ΕΙΚΌΝΑ ΚΑΙ ΦΡΆΣΗ #2 "Ο ΒΙΒΛΙΟΦΑΓΟΣ"

 

Χτύπησε το κινητό της.

-Παρακαλώ;

-Είμαι ο κούριερ και είμαι έξω από την πόρτα σας.

-Ένα λεπτό έρχομαι.

Κύλισε την πολυθρόνα της μέχρι την πόρτα και την άνοιξε.

-Ορίστε τα βιβλία που παραγγείλατε κ. Ερμιόνη της είπε και ακούμπησε το δέμα που κρατούσε στα πόδια της.

-Σε ευχαριστώ πολύ καλέ μου.

-Παρακαλώ ότι χρειαστείτε, είμαι στην διάθεσή σας. Να σας κάνω μια ερώτηση;

-Παρακαλώ ρώτα μου ότι θέλεις.

-Διαβάζετε όλα αυτά τα βιβλία που αγοράζετε;

-Και βέβαια τα διαβάζω αλλιώς γιατί θα τα αγόραζα;

-Είστε τόσο τυχερή που έχετε ελεύθερο χρόνο να κάνετε αυτό που αγαπάτε!

-Στην ηλικία μου είναι αλήθεια έχω πάρα πολύ χρόνο πιά, που πρέπει να τον γεμίσω και πίστεψε με το κάνω με χαρά.

 -Τα βιβλία είναι ταξίδια και εμένα μου αρέσει πολύ να ταξιδεύω του είπε και το βλέμμα της  έπεσε στα πόδια της που στέκονταν ακίνητα. 

Την χαιρέτησε με ένα μεγάλο χαμόγελο, ακουμπώντας το χέρι του στο γείσο του καπέλου του.

Με ανυπομονησία άνοιξε το πακέτο και η μυρωδιά του χαρτιού, έφτασε στα ρουθούνια της καθώς τα έφερε κοντά στο πρόσωπο της. Τρία ολοκαίνουργια βιβλία στέκονταν εκεί μπροστα της, έτοιμα να την ταξιδέψουν για μια ακόμα φορά έξω από την δική της πραγματικότητα.

Έκλεισε για λίγο τα μάτια της και θυμήθηκε την πρώτη της φορά που ανοίγοντας την πόρτα του ημιυπόγειου εκείνου βιβλιοπωλείου, άκουσε το καμπανάκι που ειδοποιούσε την άφιξη του πελάτη. Δεν σου γέμιζε το μάτι έτσι που ήταν στρυμωγμένο ανάμεσα σε δυο πολυκατοικίες. Της είχε κάνει εντύπωση η ονομασία του "Ο βιβλιοφάγος"... κινώντας την περιέργεια της, είχε κατέβει τα πέντε σκαλοπάτια του και... βρέθηκε στον Παράδεισο του βιβλίου. 

Η μυρωδιά του χαρτιού και της μελάνης πλανιόταν σε όλο τον χώρο.

Εκατοντάδες βιβλία μικρά και μεγάλα, σου τραβούσαν το ενδιαφέρον, μυθιστορήματα, περιπέτειας, ερωτικά, κοινωνικά, θρίλερ, βιβλιογραφίες, άλλα δερματόδετα με φανταχτερά εξώφυλλα και άλλα απλά, αλλά όλα έτοιμα να σε ταξιδέψουν με τον δικό τους τρόπο μέσα από τους ήρωες τους, που μόνο ένα βιβλίο ξέρει να το κανει.

Η Ερμιόνη θυμόταν πόσο αγαπούσε από μικρή να χάνεται μέσα στις σελίδες ενός βιβλίου. Την αγάπη της αυτή της την είχε μεταδώσει η μαμά της από τον καιρό που τις διάβαζε παραμύθια. Έτσι κάθε φορά που περνούσε από βιβλιοπωλείο, ήταν αδύνατο να μην μπει μέσα.

Αυτά θυμόταν αφήνοντας το βλέμμα της να πλανηθεί έξω από το παράθυρο, το πήγαινέλα του κόσμου. Σαν  εφιάλτης  πέρασε από τα μάτια της η στιγμή που   βρέθηκε ξαπλωμένη ακίνητη γεμάτη αίματα στην μέση του δρόμου και τον κόσμο να μαζεύεται γύρω της. Όταν συνήλθε στο δωμάτιο του νοσοκομείου, έμαθε για τον ασυνείδητο οδηγό, που την άφησε και έφυγε. Έχουν περάσει πολλά χρόνια από εκείνο το περιστατικό, που την καθήλωσε σε μια αναπηρική καρέκλα.

Με τα χρόνια αποδέχτηκε την αλλαγή στην ζωή της,  ευγνωμονώντας την αγάπη της αυτή, αφού  το βιβλίο σε ταξιδεύει σε κόσμους υπαρκτούς και ανύπαρκτους, που ούτε καν τους φαντάστηκες.  Πόσο την είχε βοηθήσει να ξεπεράσει το ατύχημα της, ζώντας μέσα από τις περιπέτειες των ηρώων τους!!

  ★ °.˛.˛.°★。˛°.★ **★ ★ °.˛.˛.°★。˛°.★ **★  ★ °.˛.˛.°★。˛°.★ **★             

Αυτή είναι η συμμετοχή μου στο κάλεσμα του δρώμενου που μας έδωσε  η Μαίρη με την γήινη ματιά "Εικόνα και φράση # 2" διαλέγοντας εγώ την πρώτη εικόνα.

    Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε, να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα, να μην ξεχάσετε να ψάξετε το χαμόγελο που χάθηκε, φοβισμένο από τα τύμπανα του πολέμου.

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε.

      

ΠΟΥ ΚΡΥΦΤΗΚΕ Η...ΑΝΟΙΞΗ;

 Σήμερα γιορτάζουμε τον ερχομό της Άνοιξης κανονικά και με το ημερολόγιο να γράφει 21 του Μάρτη.

Αμ δε... κοιτάξτε φίλοι μου γύρω σας και πείτε μου αν το τοπίο σαν θυμίζει αυτήν την υπέροχη εποχή.

Με το χιόνι να πέφτει και να σκεπάζει για μια ακόμη φορά φέτος τα πάντα. η φωτογραφία από την τηλεόραση.

Ο χειμώνας να επιμένει με πείσμα να μείνει μέχρι την τελευταία μέρα του, του και ακόμη παραπάνω, να κλέψει μέρες από την Άνοιξη, που φοβισμένη έχει κρυφτεί πίσω από τα πυκνά σύννεφα.

Η παγωνιά έχει κάψει ήδη τα πρώτα θαρραλέα φυλλαράκια

που είχαν ξεγελαστεί από την προηγούμενη καλοκαιρία και είχαν ξεπροβάλει από την χειμερία νάρκη τους.

Άλλο καλωσόρισμα της έπρεπε της αγαπημένης Άνοιξης, αλλά ο χειμώνας έχει άλλη γνώμη. 

Το ξέρει ότι θα φύγει και οι μέρες του τελειώνουν όσο και να θέλει να μας κάτσει παραπάνω. Δεν ξέρω τι θέλει να κερδίσει, αφού ούτως ή άλλως η εποχή του γράφει τέλος.

Μου θυμίζει κάτι πεισματάρικα παιδάκια που κλαίνε γοερά, για να τους κάνουν τα χατίρια...

Όμως όσο και να προσπαθεί να μείνει λίγο παραπάνω εμείς το ξέρουμε, όπως το ξέρει και εκείνος πως θα φύγει.

Λίγη υπομονή και η κρυμμένη Άνοιξη θα κάνει την εμφάνισή της ολόλαμπρη όπως ξέρει να είναι, γεμάτη με αρώματα και χρώματα!! πηγή

Θα ευχηθώ καλή άνοιξη μέσα στον χειμώνα, είναι μια ευχή γεμάτη ελπίδες, για ότι θα  έρθουν  καλύτερες μέρες, έστω και κλιματολογικά... 

Ας κρατήσουμε αυτή την ευχή που από μόνη της είναι όμορφη, αφού αυτόν τον καιρό έχουν  ανάγκη τα μάτια μας από κάτι όμορφο όπως η Άνοιξη  που είναι σίγουρο πως θα έρθει! 

Να μην ξεχάσουμε να την προαπαντήσουμε με ένα χαμόγελο!😊

Και σήμερα που είναι η μέρα της ποίησης, θα κλείσω αυτό το αφιέρωμα στην άνοιξη που έρχεται, με το ποίημα του μεγάλου μας Γ.Ρίτσου. Εδώ..

"Η άνοιξη αυτή μας βρήκε όλους απροετοίμαστους

κι ανόρεξους ή αδιάφορους-απροετοίμαστη κι η άνοιξη, σε κάθε της βήμα κοντοστέκεται σαστίζει και

σωπαίνει, κάτω απ΄τα λίγα της δέντρα-δε ρωτάει.

Το φως επιστρέφει απ το περσινό καλοκαίρι κατάκοπο κι αφηρημένο, απόμακρο, παραξενεμένο απ την καινούργια του νεότητα..."

(Γ. Ρίτσος, Οδηγός ασανσέρ, Κέδρος)   

Να είστε όλοι καλά να έχετε μια ελπιδοφόρα εβδομάδα.

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε.

   

  

ΓΙΑ ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ...ΦΟΡΑ...

Για ακόμα μια φορά, σκαλίζοντας τα συρτάρια μου, έπεσε το βλέμμα μου στο μικρό μου βιβλιαράκι, "Μικρές ιστορίες για δύσκολες ώρες"

Εχω ένα κουσούρι, να μην διαβάζω ποτέ το οπισθόφυλλο από το βιβλίο που διαβάζω, επειδή θέλω να το ανακαλύπτω διαβάζοντας το.

Όμως αυτή την φορά, έκανα ακριβώς αυτό που δεν έκανα ποτέ. Γύρισα το μικρό βιβλίο στο οπισθόφυλλο και ξεκίνησα από το τέλος...

"Ενα βιβλίο που δυναμώνει την καρδιά, το μυαλό και την ψυχή, σε μια εποχή που δοκιμαζόμαστε σαν άνθρωποι.

Μια πανέμορφη και προσεκτικά επιλεγμένη συλλογή σύντομων ιστοριών που καθώς τις διαβάζετε, θα αντιληφθείτε ότι δεν είστε μόνοι στην δοκιμασία. Πάντα υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ, γιατί η δύναμη της καλοσύνης και τις ανθρώπινης μεγαλοπρέπειας υπερτερούν και επιβιώνουν πάνω από κάθε πρόβλημα και δυσκολία.

Μικρές και συνάμα δυνατές ιστορίες που μετουσιώνουν...την απελπισία σε ελπίδα, την αποτυχία  σε επιτυχία, την αμφιβολία σε πίστη, την αχαριστία σε ευγνωμοσύνη, την ανασφάλεια σε γαλήνη, την θλίψη σε χαμόγελο, τον εγωισμό σε συμπόνια και την αδιαφορία σε προσφορά.

Μοιραστείτε την ελπίδα και την δύναμη που σκορπίζουν τα μηνύματα τους με φίλους, αγαπημένους σας και συνεργάτες. Διηγηθείτε τις σε αυτούς που τις έχουν ανάγκη περισσότερο.

Επιτρέψτε στον εαυτό σας να περάσει  για λίγο στον κόσμο της φαντασίας. Εκεί που το αδύνατο είναι δυνατό και αφήστε την καρδιά σας να πλημμυρίσει με όμορφα συναισθήματα που θα σας συντροφεύουν κάθε φορά που αισθάνεσθε, ότι οι ώρες γίνονται...δύσκολες"

Αυτά είναι γραμμένα εκεί. 

Στο ξεφύλλισμα του βιβλίου...

Η ΙΣΤΟΡΙΆ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ.

"Το σπουδαιότερο δώρο που έχει ο άνθρωπος είναι η ικανότητα να αγαπάει.

Μια φορά και ένα καιρό, βγαίνοντας μια μέρα μια γυναίκα από το σπίτι της είδε τρεις γέροντες με μακριές λευκές γενειάδες να στέκονται στον μπροστινό κήπο. Εψαξε με τον νου της αλλά δεν τους αναγνώρισε.

Δεν μου φαίνεται ότι σας ξέρω, αλλά θα πρέπει να πεινάτε. Κοπιάστε να σας βάλω κάτι να φάτε; είπε η νοικοκυρά.

Ο νοικοκύρης είναι μέσα; ρώτησαν εκείνοι.

Οχι λείπει, είπε η γυναίκα.

Τότε δεν μπορούμε να περάσουμε, απάντησαν.

Όταν το βραδάκι γύρισε ο σύζυγός της, εκείνη του διηγήθηκε τι συνέβη.

Πήγαινε σε παρακαλώ και πες τους πως γύρισα και προσκάλεσε τους να περάσουν, της είπε ο άντρας της και εκείνη βγήκε και τους κάλεσε μέσα.

Δεν μπαίνουμε σε ένα σπίτι όλοι μαζί. Είπαν οι γέροντες.

Και γιατί; ρώτησε η γυναίκα.

Κι ο ένας από αυτούς της εξήγησε. Το όνομα αυτού και έδειξε έναν από τους γέροντες, είναι Πλούτος. Το όνομα εκείνου κι έδειξε τον άλλον, είναι Επιτυχία και εγώ ονομάζομαι Αγάπη. Αν θέλετε τώρα πηγαίνετε μέσα και συνεννοηθείτε με τον σύζυγό σας ποιον από εμάς θέλετε να περάσει.

Η γυναίκα μπήκε σπίτι της και ανάφερε στον άντρα της αυτά που της είπαν οι τρείς γέροντες. Εκείνος ενθουσιάστηκε. Υπέροχα! Το καλύτερο είναι να προσκαλέσουμε τον Πλούτο. Ας περάσει μέσα και ας γεμίσει το σπίτι μας με πλούτη!

Η σύζυγος διαφώνησε. Αγάπη μου, γιατί να μην καλέσουμε την Επιτυχία;

Η κόρη τους άκουγε από την άκρη του σαλονιού και μπήκε στην μέση. Δεν θα καλύτερο να προσκαλέσουμε την Αγάπη; Ετσι το σπιτικό μας όλο θα γεμίσει με αγάπη!

Εχεις δίκιο. Πήγαινε να καλέσεις να φιλοξενήσουμε την αγάπη. Είπε ο πατέρας.

Η νοικοκυρά βγήκε και ρώτησε τους τρείς γέροντες. Ποιος από εσάς είναι η Αγάπη; Παρακαλώ περάστε να σας περιποιηθούμε.

Αυτός που ονομαζόταν Αγάπη σηκώθηκε και προχώρησε προς το σπίτι, ενώ και οι άλλοι τον ακολούθησαν. Γεμάτη έκπληξη η γυναίκα ρώτησε τον Πλούτο και την Επιτυχία.

Εγώ κάλεσα μόνο την Αγάπη, γιατί μπαίνετε όλοι μέσα;

Και οι γέροντες απάντησαν όλοι μαζί. Αν είχατε καλέσει τον Πλούτο ή την Επιτυχία, τότε οι άλλοι δύο θα μένανε έξω, αλλά, εφ όσον καλέσατε την Αγάπη, εκεί που  αυτή πηγαίνει, και εμείς ακολουθούμε!

Για την αγάπη ήθελα να γράψω και έπεσα επάνω σε αυτό το κείμενο. δεν θα μπορούσα να βρω πιο απλή αλήθεια!

Να είστε όλοι καλά, να περάσετε μια όμορφη εβδομάδα.

 Να μην ξεχνάτε ότι ένα χαμόγελο γλυκαίνει τα δύσκολα, όσο αυτό είναι δυνατόν, όταν δίπλα μας υπάρχει ένας πόλεμος. 

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε... 

 

  

      

 

ΟΙ...ΧΑΡΤΑΕΤΟΙ...

Η συναρπαστική ιστορία του χαρταετού!

Πάντα είχα την περιέργεια και ήθελα να μάθω πως ξεκίνησε το έθιμο του χαρταετού την καθαρά δευτέρα και ψάχνοντας στο διαδίκτυο, ανακάλυψα αυτήν την δημοσίευση που σας την παρουσιάζω αυτούσια από ΕΔΩ..

Η Καθαρά Δευτέρα, ο χαρταετός και η ιστορία του: Αναλύουμε όλες τις θεωρίες - από την εμφάνισή του στην αρχαία Κίνα και την παρουσία του στην ελληνική αρχαιότητα, μέχρι τη χριστιανική σημασία του.

• 03/03/2021 
• Κείμενο: Nou-Pou.gr
Τη λέμε Καθαρά Δευτέρα γιατί, σύμφωνα με τη χριστιανική πίστη, είναι η μέρα της σωματικής και πνευματικής κάθαρσης. Νηστεύουμε, είναι επίσης μέρα αργίας, ενώ αποτελεί την επίσημη έναρξη της Σαρακοστής. Και, φυσικά, πετάμε χαρταετό.

Η αληθεια είναι πως, αν οι παιδικές μας αναμνήσεις από την Καθαρά Δευτέρα είναι συνδεδεμένες με κάτι συγκεκριμένο, αυτό είναι σίγουρα ο χαρταετός. Το άγχος να έχει τον κατάλληλο καιρό, η επιλογή του πιο όμορφου χαρταετού, η επιλογή του μέρους όπου θα έχει την απαραίτητη άπλα για να σηκώσουμε τον χαρταετό μας και, φυσικά, η δεξιοτεχνία που χρειαζόταν για να τον δεις τελικά να πετά στα σύννεφα συνέθεταν μια μαγική τελετουργία που, ως παιδί, σίγουρα σε γοήτευε.

Γιατί όμως πετάμε χαρταετό την Καθαρά Δευτέρα; Σύμφωνα με αρχαίες θεωρίες το πέταγμα υποδηλώνει την ανάταση, την κάθαρση της ψυχής μετά το διονυσιακό ξεφάντωμα της Αποκριάς. Ως χριστιανική θεώρηση, το πέταγμα του αετού συμβολίζει το ανθρώπινο πνεύμα που είναι πλασμένο για να πετά στα ουράνια και με αυτόν τον τρόπο είναι σα να ερχόμαστε πιο κοντά στον Θεό. Η αλήθεια πάντως πιθανότατα είναι πως το έθιμο του πετάγματος του χαρταετού τελικά το «αντιγράψαμε» από την Κίνα (ενώ παραμένει σήμερα δημοφιλές επίσης σε χώρες όπως η Ιαπωνία, η Ινδία και η Ταϊλάνδη).

Η ιστορία του χαρταετού έχει βαθιές ρίζες στην αρχαία Κίνα ξεπερνώντας τα 2.400 χρόνια ζωής. Οι λαοί της Ανατολής χρησιμοποιούσαν τους χαρταετούς σε μαγικές τελετές, θρησκευτικές εκδηλώσεις και σε τελετουργίες για τον εξορκισμό του κακού. Πίστευαν ότι όσο ψηλότερα ανεβεί ο αετός, τόσο πιο τυχεροί θα είναι.

Δεν είναι γνωστή η ακριβής χρονική στιγμή και η τοποθεσία που ο πρώτος χαρταετός ανέβηκε στον ουρανό, όμως πιθανότατα οι Κινέζοι έκαναν την αρχή, με μια κατασκευή που αντέγραφε τη μορφή των πουλιών. Άλλωστε, από τις αρχές του κόσμου ο άνθρωπος ονειρευόταν να πετάξει σαν τα πουλιά – ένα όνειρο που φαίνεται σε γραπτά και εικόνες που χρονολογούνται από το 500 π.Χ, ενώ και στην ελληνική μυθολογία έχουμε το διάσημο παράδειγμα του Ίκαρου.

Οι πρώτοι χαρταετοί στην Κίνα κατασκευάζονταν από μετάξι και μπαμπού (καλάμια bambou για το πλαίσιο και μετάξι για το πανί και την ουρά) και μάλιστα με τη μορφή που έχουν ως επί το πλείστον μέχρι σήμερα στη χώρα, δηλαδή με τη μορφή του δράκου.

Από την Κίνα οι χαρταετοί ταξίδεψαν στην Κορέα και την Ιαπωνία, εμπλουτίστηκαν με περισσότερα σχέδια και γύρω στο 1400 μ.Χ οι Ευρωπαίοι εξερευνητές που ταξίδευαν στις χώρες της Ασίας έφεραν τους χαρταετούς στη Γηραιά Ήπειρο, όπου κατά τους δυο Παγκόσμιους πολέμους χρησιμοποιήθηκαν ως συσκευές παρατήρησης. Συνολικά, το έθιμο υιοθετήθηκε από όλες σχεδόν τις ηπείρους, αποκτώντας νέες μορφές και δημιουργώντας μύθους, καθώς έκανε την εμφάνισή του στους διάφορους πολιτισμούς. Οι ανατολικοί λαοί τους έδωσαν ζωντανές μορφές (ψάρια, πουλιά, δράκοντες κ.λπ.). Άλλοι έδεναν σ’ αυτούς, γραμμένες πάνω σε μικρότερο χαρτί, τις αρρώστιες και τις συμφορές και τις άφηναν να φύγουν μακριά, άλλοι έστελναν προς τα επάνω τις ευχές και τις επιθυμίες τους, και άλλοι προσάρμοζαν μικρές φλογέρες στο κεφάλι του αετού, για να σφυρίζουν και να διώχνουν τα κακά πνεύματα. Τέλος, άλλοι σήκωναν ομαδικά τους αετούς, σαν προσευχή στον ουρανό και έψαλλαν ύμνους.

Ο Χαρταετός (La Cometa), έργο του Ισπανού ζωγράφου Francisco Goya, που χρονολογείται γύρω στο 1777 και σήμερα βρίσκεται στο Μουσείο του Πράδο, στη Μαδρίτη.

Φαίνεται πάντως πως και στην ελληνική αρχαιότητα ο χαρταετός δεν ήταν άγνωστος. Tον 4ο  αιώνα  π.Χ., ο  μαθηματικός  και  αρχιμηχανικός  Αρχύτας  (440-360 π.Χ.), από  τον  Τάραντα  της  Νότιας  Ιταλίας
(μια αρχαία ελληνική αποικία στη Σικελία), καλός  φίλος  του  Πλάτωνα  και  οπαδός  του  Πυθαγόρα, κατασκέυασε ένα τεχνητό αεριοπροωθούμενο περιστέρι, που αποκλήθηκε «Περιστέρι του Αρχύτα». Χάρη σε αυτήν την «πετομηχανή», πολλοί του αποδίδουν την ιδιότητα του εφευρέτη του χαρταετού.

Ακόμα παλαιότερη αναφορά του χαρταετού στην ελληνική αρχαιότητα θα μπορούσε να θεωρηθεί ένα ελληνικό αγγείο της κλασικής περιόδου με παράσταση κόρης, η οποία κρατά στα χέρια της μια μικρή λευκή σαΐτα (είδος αετού) με το νήμα της, έτοιμη να την πετάξει.

Νομίζω ότι ήταν πολύ ενδιαφέροντα αυτά που διαβάσαμε για τους χαρταετούς, χαίρομαι που το έψαξα και το έμαθα.  Θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας παρεάκι μου, ίσως αυτό να σας χαρίσει ένα χαμόγελο πολύ θα το ήθελα να το ξέρετε!!

Εύχομαι να είστε όλοι καλά να έχετε μια όμορφη  εβδομάδα όσο αυτό είναι δυνατόν  και καλή Σαρακοστή!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε...