25 ΛΕΞΕΙΣ ΚΑΙ.....ΠΛΕΞΕΙΣ..!!!!!!!

Ενα ακόμα δρώμενο έλαβε τέλος και ήταν αυτό της Μαρίας  στο  κείμενο της ...25 λέξεις # 12

                                

Μια φωτογραφία ήταν το έναυσμα για να γράψουμε όσοι θέλαμε   ολιγόλεκτα..των 25  λέξεων,γύρω από το θέμα της φωτογραφίας.
Εεεεε και ως είθισται ..να μην δω δρώμενο στην γειτονιά....
φάντης μπαστούνι να μαι..


                          Ραγισματιές!!
               Στο δρόμο, στη ψυχή, στο κορμί.
         Γκρίζες κι ασπρόμαυρες πορείες στο σοκάκι.
 Σαρακοφαγωμένα όνειρα, βλέμματα πίσω από τις γρίλιες
                       αδυσώπητος χρόνος.
                              Φθορά.

   

 Ευχαριστώ πολύ όσους πέρασαν και αφιέρωσαν τον χρόνο τους διαβάζοντας το...  
Για άλλη μια φορά μια φωτογραφία μας πήγε σε μονοπάτια που ο καθένας μας  εμπνεύστηκε..και γράφτηκαν υπέροχα ολογόλεκτα..που την πρωτιά την πήρε η Σταυρούλα  που στο λογισμών αραξοβόλι της θα διαβάσετε τις σκέψεις της.

Και μια που βρεθήκατε μέχρι εδώ δείτε έστω και καθυστερημένα μια μικρή   πλεκτή μου προσφορά για το παζάρι  που έγινε στην Αθήνα  για  το  Αντωνοπούλειοίδρυμα της Πάτρας.

Σας εύχομαι  να περάσετε μια όμορφη εβδομάδα ..να προσέχετε τον εαυτό σας..και να μην ξεχνάτε να χαμογελάτε..

είναι μεταδοτικό που έλεγε κάποτε γνωστός παρουσιαστής...
Σας ευχαριστώ πολύ παρεάκι μου που περνάτε και τα λέμε..

ΕΚΟΜΠΟΔΕΣΑΝ ΟΙ ΚΛΩΣΤΕΣ..!!!

Είναι αυτό που μας λείπει.
Τα χέρια της υφάντρας, τα χέρια του ράφτη, τα χέρια που κάποτε πελεκούσαν το ξύλο.
Είναι η μαστοριά, το μεράκι. η τέχνη που συναντά την ανάγκη.
Θαύμασα τις σαίτες, τα μιτόχτενα, τα φάδια  και τα στημόνια.
Ακουσα πάλι την ξεχασμένη ορολογία του αργαλειού...(αργαστήρι το λένε στην Κρήτη)  άκουσα την φωνή της μνήμης να ψιθυρίζει την "Ανυφαντού" με τις κλωστές  που κομποδένανε και μπερδέψανε στο χτένι.
Ποιος δεν θυμάται τον αξέχαστο ΞΥΛΟΥΡΗ !!!
που έκανε τις ανυφαντούδες (υφάντρες) ξακουστές...!

Ενα αργαστήρι και δυο κουρασμένα χέρια δεν ξυπνούν μόνο μνήμες  από όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, αλλά δείχνουν δρόμους.
Κάποτε τα παλιά ρούχα γίνονταν κουρελούδες .
Το φθαρμένο ρούχο αποκτούσε καινούργια ζωή.
Τίποτα δεν πάει χαμένο, τίποτα δεν είναι για πέταμα, μήτε τα υλικά μήτε ο χρόνος.
Σε εποχές κρίσης σκεφτόμαστε πάντα πως υπήρχαν και πιο δύσκολοι χρόνοι.
 Τότε ήταν οι  τεχνίτες που ήξεραν να δίνουν ζωή  σε απλά πράγματα και να παρατείνουν τις ζωές των φθαρμένων υλικών.. 
Σήμερα προσπαθούμε να βαδίσουμε στα χνάρια τους και ας μην είμαστε μαστόρισσες σαν εκείνες τις ανυφαντούδες..
Αν ψάχνουμε για διεξόδους σήμερα ... ας αρχίσουμε από τα απλά....

Το κείμενο αυτό  το αλίευσα  από ένα περιοδικό που  κυκλοφορεί εδώ.. στην Κρήτη...μου άρεσε και νομίζω ότι και σήμερα αυτό κάνουμε .. δεν πετάμε τίποτα....!!!
Όπως ... μαλάκια και  κλωστές που μας περισσεύουν  και μπορούν να γίνουν  προς το παρόν πιάστρες για την κουζίνα για να προστατεύουμε τα χεράκια μας να μην καούν.. όταν πιάνουμε τις κατσαρόλες μας.. !!!
 Ετοιμάζουμε σιγά σιγά  μικρά πραγματάκια που θα ταξιδέψουν  όταν  συμπληρωθούν και άλλα  για να χαρίσουν χαμόγελα και αγάπη ... όπου χρειαστεί.. για αρχή... θα ταξιδέψουν  στην Βέροια.. στην Πρωτοβουλία για το παιδί..μαζί με Χριστουγεννιάτικα που θα γίνουν οσονούπω.. 
Είπα φέτος να ξεκινήσω με την ώρα μου ..γιατί όλο και κάτι προκύπτει εκείνες τις μέρες ..!!
Έπονται και τα  άλλα παζάρια   όπως το ξεμπλοκάρισμα.. και η συνέχεια  στην γιορτή της αγάπης..!!!
Ας βάλουμε  το αργαστήρι μας να κάνει τα μαγικά του από το τίποτα..!! 
Να  έχετε μια όμορφη εβδομάδα παρεάκι μου 
ένα χαμόγελο θα την κάνει ωραιότερη..!!!
Μην το ξεχνάτε.!!!!

ΩΣ..... ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ..!!!

Αγαπημένη μου παρέα.. αυτή η ανάρτηση γίνεται για να σας υπενθυμίσω.. ότι η προσφορά αγάπης συνεχίζεται ...για το  FRONT. 

 το κατάστημα που περιμένει  τις δίκες μας προσφορές. να γεμίσουμε τα ράφια του.. για να συνεχίσει να υπάρχει η  Πρωτοβουλία για το παιδί

   

                                                     
Την αρχή την είχε κάνει πέρσι η φίλη μας η Βίκυ η γνωστή σε όλους μας ποδηλάτισσα.
ακολουθώντας τα δικά  της  και τα δικά σας βήματα.. άφησα και εγώ την δική μου αγάπη να βηματίσει κατά Βέροια μεριά... και να αποθέσει την μικρή μου προσφορά.

Δεν χρειάζονται πολλά .. από κάτι μικρό ο καθένας μας.. όταν..... και όποτε μπορούμε... 

τόσες δημιουργίες κάνουμε.. όλο και κάποια θα περισσεύει....να φέρει ένα μικρό χαμόγελο στα χείλη των παιδιών και στα δικά μας... πιστέψτε το..!!! 
Αντιγράφω από την Ποδηλάτισσα
Πιστεύοντας πως όλοι μαζί για άλλη μια φορά μπορούμε να βοηθήσουμε την υπέροχη αυτή προσπάθεια, σας στέλνω την διεύθυνση στην οποία μπορείτε να στέλνεται τις δημιουργίες σας:

Πρωτοβουλία για το παιδί 

 Πολυδραστικό Κέντρο Βεργίνας

Βεργίνα (έναντι Δημαρχείου)

υπόψη κυρίας Πελαγίας Σιδηροπούλου, 
τηλ. 23310-92199.

  
Τα σχόλια θα μείνουν κλειστά σ αυτήν την ανάρτηση  και σας ζητώ συγνώμη εκ των πρότερων... ξέρω ότι θα συμφωνήσετε και εσείς για αυτό.. δεν το κάνω αυτό παρά μόνο αν υπάρχει λόγος... και ο λόγος αυτήν την φορά.. είναι  ο χρόνος μου αυτόν τον καιρό είναι πολύ λίγος και θα προτιμούσα.. να περάσω από τα δικά σας..μέρη να τα πούμε από εκεί...!!!θα χαρώ περισσότερο..!!
 Την επόμενη φορά..θα είμαστε πάλι.. μαζί γιατί τώρα που σας έμαθα.. δεν κάνω χώρια σας.. να το ξέρετε αγαπημένη  μου παρέα...!!! 
Να περνάτε καλά ακόμα και στα δύσκολα..αφήστε ένα χαμόγελο..να σας συνοδεύσει.!!!! Καλή εβδομάδα σε όλους σας..!!! 
                                                           

H ΣΕΙΡΑ ΜΟΥ.....

Εμείς...και όταν λέω εμείς, εννοώ εκείνος και εγώ.. την πήραμε εν άλλαξ την αγάπη..!
Η προηγούμενη ανάρτηση ανήκε εξ ολοκλήρου σε εκείνον και από τα παινέματα σας.. γελούσαν και τα μουστάκια του..(λέμε τώρα).
Ομως ήρθε και η δική μου η σειρά,βεβαίως βεβαίως να σας δείξω και το δικό μου επίτευγμα..!!

Σαν τι θα μπορούσα να φτιάξω;Η αγάπη έχει τα δικά της μονοπάτια και σου τα δείχνει εκεί που λες... δεν μου έρχεται καμιά ιδέα.
Ψάχνοντας στα ραφτικά μου ένα κουτί με υπόλοιπα χρωματιστών κλωστών..μου χαμογέλασαν προκλητικά.. έλα μου είπαν, εδώ είμαστε.

Εσείς είσαστε εδώ .. εγώ τι θα σας κάνω;
Εεεε όλο και κάτι θα σκεφτείς τι μυαλό είσαι..μου είπαν.. 

Αυτό ήταν..!! το ηθικό στα ύψη και η ιδέα έτοιμη..
Βρε τι σου κάνουν μερικές χρωματιστές κλωστίτσες..!!

Και τι άλλο θα έκαναν εκτός από το θέμα μας, που αυτόν το καιρό έχει πάρει φωτιά με τους τόσο πολλούς  και όμορφους χαρταετούς που έχουν γεμίσει την γειτονιά μας;
Αφού βρήκα στο ίντερνετ σχέδια με χαρταετούς  τα ζωγράφισα πρώτα σε μια λαδόκολλα..

Μετά, με ένα καρμπόν τα ξεπάτησα σε τρία κομμάτια ύφασμα,που τις υποδέχτηκε με χαρά..

και εκείνες κάτω από την καθοδήγηση μου άρχισαν να ζωγραφίζουν..χμ.. να κεντάνε ήθελα να πω..!

Σειρά είχε η ραπτομηχανή μου..
η οποία  έβαλε μια τρεσούλα γύρω-γύρω στο κάθε κομμάτι πανί..

και τα οποια τα έραψα σε ένα μεγαλύτερο μακρόστενο πανί.

Ααααα να μην ξεχάσω .. πως έβαλε το χεράκι του.. πάλι ο συνήθεις ύποπτος..!!
Έκοψε τα ξυλαράκια για να βάλω το κορδονάκι που θα κρεμαστεί το μικρό αυτό πανό στον τοίχο..!! 

 Θήκες που βρήκαν να χωθούν, ο πρασινούλης 

              ο αρκουδάκος

            Και ο Μπάγκς Μπάνυ

 Τι χαρά...που θα πετάξουν και οι δικοί μου πάνινοι χαρταετοί στην Βέροια στην γιορτή της αγάπης, να συναντήσουν αγαπημένες μου φίλες τους δικούς σας..!!   

Αγαπημένη  μου παρέα αυτόν τον καιρό αργώ κάπως να κάνω τις επισκέψεις ..μου σε όλες σας..και η αιτία είναι η προσπάθεια να φτιάξουμε, όσο μας παίρνει ο καιρός περισσότερους χαρταετούς να πετάξουν..!! 

 

 Η στιγμή  που περνώ από εσάς είναι η καλύτερη μου  γιατί χαλαρώνω και ευχαριστιέμαι  να τα λέμε .. έστω και μέσα από ένα άψυχο; υπολογιστή..!
Σας ευχαριστώ που μου κρατάτε συντροφιά..να είστε καλά και να χαμογελάτε..
Ας χαρίσουμε  στα παιδιά και άλλα  χαμόγελα μπορούμε να το κάνουμε!
Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα όπως εσείς την ονειρεύεστε..!!
Οι χαρταετοί συνεχίζονται...!!!  
υ.γ.δεν ξέρω γιατί τα γράμματα μου γίνονται μια μικρά και μια μεγάλα...μην τους δίνετε σημασία..!!