Ψάχνοντάς λοιπόν για ακόμα μια φορά στο περιοδικό που μοιράζουν δωρεάν στους πελάτες τους ανά τετράμηνο τα σούπερ μάρκετ του κ.Χαλκιαδάκη,
Ισως οι ίδιοι οι Γερμανοί, να προτίμησαν την σιωπή από τον εξευτελισμό.
Με διπλοσκοπιά προστάτευαν το φρουραρχείο τους την νύχτα που ένας δαιμόνιος Κρητικός, κατάφερε να τρυπώσει από το κλειστό παράθυρο του ναζιστικού φρουραρχείου.
Το κείμενο γραμμένο από την πένα του εξαιρετικού δημοσιογράφου κ. Νίκου Ψιλάκη.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή...
Ξημερώματα της 7ης Ιουλίου 1942.Οι Γερμανοί στρατιώτες παρατάσσονται μπροστα στο διοικητήριο για την καθιερωμένη έπαρση της σημαίας.
Περιμένουν, περιμένουν αλλά έπαρση δεν γίνεται. Δεν υπάρχει υπάρχει σημαία. Η μεγάλη σβάστικά τους έχει κάνει φτερά. Ψάχνουν για την εφεδρική. Ούτε αυτή την βρίσκουν. Η ώρα περνά, ο αξιωματικός αφρίζει. Υποψιάζεται τι θα είχε συμβεί την νύχτα αλλά, δεν τολμά να το πιστέψει.
Λίγο αργότερα ξεχύνεται στους δρόμους του χωριού και απειλεί Θεούς και δαίμονες.
Όχι μία, όχι δύο, αλλά και οι τρείς σημαίες που φυλάσσονταν στις αποθήκες τους είχαν εξαφανιστεί.
Σ ένα από τα παράθυρα της αποθήκης φαίνονταν έντονα τα σημάδια της νυχτερινής επιχείρησης. Κάτι ξεκαρφωμένα ταβλιά που μαρτυρούσαν ότι κάποιος είχε μπουκάρει χωρίς να τον δουν.
Έτσι αρχίζει μια μικρή ιστορία από αυτές που φανερώνουν ανάγλυφα τι γινόταν στην Κρήτη κατά την περίοδο της ναζιστικής εποχής.
Ο τόπος...
Αβδού Πεδιάδος, ένα κεφαλοχώρι στην ανατολική πλευρά της Λαγκάδας, στα περάσματα προς το Οροπέδιο Λασιθίου.
Ο χρόνος...
Νύχτα της 6ης προς την 7η Ιουλίου 1942,παραμονή της Αγίας Κυριακής πολιούχου σ ένα άλλο χωριό σχετικά κοντα με την Κασταμονίτσα.
Οι κάτοικοι της Κασταμονίτσας και κάμποσοι αντάρτες που είχαν τα λημέρια τους στα βουνά του χωριού ελίχαν στήσει γλέντι για την μεγάλη γιορτή.
Το σχέδιο δράσης...
Ανύπαρκτο ή μάλλον αυτοσχεδιασμός. Βλέποντας και κάνοντας. Όλα ξεκίνησαν από μια πληροφορία που σύμφωνα με τον "αρχηγό" της επιχείρησης, είχε δοθεί από τον Πάτρικ Λη Φέρμορ, ότι στις αποθήκες στο Αβδού υπήρχαν ασύρματοι και ραδιόφωνα. Αυτά έψαχναν.
Οι δράστες...
1 Μανώλης Οικονομάκης ή Νιόνης, ένας σβέλτος και ψυχωμένος Κρητικός, ο φόβος και ο τρόμος των γερμανικών αποθηκών και των ελαστικών των αυτοκινήτων του εχθρού. Λένε ότι κάποτε κατάφερε να ξεβιδώσει και τα τέσσερα λάστιχα από ένα μικρό φορτηγό την ώρα που ήταν ,μέσα και ο οδηγός που τον είχε πάρει ο ύπνος.Όταν ξύπνησε είδε το αυτοκίνητο πάνω σε τέσσερα κούτσουρα.! Ο Μανώλης ήταν ο εμπνευστής και αρχηγός της επιχείρησης.
2 Αντώνης Σαριδάκης ένας χειροδύναμος αγρότης κουνιάδος του πρώτου. Βασικός συνεργάτης σε πολλές αποκοτιές κατά τα χρόνια της Κατοχής.
3 Μανώλης Κοντάκης ένας θαρραλέος βοσκός κουνιάδος του Σαριδάκη και οι τρείς κάτοικοι της Κασταμονίτσας.
Η επιχείρηση...
Εκείνο το καλοκαιρινό βράδυ ο Νιόνης, μπούκαρε από το πλάι στην αποθήκη ενώ ο γερμανός φρουρός έκοβε βόλτες μπροστα στην πόρτα της. Δεν βρήκε ούτε ασυρμάτους ούτε ραδιόφωνα, Το μόνο που βρήκε εκεί ήταν ένα πανί σαν μπόγος, τον φορτώθηκε και πήδηξε σαν δαίμονας χωρίς να το πάρει είδηση ο φρουρός.
Λίγο πιο πέρα περίμεναν οι άλλοι δύο που κρατούσαν τσίλιες. Φορτωμένοι την λεία τους φτάνουν κοντά στον ναό του Αι Γιώργη και μοιράζονται τα "λάφυρα" Τρείς σημαίες ήταν μια για τον καθένα.
Ανασκαλεύοντας μνήμες σαράντα χρόνια μετά...
Σαράντα χρόνια μετά, την Άνοιξη του 1982, ο γράφων, νεαρός δημοσιογραφος και εκδότης περιοδικού τότε, συναντούσε τους πρωταγωνιστές αυτής της παράτολμης ιστορίας!
Οι Γερμανοί είχαν σκυλιάσει και απειλούσαν με αντίποινα. Δεν τολμούσαν να να ομολογήσουν τον εξευτελισμό τους , από την άλλη οι ντόπιοι φαίνονταν παντελώς άσχετοι και έτσι ρίχνουν την ευθύνη στους αντάρτες.
Οι μνήμες ήταν τόσο έντονες που νόμιζες ότι όλα είχαν γίνει πριν λίγες μέρες...
Σώβρακο και φουστάνια...
Ας επιστρέψουμε όμως στην ιστορία μας. Η έρευνα μας είχε επεκταθεί στο χωριό των δραστών στην Κασταμονίτσα. Πρώτα στο σπίτι του Σαριδάκη ή Νιόνη. Μας είχε υποδεχτεί η χήρα του η Αμαλία ήταν τότε 78 χρονών.
Χαμογέλασε όταν της μίλησα για την σημαία. "Εγώ την έκαμα σώβρακο του Αντώνη μου" είχε πει επικαλούμενη στέρεα επιχειρήματα..
Εκεί δεν θα μπορούσαν να την βρούνε. Δεν θα του κατεβάζανε δα και το παντελόνι...
Οι άνθρωποι αυτοί όχι μόνο έκλεψαν τις σημαίες των Γερμανών αλλά, ίσως να ήταν οι μόνοι που κυκλοφορούσαν με σώβρακα μεταξωτά την εποχή των μεγάλων στερήσεων και της ακόμη μεγαλύτερης ναζιστικής βαρβαρότητας.
*******************************
Ας ευχηθούμε να μην ξαναζήσει η πατρίδα μας ποτέ ξανά πόλεμο. Μόνο τότε γινόμαστε όλοι μια γροθιά.
Αφορμή να μοιραστώ αυτήν την ιστορία μαζί σας είναι η επέτειος της αντίστασης του λαού μας εναντίων των Γερμανών κατακτητών. Σίγουρα τέτοιες ηρωικές ιστορίες θα υπάρχουν χιλιάδες στις αναμνήσεις όσων έζησαν την εποχή εκείνη. Ας τους είμαστε ευγνώμονες!
***********
Καλή εβδομάδα σε όλους σας να είστε καλά και να μην ξεχνάτε το χαμόγελο στις δύσκολες στιγμές, είναι εκείνο που θα μας δώσει δύναμη να συνεχίσουμε να προσπαθούμε για το καλύτερο.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ που περνάτε και τα λέμε!
