξάνδρας .. είδα  ότι μας  καλούσε  να πούμε μια λέξη..εκτός από λουλούδια....που να θυμίζει Άνοιξη..!!!
 Είναι αλήθεια ότι στην αρχή δεν πολυκατάλαβα τι ζητούσε...Άνοιξη χωρίς την λέξη λουλούδια; γίνεται; 
Όμως με την περιέργεια που με κατέχει .. με ξέρετε πια πολύ καλά... να μην  δω πρόσκληση.. αμέσως να τρέξω...να μην χάσω..!!!
Αλλά όταν είδα ότι θα υπάρχει μια μυστική λέξη...λέω..ωχ .. την πάτησα....
Ποια θα είναι η μυστική μου ..λέξη άραγε; 
 θα μπορώ να .....
Και να το ωχ...που μου βγήκε από τα χείλη...όταν διάβασα την  λέξη που  είχε  η Μαριλένα...για μένα .. γιατί εκείνη ήταν το μυστικό μου  ταίρι στην λέξη...
Και η λέξη αυτή ήταν ΒΆΖΟ...!!!  χα..χα.. το ξέκοψε η Αλεξάνδρα.. εκτός από λουλούδια
Και τώρα; πως να   είναι Ανοιξιάτικο ..ένα βάζο χωρίς λουλούδια;
Έστυψα  .. σαν πορτοκαλάδα χα..χα..το μυαλό μου  και να.... η ιδέα.!!! 

Μα βέβαια... πως μου ξέφυγαν αυτά τα βάζα;
Μπορεί να μην είναι αμιγώς Ανοιξιάτικα... αλλά αν τα χρησιμοποιήσουμε την Άνοιξη ... χα..χα θα γίνουν..!!!
 Θα μπορούν  να μας συντροφεύουν τις όμορφες ρομαντικές  βραδιές μας  βάζοντας μέσα ένα ρεσό και τυλίγοντας τα με ένα κομμάτι δαντέλας..

Θα μπορούσε  να είναι ένα βάζο...γεμάτο με γλυκό του κουταλιού που είχες φτιάξει για κέρασμα στους επισκέπτες σου..

Θα μπορούσε  να είναι ένα βάζο  που θα  φιλοξενήσει κοχύλια και πετρούλες από τις καλοκαιρινές σου διακοπές

Θα μπορούσε ακόμη να γίνει ένα  όμορφο διακοσμητικό βάζο ...

Η... ακόμα ... ακόμα.. ένα βάζο....που θα στολίσει ......το καζανάκι της τουαλέτας σας γεμίζοντας το με ένα οικολογικό καθαριστικό λεκάνης...!!!!!! 

οδηγίες για όποια ενδιαφέρεται τις βρήκα Εδώ κορίτσια μου!!!
Αυτή ήταν η συμμετοχή μου  στο....Secret spring circle 2017! Πες μου μια λέξη..!!!

Να έχετε  όλοι μια όμορφη  δημιουργική και χαρούμενη  εβδομάδα..
Εύχομαι να  ομορφαίνει  ένα χαμόγελο την κάθε σας μέρα...!!!!!  
Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας!!!

  

ΖΗΛΕΥΟΝΤΑΣ ΤΑ...ΧΑΙΚΟΥ...!!!

Πείτε το... θράσος.
Πείτε το...που πας ξυπόλυτη στ αγκάθια..
Πείτε το..άγνοια κινδύνου...
Πείτε το..που πας βρε Καραμήτρο...
Πείτε το ζήλια....αυτό ταιριάζει καλύτερα...και είναι η αλήθεια, γιατί βλέποντας  τα χαϊκού  της Μαρίας μπορείτε να τα δείτε...εδώ που τα είχε γράψει επάνω στις φωτογραφίες  ναι....εννοείται ζήλεψα..
Και με αφορμή την προτροπή της Μαρίας με τον ήλιο της και τα γιορτινά της  εδώ στο  κείμενο της να γράψουμε   χαϊκού ..άρχισαν να δουλεύουν τα γρανάζια μου..χα..χα.
Ήδη είχα πάρει μέρος στο φωτογραφίζειν ...η φωτογραφία μου ήρθε τελευταία και ασθμαίνοντας.. αλλά   μόλις έκανα μεταβολή ήρθα πρώτη..χα..χα.. 
Πρώτη ήρθε η φωτογραφία της Νικολέτας Καλένη.. δείτε την φωτογραφία της Εδώ.
Σκέφτηκα μια και είχα την φωτό να μην πάει χαμένη για χαμένη..να την στολίσω λιγάκι με λεξούλες που τις λένε χαϊκου... είπαμε ζήλεψα από της με Μαρίας..
Τις πρώτες οδηγίες μου της έδωσε η Αριστέα ..ναι εκείνη που λέει ότι η ζωή είναι ωραία...
Και το ένα... έφερε το  άλλο.. 

Με ξέρετε πια πολύ καλά.... απέξω και ανακατωτά. Είναι να μην δω δρώμενο...αμέσως να πάρω μέρος.
Εντάξει. όχι και σε όλα να μην λέμε και μεγάλα λόγια.. Τι είναι χαϊκού; το αναλύουν τα κορίτσια η με Μαρία   και η Αριστέα.. η πυργοδέσποινα..!! να μην τα ξαναλέμε ναι;
Περιμένω διορθώσεις από την  δασκάλα του είδους την Ελένη που ποιεί..!!  
Αγαπημένη μου παρέα σας εύχομαι να έχετε μια όμορφη εβδομάδα.... να αγαπάτε ότι κάνετε και  να χαμογελάτε στο τέλος ευχαριστημένοι...!!!

Εκτακτη ..ανακοίνωση για την Μυρτώ..!!!

σας παρακαλώ διαβάσετε περισσότερα για το κορίτσι αυτό  στης αγαπημένης φίλης Ποδηλάτισσας οτιδήποτε μικρό  όπως αυτό...

θα είναι χρήσιμο..χαρίστε την αγάπη  σας.. σε ένα ακόμα παιδί...να είστε καλά πάντα.!!  

ΤΟ....ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΣΚΟΤΑΔΙΟΎ!!!

        

Το μυαλό μας καμιά φορά  μας σταματά .. 

Κομπλάρει όπως λέμε..!!!

Και το δικό μου αυτό έπαθε όταν είδα τις λέξεις που

είχε βάλει  η Αριστέα... για το συμπόσιο της ποίησης.

Λέξεις όμορφες χρωματιστές τροφή για τον νου να γράψει.. να γράψει να ανοίξει τα φτερά του και να μην σταματά.

Τι πιο όμορφο από το χρώμα  σκέφτηκα...και... μέχρι εκεί ήταν...!!
Να περνούν οι μέρες και εγώ να μην μπορώ να σκεφτώ τίποτα. κολλημένο μυαλό λέμε..
Και ξαφνικά μια ιδέα που δεν είχε καθόλου χρώμα μέσα της η.... μάλλον είχε το μαύρο... 
Και η αφορμή ήταν ένα σκιτσάκι που βρήκα στο διαδίκτυο.
Μπορεί το θέμα του να ήταν το σκοτάδι.. όμως μου άρεσε πολύ γιατί ήταν χαμογελαστό..!! ακόμη και οι΄άνθρωποι που ζουν μέσα εκεί, μπορεί να είναι ευτυχισμένοι...σκέφτηκα  !!
Αυτήν την εντύπωση μου έδωσε το σκίτσο..
 και αυτό ήταν που μου έδωσε το ερέθισμα να γράψω αυτό το μικρούλικο διάλογο..!!
Θα μπορούσε να ήταν ο διάλογος δύο παιδιών.. κι η αρχική ιδέα ήταν αυτή... όμως ο καθένας μπορεί να το τοποθετήσει όπως και όπου νομίζει.. !! 
Οι στίχοι δεν έχουν τόπο και χρόνο..είναι σκέψεις  που τις απλώνουμε σε κοινή θέα...να τις κοιτάξουν κι άλλα μάτια εκτός από  τα δικά μας..!!

                   <<Στον κόσμο του σκοταδιού >>

              Σε ρώτησα,τι χρώμα έχουν τα μάτια σου.

                      Μου είπες, γαλάζια σαν την θάλασσα!!

                       Πες μου τι χρώμα είναι το γαλάζιο;

              Σε ρώτησα, τι χρώμα έχουν τα δέντρα;

                      Μου είπες πράσινο σαν την ελπίδα!

                      Αλήθεια, τι χρώμα είναι το πράσινο;

              Σε ρώτησα,τι χρώμα έχουν τα χελιδόνια;

                     Μου είπες μαύρο σαν το σκοτάδι.

                     Ααα το χρώμα αυτό το ξέρω.

                       *********************************

Για μια ακόμη φορά.. τόλμησα...να  προσπαθήσω..χάρη στο 13ο συμπόσιο ποίησης που κάνει η  Αριστέα μας ..!! 
Σε ευχαριστούμε πάρα πολύ  για την χαρά και την φιλοξενία  που μας δίνεις   οικοδέσποινα του συμποσίου..!!
Να ευχαριστήσω από καρδιάς όλους σας ..για τον πολύτιμο χρόνο που  αφιερώσατε να το διαβάσετε..!!
Υπέροχες  ξεχωριστές συμμετοχές όπως πάντα..!!
Γραφές που θαυμάζω απεριόριστα και είμαι πολύ περήφανη κάθε φορά..που περνώ και τις διαβάζω.. πολλές φορές δεν βρίσκω τα λόγια που να αντιστοιχούν σε τόσο όμορφα πονήματα ψυχής..!! 
Η πρωτιά ανήκει στην  Ελένη μας που ποιεί πάντα της ψυχής της τα όμορφα..!!! μια βόλτα από εκεί και θα  διαπιστώσετε πως μπερδεύονται τα χρώματα μέσα στα μάτια του..!!! χρώματα που μόνο εκείνη ξέρει να τα αποδώσει..με τον τρόπο της..!!!
Να είστε όλοι  καλά παρεάκι μου να περνάτε όμορφα με ότι κάνετε..και.... ναι ακόμα και μέσα στο σκοτάδι μπορεί να υπάρχει ένα χαμόγελο..!!! 

ΓΙΑ... ΜΙΑ ΩΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΣΟΥ..!!

                                                       πηγή
Μια φορά και ένα καιρό..ήταν μια οικογένεια με ένα παιδί.
Το ζευγάρι ήταν σκληρά εργαζόμενο και παρόλο που προσπαθούσαν, ο χρόνος τους ποτέ δεν ήταν αρκετός για να μοιραστούν πράγματα και εμπειρίες με το εξάχρονο αγοράκι τους.
Κάποιο βράδυ, κουρασμένος καθώς επέστρεψε ο πατέρας στο σπίτι, άκουσε την χαρούμενη φωνή του παιδιού του.
<Μπαμπά, πόσα λεφτά κερδίζεις σε μια ώρα;> 
Ρώτησε με συνεσταλμένη φωνή  και παρακλητική ματιά το μικρό αγόρι καθώς υποδεχόταν τον πατέρα του,που επέστρεφε στο σπίτι από την δουλειά του.
Ο πατέρας , που ξαφνιάστηκε από την ερώτηση είπε.
Κοίταξε αγόρι μου , ούτε η μητέρα σου το ξέρει αυτό. Γι αυτό σε παρακαλώ μην με ενοχλείς γιατί είμαι πολύ κουρασμένος.
<Μπαμπά, πες μου σε παρακαλώ, πόσα λεφτά κερδίζεις  σε μια ώρα; το αγόρι επέμενε.
Ο πατέρας τελικά του απάντησε...Είκοσι  ευρώ την ώρα.
<Εντάξει μπαμπά. Θα μπορούσες να μου δανείσεις  δέκα ευρώ; ρωτά το αγοράκι.
Η ανησυχία και ο εκνευρισμός του πατέρα ήταν φανερός όταν φώναξε στο παιδί.
<Ωστε με ρωτάς όλα αυτά για να σου δώσω δέκα ευρώ;  Πήγαινε γρήγορα να κοιμηθείς και να μην με ξαναενοχλήσεις.!!>
Είχε βραδιάσει και οι ενοχές για τον τρόπο που απάντησε στο γιο του δεν τον άφηναν να ησυχάσει.Σκέφτηκε ότι το παιδι τον ρώτησε επειδή μάλλον ήθελε να αγοράσει κάποιο παιχνίδι και δεν είχε αρκετά χρήματα.
Μετανιωμένος για την συμπεριφορά του πήγε στο δωμάτιο του.
<Κοιμάσαι; τον ρώτησε.
<Όχι μπαμπά γιατί; ρώτησε το αγόρι μισοκοιμισμένο.
<Εδώ είναι τα δέκα ευρώ που μου ζήτησες πριν του είπε.
,Ευχαριστώ πολύ μπαμπά απάντησε με χαρά το παιδάκι, βάζοντας το χέρι του κάτω από το μαξιλάρι του και βγάζοντας κάποια χρήματα.
<Τώρα έχω αρκετά!!! Τώρα έχω είκοσι ευρώ !!! είπε το αγόρι στον πατέρα του ο οποίος  κοίταζε  με απορία τον γιο του,που συνέχισε..λέγοντας.
<Μήπως τώρα θα μπορούσες, μπαμπά, να μου πουλήσεις  λίγο από το χρόνο σου;>

Ας γίνουμε περισσότερο ανεχτικοί, υπομονετικοί, δημιουργικοί, και ανοιχτοί με τα παιδιά μας. Αυτό  είναι που χρειάζονται περισσότερο  από τα υλικά αγαθά που τους προσφέρουμε.
Τα παιδιά έχουν αυτό που εμείς οι μεγαλύτεροι  κάπου  στην διαδρομή  το έχουμε ξεχάσει.
Την ανοιχτή πόρτα στην χαρά,  στην καλοσύνη,στην μοιρασιά και στο γέλιο.. !!!!

Το διάβασα σε ένα μικρό βιβλιαράκι που μου χάρισαν ...  λέγεται μικρές ιστορίες για δύσκολες ώρες... 

και νομίζω ότι αντανακλά αυτό που λείπει στα παιδιά... στις μέρες μας από τους γονείς τους.!!!!
Χαρίστε τους λίγο από το χρόνο σας... μαζί με ένα χαμόγελο σας όσο κουρασμένοι και να είστε..!!!
Αγαπημένη μου παρέα..με αυτήν την μικρή  ιστορία ... που  μου  έκανε εντύπωση το θέμα της  μπορω να πω..παίρνω μέρος στο δρώμενο ...

   οικογενειακές ιστορίες..!! που κάνει η  Αριστέα  μας με την ωραία ζωή της
 Να περνάτε  όμορφα και μην ξεχνάτε τα χαμόγελα ..είναι...εκεί  και περιμένουν να τα ανακαλύψετε..!!
Υ.Γ   Aν έχετε δύο λεπτά χρόνο διαβάσετε και αυτό  στο.... χαμομηλάκι