Αυτή την φορά δεν θα πω τίποτα δικό μου.
Απλά μόνο ο ουρανός θα είναι δικός μου...αφού τον έκλεισα στο κλικ του φακού μου...
Θα αφήσω να μιλήσουν εκείνοι που εμπνέονται από τα κομμάτια του δικού τους ουρανού..
(Νίκος Γκάτσος)
«Μες στο βαθύ ουρανό
Κάθε βουνό κι η υπογραφή του»
(Ελύτης, Εκ του πλησίον)
«Nα λες ουρανός κι ας μην είναι»
( Γ. Ρίτσος, από τα Μονόχορδα)
Πάλι σηκώνει τὴ σημαία
Ἐμεῖς μπαίνουμε χωρὶς φόβο
Τὰ μάτια τὰ πουλιὰ μαζί μας μπαίνουν
Ἀστράφτει ἡ πολιτεία ἀστράφτει ὁ νοῦς μας
Ἡ φαντασία τοὺς κήπους πλημμυράει
Εἶναι παιδιὰ ποὺ στέκονται στὶς βρύσες
Κορυδαλλοὶ στοὺς ὄρθρους ἀκουμπᾶνε
Στὶς λεμονιὲς ἄγγελοι χορτάτοι
Εἶναι ἀηδόνια ποὺ παντοῦ ξυπνᾶνε
Φλογέρες παίζουν ἔντομα βουίζουν
Εἶναι τραγούδια ἡ στάχτη τῶν νεκρῶν
Καὶ οἱ νεκροὶ κάπου ἀναγεννιοῦνται πάλι
Ὁλοῦθε μᾶς μαζεύει ὁ Θεὸς
Ἔχουμε χέρια καθαρὰ καὶ πᾶμε.
ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ
«Θαυμάσια που τρέχει ο ουρανός ,αν κρίνεις απ’ τα σύννεφα»
(Ελύτης, Εκ του πλησίον)
ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΤΟΥ ΤΙΠΟΤΑ ΜΕ ΕΛΑΧΙΣΤΑ
Από την κλειδαρότρυπα κρυφοκοιτάω τη ζωή
την κατασκοπεύω μήπως καταλάβω
πώς κερδίζει πάντα αυτή
ενώ χάνουμε εμείς.
Πώς οι αξίες γεννιούνται
κι επιβάλλονται πάνω σ’ αυτό που πρώτο λιώνει:
το σώμα.
Πεθαίνω μες στο νου μου χωρίς ίχνος αρρώστιας
ζω χωρίς να χρειάζομαι ενθάρρυνση καμιά
ανασαίνω κι ας είμαι
σε κοντινή μακρινή απόσταση
απ’ ό,τι ζεστό αγγίζεται, φλογίζει…
Αναρωτιέμαι τι άλλους συνδυασμούς
θα εφεύρει η ζωή
ανάμεσα στο τραύμα της οριστικής εξαφάνισης
και το θαύμα της καθημερινής αθανασίας.
Χρωστάω τη σοφία μου στο φόβο∙
πέταλα, αναστεναγμούς, αποχρώσεις
τα πετάω.
Χώμα, αέρα, ρίζες κρατάω∙
να φεύγουν τα περιττά λέω
να μπω στον ουρανό τού τίποτα
με ελάχιστα.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΑΓΓΕΛΑΚΗ-ΡΟΥΚ
ούτε πεφτάστερο μάς δίνει ο ουρανός
δεν έχω κλείσει την καρδιά – μα είμαι φτωχός
πού να ‘βρω άλλο φθινόπωρο στα μάτια, να σου δώσω;
(απόσπασμα) Βύρων Λεοντάρης
1. Ωραίο να ζεις ξαλαφρωμένος τ’ ουρανού το βάρος
2. Και μη ρωτάς γιατί θλιμμένος είμαι(απόσπασμα)
Είναι που σου χρωστώ πολύ ουρανό
Κι εγώ δεν έχω παρά λίγο χώμα
ΟΡΕΣΤΗΣ ΑΛΕΞΑΚΗΣ
ΕΛΥΤΗΣ
1. Ποίηση πάντοτε είναι μία όπως ένας είναι ο ουρανός
2. Ναοί στο σχήμα τ’ ουρανού
3. Διψώ ένα στόμα να μου πει: ΟΥΡΑΝΟΣ και να παλεύουμε μαζί στο Δέλτα των Ελπίδων.
ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ
Πάνε τώρα δυό μήνες. Δεν κάνω άλλο τίποτε.
Τα χέρια μου βρίσκονται σε αδιάκοπη κίνηση:
Ξεφορτώνω ουρανό στις ψυχές των ανθρώπων
ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ
Κι ένα απόσπασμα από το ποίημα του Τίτου Πατρίκιου, «Σχέδια στη νύχτα»:
«Στο τεντωμένο τύμπανο του ουρανού
το ποδοβολητό του χρόνου δεν σταμάτησε.
Ένα φεγγάρι κάτασπρο πάει να δύσει.
Και τα κορμιά μας
μένουν το σύνορο που όλο αλλάζει
ανάμεσα σ’ εκείνο που έφυγε
κι εκείνο που έρχεται»
«Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς (κανείς)»!
Νίκος Καρούζος
«Βρέχει με απόλυτη ειλικρίνεια.
Άρα δεν είναι φήμη, ο ουρανός
υπάρχει
και δεν είναι το χώμα λοιπόν
η μόνη λύση
όπως ισχυρίζεται ο κάθε τεμπέλης νεκρός.»
ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ
αγάπησέ με
δεν έχω άλλο κλαδί να κρατηθώ
άλλο ουρανό
ΤΟΛΗΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ(απόσπασμα)
Τ’ αδέρφια μου που χάθηκαν εδώ κάτω στον
κόσμο
Είναι τ’ αστέρια που τώρα ανάβουν ένα- ένα
στον ουρανό
ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ
εκείνο το ατίθασο κόκκινο τ’ ουρανού (απόσπασμα)
βουβαίνονται στην παραλία οι φανοστάτες
που άλλοτε ψιθύριζαν εκστατικά το όνομά της
μια βάρκα μόνη αργά λικνίζεται
σε σκοτεινά νερά
εκείνο το ατίθασο κόκκινο τ’ ουρανού
τώρα δειλά αποσύρεται στο βάθος
ΤΟΛΗΣ ΝΙΚΗ
