Μια ιστορία που άρχισε να ξετυλίγεται στην μνήμη μου μέσα από την ομίχλη των χρόνων που πέρασαν και που την θύμηση του, μου την προκάλεσε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία...
Πόσο πίσω στο χρόνο πήγα!! που θα μπορούσα να αρχίσω ακριβώς έτσι..
Μια φορά και..ένα καιρό..
Σε μια όμορφη πόλη του κόσμου ζούσε ένα μικρό κοριτσάκι μαζί με την μαμά του.
Δυο καμαρούλες όλες κι όλες το σπίτι τους και όμως χωρούσε μέσα του όλη την αγάπη του κόσμου.
Η μαμά του δούλευε από το πρωί μέχρι το βράδυ, για να μην της λείψει τίποτα και το κατάφερνε αυτό, αφήνοντας το κοριτσάκι σε μια γειτόνισσα που έμενε δίπλα τους.
Μπορεί να του έλειπε η μαμά του αλλά εκείνο ήταν ένα παιδί που δεν παραπονιόταν ποτέ..
Επαιζε τις περισσότερες ώρες με την κόρη της γειτόνισσας,που ήταν μικρότερη του, με την μοναδική κούκλα που είχε το κοριτσάκι.
Πότε η μια έκανε την μαμά και πότε ή άλλη.
Εκείνη την χρονιά πλησίαζαν οι γιορτές και οι δρόμοι, τα πάρκα, οι πλατείες και οι βιτρίνες των καταστημάτων, στολίστηκαν με πολύχρωμες γιρλάντες και λαμπιόνια,για να υποδεχτούν την γέννηση του Χριστού και τον ερχομό εκείνου του μακρινού καινούργιου χρόνου..
Το κοριτσάκι με την μαμά του κατέβηκαν στο κέντρο της όμορφης πόλης τους.
Ο κόσμος χαρούμενος συνωστιζόταν στα κατάφωτα καταστήματα να ψωνίσει τα δώρα του για τα αγαπημένους του.
Οι βιτρίνες μαγνήτιζαν τα μάτια των παιδιών στολισμένες με λογής λογής παιχνίδια..
-Μαμά δες εκεί απέναντι είπε η μικρούλα αφήνοντας το χέρι της μαμάς της,πήγε τρέχοντας και σταμάτησε μπροστά σε μια βιτρίνα.
Ανάμεσα από όλα τα παιχνίδια, που ήταν εκεί ξεχώριζε μια πανέμορφη κούκλα.
Με το μεταξωτό της φουστάνι και τα ξανθά της μαλλιά γεμάτα μπούκλες, ήταν σαν πριγκίπισσα παραμυθιού.
Τα μάτια της μικρούλας την κοίταζαν γεμάτα θαυμασμό..
-Μαμά θα μου πάρεις αυτή την κούκλα;
-Μα έχεις κούκλα.. μήπως θέλεις κανένα άλλο παιχνίδι;
-Όχι μαμά μου αυτή θέλω της απάντησε εκείνη.
Βγαίνοντας από το κατάστημα τα μάτια της μικρούλας έλαμπαν όλο χαρά.
Μόλις έφτασαν στο σπίτι με ανυπομονησία άνοιξε το κουτί, έβγαλε την καινούργια κούκλα, πήρε και την άλλη που έπαιζαν μαζί με την κορούλα της γειτόνισσας.
Η μαμά της την ρώτησε γεμάτη περιέργεια.
-Μα τι της θες και τις δυο κούκλες κοριτσάκι μου;
-Μα την καινούργια δεν την θέλω για μένα μαμά.. εγώ έχω κούκλα.
Θα την δώσω στην φίλη μου που παίζουμε μαζί να έχει η κάθε μία το δικό της μωρό !!..
Ακόμα θυμάμαι την αγκαλιά της και την μυρωδιά εκείνης της μέρας.!!!
Αυτή ήταν η προσπάθεια της συμμετοχής μου στην φωτογραφική σκυτάλη που διοργανώνει με επιτυχία η Μαίρη με Γήινη ματιά της.
Ευχαριστώ πάρα πολύ την Κανελλάκι μας
για την όμορφη φωτογραφία που μου παρέδωσε και που ήταν η αφορμή να γυρίσω πολλά πολλά πίσω κάτι σαν.. παραμύθι..
Με την σειρά μου παραδίνω την σκυτάλη αυτή στην φίλη Ιωαννα με την IN THE PASTEL BAG
Με την λέξη.. ''Χειμώνας''...και την φωτογραφία αυτή!! πηγή
Διάλεξα ένα πίνακα του Μονέ...κατάλαβα ότι είσαι θαυμάστρια του ... Εύχομαι να μην σε δυσκολέψω Ιωάννα μου..!!!
Και σαν υπενθύμιση...επειδή έπρεπε παρεάκι μου να κάνω την ανάρτηση σήμερα της σκυτάλης...
θα ήθελα και να σας ευχαριστήσω για τις όμορφες ευχές σας στην προηγούμενη ανάρτηση με τις γιορτές μου..
Ξέρετε πια τα κλασικά... μπολάκι,22 ονόματα τυλιγμένα και η....κλήρωση
για να κάνω δυο φίλες-φίλο χαρούμενους
που είναι...
Το Σοφάκι
και...η Λενιώ
η καινούργια της παρέας μας ..
Λενιώ μου γράψε μου στο μέηλ μου για την διεύθυνση σου πλιζζζζ..
Να είστε όλοι καλά να περνάτε όμορφα
και να μην ξεχνάτε ότι..ένα χαμόγελο ποτέ δεν έβλαψε κανέναν..
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε..
