Σμαραγδάκι...: συμμετοχές..

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα συμμετοχές... Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2018

Η...ΜΕΤ ΕΜΠΟΔΙΩΝ ...ΣΥΜΜΕΤΟΧΉ!!!!

Αυτή η συμμετοχή μου παρεάκι μου ..στο συμπόσιο ποίησης ...

( όπως και μια προηγούμενη στο παιχνίδι των λέξεων) που την χρωστάω ακόμα..όμως για αυτήν θα τα πούμε σε μια άλλη ανάρτηση στην συνέχεια...
Την προτεραιότητα τώρα όμως την παίρνει το συμπόσιο ..λόγο θέματος...
Που λέτε η συμμετοχή μου έγινε μετ εμποδίων..όταν λέμε μετ εμποδίων κυριολεκτούμε..χα..χα..
Η αιτία ήταν που εδώ..και καιρό το λάπτοτ μου τα κακάρωσε.. όπως λέμε τέζα.. τα παίξε..δεν είχε άλλο...και εννοείτε ήθελε τον μάστορα του...
Και να τρέχει το συμπόσιο που το θέμα του ήταν μέσα στο πνεύμα των Χριστουγέννων... άκρος γιορτινό.
Με χαλασμένο λάπτοπ δεν είχα την δυνατότητα να στείλω κάτι...ο καιρός περνούσε και παρ όλο που ήξερα ότι δεν θα μπορούσα να στείλω τίποτα...όλο και στο μυαλό μου τριγυρνούσε το θέμα..
Κάτι μικρο ίσως για μένα.. θα μπορούσα να γράψω..έτσι για την προσπάθεια.. για την τιμή των όπλων που λέμε..
Και μια στιγμή σκέφτηκα μικρό...μικρο..χα..τι έχουμε; έχουμε το χαϊκού..
Ως είθισται κάθε φορά που μου μπαίνει τέτοια ιδέα πάω μια βόλτα...οοοχι για καφεδάκι..αλλά μια βόλτα στην γειτονιά μας...π.χ. μέχρι της Ελένης που ποιεί...πάω εκεί να διαβάσω τα δικά της χαϊκού...να πάρω κουράγιο και να προσπαθήσω ..να μαθαίνω συνεχώς.. τι ακριβώς είναι αυτή η πολύ δύσκολη ποίηση..που η Ελενη που ποιεί.. μας την κατέχει και την παίζει στα δάχτυλα...
Εκανα μια προσπάθεια..παίρνω τηλέφωνο την οικοδέσποινα.. Αριστάκι μου το..και..το.. έγραψα αυτό αλλά δεν μπορώ να στο στείλω ..δεν πειράζει θα συμμετέχω στο επόμενο συμπόσιο..
Αφού μου λέει εκείνη..έχεις σμάρτ φον και είναι μικρο..αλήθεια τι είναι; χαϊκού της λέω..χα..χα.. μην γελάσεις..
Στείλε μου το μου λέει ..μόνο αν μου βρεις τίτλο και εικόνα της λέω γιατί έχω χαθεί στον κυκεώνα των περιπλανήσεων..του ιντερεντ..και δεν έχω ακόμα εντρυφήσει την τεχνολογία του..χα..χα..

Εξ ου και προέκυψε έτσι αυτή η συμμετοχή μου ..

" Αγγέλων ύμνοι "

Αστρο λαμπερό
Ποιμένες οδήγησε
Φωτοβολώντας.

Άγγιγμα Θείο
Νιφάδα από χιόνι
Περιέβαλε.

Αγγέλων ύμνοι
Ουράνια πνεύματα
Μελοδούντων.

Ξύλινο λίκνο
Οι πνοές των προβάτων
Θεού γέννηση.

Πνοή Θεϊκή
Σπήλαιο φώτισε

Ταπεινότητα.

Την πρωτιά αυτή την φορά την μοιράστηκαν δύο από τα κορίτσια μας...
Η Κανελλάκη μας και η Χριστίνα μας που με τα ποιήματα τους η κάθε μια με τον δικό της τρόπο μας έβαλαν πράγματι στο πνεύμα των Χριστουγέννων..!!
Ολες τις συμμετοχές θα τις βρείτε στο συμπόσιο..Εδώ.!!
Ευχαριστώ πάρα πολύ για τον χρόνο που αφιερώσατε να το διαβάσετε..και μόνο που μπορώ να βρίσκομαι εδώ μέσα σε τόσες υπέροχες πένες.. είναι για μένα υπέρβαση.. όταν μπορώ να συμμετέχω ανεξαρτήτως βαθμολογίας..!!!
Αυτή την φορά ..μετ εμποδίων που λέγαμε; χα..χα.
Θα μπορούσα απλά να γράψω την συμμετοχή μου αλλά πως
θα ξέρατε τι τράβηξα η γυναίκα μέχρι το τελικό αποτέλεσμα;χα..χα..
Πολύ χαίρομαι που είμαι πάλι μαζί σας κανονικά..χα..χα..αφού έχει αποκατασταθεί η βλάβη.!!
Για την προηγούμενη συμμετοχή μου ..στο παιχνίδι των
λέξεων..θα τα πούμε την επόμενη φορά παρεάκι μου.
Να είστε όλοι καλά ..να χαρίζετε χαμόγελα όπου μπορείτε!!
Ο καινούργιος χρόνος που έρχεται ας είναι για όλους σας ο καλύτερος με υγεία αγάπη και ..πραγματοποιήσιμα όνειρα.!!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ...ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ.!!!!!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε ..!!

Κυριακή 14 Ιανουαρίου 2018

ΧΑΪΚΟΥ....ΣΤΟ ΦΤΕΡΌ..!!!

Γιορτές ήταν και πέρασαν...και η καθημερινότητα μπροστά μας να κυλά.. με τα καλά της και με τα στραβά της...αλλά..που μπορούμε να τα κάνουμε να ισιώσουν..αρκεί να το θέλουμε..!!!
Εγώ αλλιώς ήθελα να αρχίσω τον ερχομό τις καινούργιας χρονιάς..να ευχαριστήσω τις αγαπημένες μου φίλες Ρένα..

Μαρία Ελενα...

και...αρτίστα ..

για τα όμορφα δωράκια τους που με γέμισαν χαρά..!!
Σας ευχαριστώ πολύ κορίτσια μου...!!!
Να βάλω τα χαϊκού μου που πήραν μέρος στο συμπόσιο ποίησης...

Αλλά...Αλλαι μεν βουλαί των ανθρώπων..(βλέπε Ρούλα) και άλλαι... του ιού..

Ποιου ιού; μα αυτού που δεν έχει αφήσει κανέναν σε χλωρό κλαδί..εμένα θα άφηνε; χι..χι...

Πάρε.. μου λέει..ένα πονόλαιμο.. να κάνεις σέξι φωνούλα..έως καθόλου φωνή..ένα κεφαλόπονο..που να μην μπορείς να ανοίξεις τα μάτια σου...ένα πόνο στα κοκαλάκια.. κάτι δεκατούλια...και ξάπλα.. να μάθεις να μην ΄κάνεις την έξυπνη και να λες εγώ δεν αρρωσταίνω...

Μα δεν θέλω να επιμένω εγώ..και εξάλλου τι θα καταλάβεις αν έρθεις; μήπως θα κάτσεις καιρό;

Άντε να σε φιλοξενήσω καμιά εβδομάδα να μη με πεις αφιλόξενη.. μετά θα φύγεις...

Δεν ήξερε όμως... με ποια τα είχε βάλει..

Εν τάξει.. δεν λέω ..ότι με ταλαιπώρησε..να το παραδεχτώ...αλλά όχι ότι θα με έβαζε κάτω.. ένας ....ιός..που μπήκε με το έτσι θέλω στην ζωή μου .. και την έκανε άνω κάτω..!!!

Όμως να μην είμαι και αχάριστη..με άφησε να κάνω τις γιορτές....να μαζέψω σαν την κλώσα γύρω μου όλα τα αγαπημένα μου ..και να περάσουμε πολύ όμορφα..!!!!
Μπορεί να πέρασε καιρός.. από το συμπόσιο και να μην μπόρεσα να περάσω να διαβάσω στο χώρο της την κάθε συμμετοχή .. όμως θα το κάνω παρεούλα μου σιγά σιγά..γιατί στον χώρο του κάθε δημιούργημα της σκέψης...παίρνει άλλη διάσταση... αυτό το συμπόσιο ήταν από τα πιο όμορφα..!!!
Στην οικοδέσποινα του.. χρωστάω πολλά ευχαριστώ.. που με έβαλε..με τον τρόπο της
να προσπαθώ κάθε φορά που μου φαίνονταν βουνό.. η όλη διαδικασία...αλλά χαίρομαι πολύ...που προσπαθώ ασχέτου...θέσεως εννοείτε...έχουμε τόσα αστέρια σε κάθε συμπόσιο..!!!!
Την πρωτιά την πήρε η αγαπημένη μας φίλη η Ελένη που ποιεί κάθε φορά...με ένα συγκλονιστικό ποίημα.!!!
Και τώρα ήρθε η ώρα να σας παρουσιάσω...
ένα τόλμημα μου που γράφτηκε πραγματικά στο φτερό...για το 19ο συμπόσιο ποίησης

που διοργάνωσε και αυτήν την φορά με επιτυχία η Αριστέα..κανετε μια βόλτα από εκεί να διαβάσετε τα όμορφα του νου!!!

ΧΑϊΚΟΎ ΣΤΟ ΦΤΕΡΌ

Λευκές φτερούγες
απλωμένες στο χώμα
πλάνα θέωση

Αστραπόβροντα
φοράει ο ουρανός
ο Θεός παίζει.

Πορφυρό χρώμα
ηλιοβασιλέματα
Θεϊκό ταξίδι.

Χαμογέλασε
να ανθίσουν κρινάκια
θεά του νερού.

Ύμνος θεϊκός
ικεσίες ψυχών
ουρανός σιωπά.

Ευχαριστώ πολύ όσοι διαθέσατε τον πολύτιμο χρόνο σας να το διαβάσετε..!!!

Αγαπημένο μου παρεάκι στα καλά και στα δύσκολα να είστε δυνατοί..

τίποτε

δεν είναι δεδομένο.

γι αυτό δώστε ένα ευχαριστώ

σε Εκείνον εκεί πάνω..

που είστε καλά..

και χαρίστε ένα χαμόγελο

στην κάθε μέρα που ξημερώνει.!!!

Να είστε όλοι καλά..!!!

ευχαριστώ σας..

που περνάτε και τα λέμε..!!

Δευτέρα 21 Αυγούστου 2017

ΤΑ ΣΩΤΉΡΙΑ... ΜΠΛΟΚΑΚΙΑ...

Κάθε φορά που η Αριστέα μας η πυργοδέσποινα καλέ; ετοιμάζει ένα συμπόσιο ποίησης..με πιάνει κρύος ιδρώτας...και σκέφτομαι τι λέξη θα βάλει αυτήν την φορά άραγε Θε μου..!!
Ενώ η λέξεις φιλία φίλος φιλικός ήταν πολύ ωραίες ...για όσους το γράψιμο είναι εύκολο .. εμένα με δυσκόλεψε πολύ.
Θα μου πείτε .. και ποιος σε πιέζει να πάρεις μέρος....έλα μου ντε..! που από την μια μεριά έχω την οικοδέσποινα του συμποσίου που με σπρώχνει..χα..χα..(τραβάτε με κι ας κλαίω λέμε εγώ από την άλλη ) είπα να το προσπαθήσω και αυτήν την φορά..!! γιατί είπαμε .. μη χάσω..
Οσοι ήταν να γράψουν βέβαια θα είχαν την έμπνευση..!! και ήταν πολλοί... γράφτηκαν και αυτήν την φορά διαμάντια..!!
Ομως οι μέρες περνούσαν και τίποτε δεν μου κατέβαινε.. άσε που το είχα ξεχάσει κι όλας.!!
Και κάποια στιγμή σαν από μηχανής Θεός να η ιδέα..!!!
Κάπου... κάποτε σε ένα μπλοκάκι είχα γράψει κάτι για την φιλία..!!
Ελα όμως που το έψαχνα και δεν το έβρισκα μετά από τόσα χρόνια!!! για του λόγου το αληθές!!

Οπότε ... ένα μπλοκάκι έκανε για μένα την συμμετοχή ..!!
Ομως σας κούρασα με την πολυλογία μου...
Εδώ είναι ότι είχα γράψει ...το 92

ΘΥΜΑΜΑΙ!!

Θυμάμαι κάποια γειτονιά στην Σαλονίκη,
με τα γεράνια της και τ άσπρα γιασεμιά,
τότε που πείραζα την φίλη μου την Νίκη,
για τα σγουρά της κατακόκκινα μαλλιά.
Θυμάμαι τις μπλε ποδιές και τα παπούτσια μας τα τρύπια.
Και οι αναμνήσεις πλημμυρίζουν την καρδιά,
τότε που άρχισαν τα πρώτα καρδιοχτύπια
και σταματήσαμε να είμαστε παιδιά.

Μπρός το περίπτερο εκείνης της γωνίας
νοσταλγικά η θύμηση μου ξαναζεί,
όρκους πως κάναμε αιώνιας φιλίας,
ότι κι αν γίνει πάντα θά' μαστε μαζί.
Τα χρόνια πέρασαν και φύγανε και πάνε,
μα οι αναμνήσεις μένουν πάντα στην καρδιά
και χθες και σήμερα στην θύμηση μου θά ναι
Η Νίκη με τα κόκκινα μαλλιά.!!

Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο που του αφιερώσατε για να το διαβάσετε..
Αυτή ήταν η σωτήρια συμμετοχή μου στο
#17ο συμπόσιο ποίησης #

που όπως ξέρετε πια καλά όλοι όσοι συμμετέχετε διοργανώνει με επιτυχία κάθε φορά η Αριστέα μας..!! μπείτε εκεί να διαβάσετε όλες τις συμμετοχές θα χαρούν οι φίλοι αν τους αφήσετε ένα λόγο..
Η "Αγία τριάς της γαλαρίας " όχι μόνο δεν έμεινε στην γαλαρία αλλά έκατσε επάξια στην πρώτη θέση.. όσοι δεν την έχετε διαβάσει τρέξτε στο απάγκιο της Κανελλάκη.!!
Να έχετε όλοι μια όμορφη εβδομάδα παρεάκι μου και να μην ξεχνάτε να χαρίζετε ένα χαμόγελο..ακόμα και στα δύσκολα.!!
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε.!!

Δευτέρα 8 Μαΐου 2017

ΜΕ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑΤΡΟΎ....!!!!

Μην σας τρομάζει ο τίτλος.. παρεάκι μου.. μέχρι εδώ ήταν η ξεκούραση μου τρομάρα μου..βρε ούτε να χαλαρώσω δεν πρόφτασα.. και να σου η άδεια γιατρού....
Κυρία μου μπορείτε να διαβάσετε .. να πλέξετε .. να σερφάρετε...μα ... δεν έχει μα.. μπορείτε να κάνετε όλα αυτά...με μέτρο βέβαια..!!!
Για να πω την αλήθεια βαρέθηκα να κάθομαι .. μου λείψατε κι όλας...είναι κάτι πλεχτούλια που θέλω να τελειώσω..εεεεε πολύ το θέλω.. να πάρω
μπρος;
Με πολύ αγάπη να σας ευχαριστήσω και από εδώ για τις όμορφες ευχές σας για καλό μήνα στην προηγούμενη ανάρτηση μου.. με ένα μεγααααλο ευχαριστώ σε όλους και την αγάπη μου.... ανταποδίνω την αγάπη και τον χρόνο που που μου χαρίζετε εδώ!!!

Ανοίγω τα χέρια μου
να σταματήσω το κύμα ,
να μην μπορέσει να ρθει να σβήσει τα χνάρια των φιλιών μας..!!!

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο 2 δρώμενο του φωτογραφίζειν.. της Μαρίας Νικολάου ..με τον ήλιο της στα γιορτινά του.. που κάνει με μεγάλη επιτυχία κάθε φορά... και εγώ σαν καλό παιδί έτρεξα να πάρω μέρος ... να μην χάσω..χα..χα.. και χαίρομαι που μπορώ και το κάνω αυτό..για μένα είναι πολύ ενδιαφέρον ...και μετράει η συμμετοχή..!!
Σε ευχαριστούμε Μαρία..!!
Η ωραιότερη φωτογραφία ήταν της Μαρίνας από το ..to e-periodiko mas που άξιζε και την πρωτιά.. όπως και το κείμενο που είχε γράψει..
Μπορεί να πέρασε καιρός από τότε αλλά μόλις τώρα μπόρεσα να το αναρτήσω.. λόγο ανωτέρας βίας που λέμε..!!
Η αλήθεια είναι ότι την είχα ξεχάσει αυτήν την συμμετοχή μου...!!!

Εδώ θα δείτε εδώ άλλη μία δική μου...στο παιχνίδι των λέξεων #11 ..που συνεχίζεται από την me maria στο mytripssonblog με επιτυχία .. όταν πήρε την σκυτάλη από την Φλώρα...είπα να τις βάλω και τις δύο και να τις μοιραστώ μαζί σας..!!!
Εκεί στης Μεμαρίας θα βρείτε όλες τις συμμετοχές φίλες μου..να περάσετε να διαβάσετε τα διαμάντια που έχουν γραφτεί...!!
Την πρωτιά εδώ την κέρδισαν όχι ένας αλλά δύο συμμετέχοντες.. !!!
Η μία ήταν το... Κανελλακι μας με...τις (αναμνήσεις μιας σερβάντας)
και ο άλλος νικητής είναι ο φίλος Γιαννης Πιτ
Με το.."Η ΕΝ ΠΟΛΛΑΙΣ ΑΜΑΡΤΙΑΙΣ....
Και στους δύο τα θερμά συγχαρητήρια μου..!!
Η δική μου συμμετοχή είναι αυτή...
με κόκκινο είναι οι λέξεις που έπρεπε να παίξουμε.!!!!!

Το πέταγμα!!!

Ισα που ξεχώριζε την λευκή γραμμή στον δρόμο μπροστά της καθώς οδηγούσε μέσα στην αχλή που είχε σκεπάσει τα πάντα γύρω, λίγο πριν το ξημέρωμα.

Όσο προχωρούσε η ώρα, ο ήλιος είχε αρχίσει τα παιχνιδίσματα του με την ομίχλη

ξεκαθαρίζοντας την ατμόσφαιρα στο γύρω τοπίο.

Στο βάθος φαίνονταν κι όλας αχνά ήδη η σιλουέτα του μεγάλου βράχου που δέσποζε πάνω από την πόλη.

Αυτός ο βράχος ήταν ο προορισμός της.

Αυτός ο βράχος είχε σημαδέψει την ζωή της!

Είχε φιλοξενήσει κάποτε εκεί όλα τους τα όνειρα, τους όρκους της αγάπης τους.

Από μικρά παιδιά είχα βρει το ψηλότερο σημείο του βράχου. Από εκεί κοίταζαν

την μικρή τους πόλη που έμοιαζε παραμυθένια από ψηλά.

Εκεί είχαν βρει ένα κοίλωμα την σπηλιά τους και κάθονταν με τις ώρες αγναντεύονταν την γαλάζια θάλασσα που φιλούσε τα πόδια του βράχου.

Ηταν εκείνη που άκουγε τα γέλια τους τα κλάματα τους, τα όνειρα που έκαναν μαζί και που κατάλαβαν ότι ήταν κοινά μεγαλώνοντας.

Εκείνος πλοίαρχος εκείνη γιατρός.

Μετά από τον χαμό του Ορέστη σε ένα ναυάγιο, έφυγε και η Μαρίνα από την πόλη.

Η απόφαση της να γυρίσει μετά από τόσα χρόνια, ήταν αυτή που την έκανε να φτάσει όσο γίνονταν πιο γρήγορα εκεί.

Το ήξερε από πάντα πως δεν θα κατάφερνε να ξεπεράσει τον φευγιό του Ορέστη της.

Φτάνοντας μέσα στην πόλη στα ριζά του μεγάλου βράχου άφησε το αυτοκίνητο και άρχισε να ανεβαίνει το μονοπάτι που οδηγούσε στην κορυφή του.

Άφησε τις αναμνήσεις να πλημμυρίσουν την σκέψη της.

Φτάνοντας επάνω τα πόδια της καρφώθηκαν ακίνητα, λες και ήταν τυλιγμένα με συρματόσχοινο.

Η σπηλιά τους ήταν όπως την είχαν αφήσει την τελευταία φορά.

Γύρισε και κοίταξε την θάλασσα.

Της φάνηκε πως ήξερε την απόφαση της και την καλούσε στην αγκαλιά της.

Έκανε ένα βήμα προς την άκρη του γκρεμού τους,άνοιξε τα χέρια της και πέταξε...την ώρα που πετούσε ένας γλάρος στην απεραντοσύνη του ουρανού!!

Σας εύχομαι παρεούλα μου να περάσετε μια όμορφη εβδομάδα..και ακόμα και στις δυσκολίες σας χαμογελάστε ... θα περάσουν .. πιο γρήγορα πιστέψτε το..!!

Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2016

ΤΟ....ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΣΚΟΤΑΔΙΟΎ!!!

Το μυαλό μας καμιά φορά μας σταματά ..

Κομπλάρει όπως λέμε..!!!

Και το δικό μου αυτό έπαθε όταν είδα τις λέξεις που

είχε βάλει η Αριστέα... για το συμπόσιο της ποίησης.

Λέξεις όμορφες χρωματιστές τροφή για τον νου να γράψει.. να γράψει να ανοίξει τα φτερά του και να μην σταματά.

Τι πιο όμορφο από το χρώμα σκέφτηκα...και... μέχρι εκεί ήταν...!!
Να περνούν οι μέρες και εγώ να μην μπορώ να σκεφτώ τίποτα. κολλημένο μυαλό λέμε..
Και ξαφνικά μια ιδέα που δεν είχε καθόλου χρώμα μέσα της η.... μάλλον είχε το μαύρο...
Και η αφορμή ήταν ένα σκιτσάκι που βρήκα στο διαδίκτυο.
Μπορεί το θέμα του να ήταν το σκοτάδι.. όμως μου άρεσε πολύ γιατί ήταν χαμογελαστό..!! ακόμη και οι΄άνθρωποι που ζουν μέσα εκεί, μπορεί να είναι ευτυχισμένοι...σκέφτηκα !!
Αυτήν την εντύπωση μου έδωσε το σκίτσο..
και αυτό ήταν που μου έδωσε το ερέθισμα να γράψω αυτό το μικρούλικο διάλογο..!!
Θα μπορούσε να ήταν ο διάλογος δύο παιδιών.. κι η αρχική ιδέα ήταν αυτή... όμως ο καθένας μπορεί να το τοποθετήσει όπως και όπου νομίζει.. !!
Οι στίχοι δεν έχουν τόπο και χρόνο..είναι σκέψεις που τις απλώνουμε σε κοινή θέα...να τις κοιτάξουν κι άλλα μάτια εκτός από τα δικά μας..!!

<<Στον κόσμο του σκοταδιού >>

Σε ρώτησα,τι χρώμα έχουν τα μάτια σου.

Μου είπες, γαλάζια σαν την θάλασσα!!

Πες μου τι χρώμα είναι το γαλάζιο;

Σε ρώτησα, τι χρώμα έχουν τα δέντρα;

Μου είπες πράσινο σαν την ελπίδα!

Αλήθεια, τι χρώμα είναι το πράσινο;

Σε ρώτησα,τι χρώμα έχουν τα χελιδόνια;

Μου είπες μαύρο σαν το σκοτάδι.

Ααα το χρώμα αυτό το ξέρω.

*********************************

Για μια ακόμη φορά.. τόλμησα...να προσπαθήσω..χάρη στο 13ο συμπόσιο ποίησης που κάνει η Αριστέα μας ..!!
Σε ευχαριστούμε πάρα πολύ για την χαρά και την φιλοξενία που μας δίνεις οικοδέσποινα του συμποσίου..!!
Να ευχαριστήσω από καρδιάς όλους σας ..για τον πολύτιμο χρόνο που αφιερώσατε να το διαβάσετε..!!
Υπέροχες ξεχωριστές συμμετοχές όπως πάντα..!!
Γραφές που θαυμάζω απεριόριστα και είμαι πολύ περήφανη κάθε φορά..που περνώ και τις διαβάζω.. πολλές φορές δεν βρίσκω τα λόγια που να αντιστοιχούν σε τόσο όμορφα πονήματα ψυχής..!!
Η πρωτιά ανήκει στην Ελένη μας που ποιεί πάντα της ψυχής της τα όμορφα..!!! μια βόλτα από εκεί και θα διαπιστώσετε πως μπερδεύονται τα χρώματα μέσα στα μάτια του..!!! χρώματα που μόνο εκείνη ξέρει να τα αποδώσει..με τον τρόπο της..!!!
Να είστε όλοι καλά παρεάκι μου να περνάτε όμορφα με ότι κάνετε..και.... ναι ακόμα και μέσα στο σκοτάδι μπορεί να υπάρχει ένα χαμόγελο..!!!

Σάββατο 9 Ιουλίου 2016

ΠΕΤΑΓΜΑΤΑ...!!!

ΦΤΕΡΟΎΓΕΣ.

Το βλέμμα ακουμπάει σε μια γαλάζια και ακύμαντη θάλασσα

Παρακολουθεί τα μικρά κύματα που ακουμπούν απαλά την ακρογιαλιά,

σαν να φοβούνται να μην ξυπνήσουν τα όνειρα από την χθεσινή βελούδινη νύχτα.

Ένας γλάρος πέρασε φτερουγίζοντας.

Ταξιδευτή ακούμπησα την σκέψη μου στα ανοιγμένα φτερά του.

Και εκείνη έφυγε μαζί του στο βάθος του ορίζοντα να σε γυρέψει.

Εκεί που σμίγει ο ουρανός και η θάλασσα σφιχταγκαλισμένα σαν εραστές.

Και έμεινα εγώ ακίνητη εκεί στην άκρη της να νανουρίζω τα όνειρα να μην ξυπνήσουν από την χθεσινή βελούδινη νύχτα.

Μια που βρισκόμαστε στις ακρογιαλιές και στα κύματα ας συνεχίσουμε στο ίδιο μοτίβο..αγναντεύοντας τη..!!

Καράβι η αγάπη μας μέσα στα πέλαγα.

Σαν κύμα έπαιζες και εγώ σου γέλαγα.

Γλάροι τα χέρια μας φτερά ανοιγμένα,

τον έρωτα μάθαιναν σε σένα και μένα .

Μέσα στα μάτια σου γλυκά αρμένιζα.

Κι απ το γαλάζιο τους, τον κόσμο γέμιζα.

Ζήλεψε η θάλασσα και στ ακρογιάλι,

φιλί του έστειλε μ ένα κοράλλι.

Το πρώτο πήρε μέρος στο γνωστό συμπόσιο ποίησης που με επιτυχία κάθε φορά κάνει η Αριστέα..η γνωστή μας πυργοδέσποινα.!!

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τον χρόνο που αφιερώσατε να το διαβάσετε...!!!

Το δεύτερο...έχει γραφτεί το 94...το έβαλα να συνοδεύσει το πρώτο..!!

Την πρωτιά την είχε επάξια η φίλη μας η Ελένη με τους Ταξιδευτές της ουτοποίας της περάστε να απολαύσετε το διαμάντι της.!!

Το ξέρω ότι λίγο καθυστερημένα κάνω την ανάρτηση αυτή αλλά αυτόν το καιρό φίλοι μου μου πέσανε πολλές δουλειές που πρέπει να βγάλω σε πέρας.. αυτόν τον μήνα...και για αυτό ζητώ την κατανόηση σας.. για τις απουσίες μου..αν δεν αφήσω το μπλοκάρισμα πως θα τα κάνω μου λέτε;.. δεν γίνονται και τα δύο μαζί .. εν καιρό θα σας δείξω τι ακριβώς εννοώ ..!!!

Να περάσετε αγαπημένη μου παρέα ένα χαρούμενο Σαββατοκύριακο...σε όσα στραβά και ανάποδα γίνονται γύρω μας.. ας τα προσπεράσουμε με ένα χαμόγελο . θα νιώσουμε καλύτερα..πιστέψτε το..!!!!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και μου αφήνετε τον χρόνο σας..!!!

Σας το αφιερώνω ..με αγάπη.. ας ταξιδέψουμε μαζί του!!!!!!!!!!!

Δευτέρα 20 Ιουνίου 2016

ΜΟΥΣΙΚΕΣ....ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ...

εικόνα από το ίντερνετ

Μια μικρή πετρούλα στην ακύμαντη λίμνη των αναμνήσεων πέταξες.
Αναδεύτηκαν οι θύμησες.
Έσπρωχναν η μια την άλλη, σε έναν αγώνα δρόμου πια θα ανέβει γρηγορότερα στην επιφάνεια.
Να τη!! πρώτη πρώτη..εκείνη των δεκαεφτά χρόνων μου,που με ένα ποτήρι βερμούτ στο χέρι σε ένα πάρτι το.. πρώτο μου, (τότε ήμουν και μικρή για τέτοια) προσπαθούσα να αγγίξω δήθεν τυχαία το χέρι ενός αγοριού με γριζοπράσινα μάτια ακούγοντας από το πικ-απ, το χιλιοπαιγμένο δισκάκι 45 στροφών την βελούδινη φωνή του αξέχαστου βασιλιά της ροκ
Elvis Presley στο.. Only Yoy

Μέχρι τώρα όποτε ακούω αυτό το τραγούδι γυρίζω σε εκείνη την εποχή της αθωότητας..!!
Μετά από πολλά χρόνια όταν άκουσα το τραγούδι ... Για ένα ταγκό..... της λατρεμένη Αλεξίου .... έγινε το τραγούδι μας.

Πλημμύρισαν οι αναμνήσεις την καρδιά.
Απλώθηκαν στο κορμί και ανανέωσαν τα κύτταρα του.!
Πόσες φορές τα τραγούδια δεν λένε αυτά που θέλουμε να πούμε .!!!!
Ακόμα πολλά αγαπημένα που άφησα απ έξω.. Εδώ έβαλα τα δύο πιο σημαντικά κι αγαπημένα της ζωής μου..!!

Αυτή ήταν αγαπημένοι μου η συμμετοχή μου στο μουσικό ταξίδι που μας προσκαλεί η Ελένη με το Καρυδότσουφλο της!! σε ευχαριστώ πολύ Ελένη μου για το ταξίδι αυτό.!!
Να περνάτε καλά .. να έχετε μια όμορφη εβδομάδα..και μην ξεχνάτε..ένα χαμόγελο θα σας περιμένει στην γωνία...!!!!!

Σάββατο 30 Απριλίου 2016

Συλλογικό διήγημα η Σοφίτα... < Μια ανάσα πριν την αλήθεια..!!!>

η Σοφίτα

Φοβάμαι να μην κάνω κακό και σε εκείνη με την ζήλεια μου όπως έκανα και με σένα .
Μακάρι να μην είχε χαθεί ο Γιώργος θα είχατε κάνει μια ωραία οικογένεια.
Εδώ σταματά η Ρένα που μου έδωσε πολύ ωραία πάσα..και τον τίτλο και...συνεχίζω..

Σε κάθε λέξη που διάβαζε η Σόφη από το ημερολόγιο της Τούλας, γινόταν μέσα της ένας σεισμός.
Πόσα μυστικά κρυμμένα βγήκαν στην επιφάνεια!!
Το μυαλό της προσπαθούσε να συναρμολογήσει όλα αυτά που της φαινόταν ένα μπερδεμένο κουβάρι.
Επρεπε να βάλει σε τάξη όλες τις πληροφορίες που διάβαζε χωρίς ανάσα στο ημερολόγιο και να συνδέσει μεταξύ τους γεγονότα και καταστάσεις .
Ξεφύλλιζε τις σελίδες του και έβλεπε μέσα εκεί να ξετυλίγεται οι ζωή των δύο αδελφών και την αιτία που είχαν αυτήν την ψυχρότητα μεταξύ τους.
Είχαν αγαπήσει και οι δύο τον ίδιο άντρα.. τον πατέρα της!!
Μακάρι να ζούσε εκείνος. Θα απαντούσε σε πολλές απορίες της.
Ομως είχε χαθεί όπως της είχε πει η μητέρα της ενώ βρισκόταν στο κατάστρωμα σε μια φουρτούνα όταν ένα μεγάλο κύμα τον παρέσυρε μαζί του στο βυθό και χάθηκε.
Η Τούλα ..ήταν η τελευταία από τους συγγενείς της που έφυγε από την ζωή..
Οι ερωτήσεις της έπρεπε βρουν απαντήσεις για να ηρεμήσει και να συνεχίσει την ζωή της.
Ελπιζε μέσα ότι μέσα σ αυτό το ημερολόγιο θα έβρισκε την αλήθεια που γύρευε.. όμως ακόμα και εκεί μέσα κάτι τις έλεγε ότι δεν τα έγραφε όλα η θεία της .
Ξαφνικά θυμήθηκε τα αποκαϊδια που είχε δει μέσα στο σταχτοδοχείο όταν είχανε πάει μαζί με τον Ορέστη στο σπίτι της!!
Τι να έγραφε το γράμμα που έκαψε; Το βλέμμα της ήταν ακόμα γεμάτο ερωτηματικά.!
Είναι αλήθεια ότι το ημερολόγιο της έδωσε αρκετές απαντήσεις όχι όμως τόσο αρκετές..ώστε να λύσει όλες της τις απορίες.!!
Τι περίμενε ακόμα να μάθει τα ήξερε όλα πια..η.. σχεδόν όλα;
Αγάπη μου δεν μπορώ να σε βλέπω να βασανίζεσαι άλλο!!
Η φωνή του Ορέστη την έβγαλε από την σκέψη της.
Μήπως ήταν ώρα να σταματήσει να ψάχνει για κρυμμένα μυστικά;
Να το πάρει απόφαση και να συνεχίσει την ζωή της μαζί με τον Ορέστη τον μόνο άνθρωπο που την αγαπούσε και στάθηκε δίπλα της .!!
Ηταν τόσο τυχερή που τον είχε φέρει η μοίρα κοντά της.!!.
Οι δικοί της είχαν φύγει όλοι από την ζωή!! και όσα άλλα μυστικά και αν υπήρχαν τα πήραν μαζί τους.
Όμως; γιατί δεν την ικανοποιούσαν όσα είχε διαβάσει στο ημερολόγιο;
Είχε απορροφηθεί από το διάβασμα και από τις αποκαλύψεις του.. που δεν είχε καταλάβει πως πέρασε η ώρα.
Ο Ορέστης περίμενε υπομονετικά να τελειώσει χωρίς να την διακόπτει.
Η ώρα περνούσε και η νύχτα είχε τυλίξει για τα καλά την πόλη ενώ ο σκοτεινός ουρανός είχε σκεπαστεί με σύννεφα που έκρυβαν ένα φεγγάρι..που προσπαθούσε να ξετρυπώσει από πίσω τους.
Θέλεις να κάνουμε μια τελευταία επίσκεψη στην Γιώτα αύριο; ίσως και να την πείσουμε αυτή την φορά να μας μιλήσει.
Τι άλλο θα μπορούσε να μας πει; του είπε.
Και ξαφνικά θυμήθηκε τον φάκελο με τα γράμματα που είχε ξεχάσει η Γιώτα... και που τα είχε μαζέψει από το πάτωμα του αυτοκινήτου και τα είχε βάλει στην τσάντα της!!
Πως τα ξέχασε στο αυτοκίνητο η Γιώτα;
Η μήπως τα άφησε επίτηδες;
γιατί δεν είχε το θάρρος να της τα δώσει στα χέρια της;
Τα έβγαλε και είδε από τους φακέλους έξω ότι και τα 4 αυτά γράμματα είχαν αποδέκτη όλα τον Δημήτρη Αναγνώστου τον πατέρα της Γιώτας!!
Τι έγραφαν αυτά τα γράμματα; έτσι που τα κρατούσε της στα χέρια της κοίταξε τους αποστολείς.

Τα δύο ήταν από την θεία της το ένα από την γιαγιά της την Ρόζα
και στο 4ο γράμμα ο αποστολέας ήταν ο Γιώργος Αγγέλου.!!
Ο πατέρας της ήταν;
Και πότε έστειλε αυτό το γραμμα; πριν να χαθεί;
Το άνοιξε με τρεμάμενα χέρια και μόλις άρχισε να το διαβάζει έγινε κάτασπρη.. άρχισαν να τρέμουν τα χέρια της..και τα γράμματα να χορεύουν εμπρός στα μάτια της ! ένιωσε να φεύγει η γη κάτω από τα πόδια της και να λυγίζουν.. δεν πρόλαβε να σκεφτεί τίποτε άλλο της έπεσε το γραμμα από τα χέρια και βυθίστηκε στο σκοτάδι.
Ισα που πρόλαβε ο Ορέστης να την κρατήσει στην αγκαλιά του να μην σωριαστεί στο πάτωμα.!

Η κούραση και η αγωνία τόσο καιρό με όλα όσα συνέβαιναν την έκαναν να καταρρεύσει.!
Εκείνος ανήσυχος ενώ της έτριβε τα χέρια να την συνεφέρει σήκωσε το γράμμα από κάτω και του έριξε μια ματιά.
Οχι δεν είναι δυνατόν μουρμούρισε..
**************************************************
Φίλες μου αυτή ήταν η δική μου συνέχεια στο συλλλογικό αυτό διήγημα..από 16 μπλόκερς δεν ξέρω αν τα κατάφερα να το δέσω με ότι διάβασα μέχρι τώρα.. αλλά με βοήθησε πολύ η Ρένα με την δική της συνέχεια... δεν έκανα αποκαλύψεις θέλησα να συνοψίσω κάπως την κατάσταση. Αυτές τις άφησα στην Μαρία για να βάλει με τον δικό της τρόπο το τέλος αυτής της ιστορίας..αφού εκείνη την ξεκίνησε..!!
Ελπίζω Μαρία μου να μην σε δυσκόλεψα. καλή συνέχεια.!!
Οι ευχές μου... αγαπημένη μου παρέα να περάσετε μαζί με τους αγαπημενους σας όλοι ένα
ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ παντού φίλοι μου.!!

Καλό λουλουδιασμένο ..Μάη να έχετε