ΣΠΙΝΑΛΟΓΚΑ..!!!

Μόνο το βλέμμα καθάριο,

αντικρίζει του κόσμου την απλωσιά.

Γαλάζιο παντού.

Κάτω από την σκιά των βράχων

κρυμμένες πληγές.

Δεν υπάρχει πόνος.

Εξαϋλώθηκε με το άγγιγμα των επτά δαχτύλων.

Άφωνες οι σιωπές σε ξεκούφαιναν.

Μιλούσαν τα μάτια.

-Ήθελα να ήμουν γοργόνα.

-Ήθελα να ήμουν δελφίνος.

Να ταξιδεύουμε.

-Στην άκρη του κόσμου.

-Στην άκρη της γης.

Στου ήλιου το χρώμα βάφτηκαν τα όνειρα.

Να βγουν οι ψυχές καθάριες, να σεργιανίσουν

στο ηλιοβασίλεμα! 

Αυτή ήταν η δική μου συμμετοχή στο 24ο συμπόσιο ποίησης που κάνει κάθε φορά με επιτυχία η οικοδέσποινα μας η Αριστέα..!!!

Αυτή την φορά η λέξη  που μας έβαλε ήταν τόσο όμορφη που γράφτηκαν ακόμα μια φορά υπέροχοι στίχοι... αλλά και τόσο δύσκολη...που μέχρι λίγες μέρες πριν να λήξει η προθεσμία δεν μπορούσα να βρω τι θα έγραφα..
Ενα όμορφο ηλιοβασίλεμα ήθελα..αλλά....
   Και κάποια στιγμή πέφτει στα χέρια μου ένα βιβλίο...

"Το νησί των σημαδεμένων"
Του Θέμου Κορνάρου και 
της Γαλάτειας Καζαντζάκη..

Άρχισα να το διαβάζω και από τις πρώτες γραμμές του ανατρίχιασα από την ωμή αλήθεια  του..
Εδώ δυο αποσπάσματα από το βιβλίο ..θα καταλάβετε τι εννοώ..

Εντυπωσιάστηκα..και χωρίς δεύτερη σκέψη το θέμα βγήκε από μόνο του!! 
ΕΔΩ  θα βρείτε περισσότερα στοιχεία για  το βιβλίο αυτό..!!
Σας ευχαριστώ πολύ που του αφιερώσατε  τον χρόνο σας και για τα όμορφα σχόλια σας.!! 
Με ένα πολύ όμορφο και εξαιρετικό ποίημα στην δομή του ξεχώρισε η Κανελλακι μας με την Αμφιλύκη της ..όπως και όλα όσα γράφτηκαν με θέμα το ηλιοβασίλεμα.!! Υπέροχες συμμετοχές!! που θα τις βρείτε όλες στο συμπόσιο της Αριστέας..!! 
Να είστε όλοι καλά,να έχετε μια όμορφη εβδομάδα,και αφήστε ένα χαμόγελο να σας φτιάξει την διάθεση.!! 

Σας ευχαριστώ πολύ  που περνάτε και τα λέμε..!!

ΚΑΙΑΔΑΣ..!!!

Σε ποιόν καιάδα σε πετάξανε και χάθηκες.
Δεν ήσουν τίποτε γι αυτούς και για τους άλλους.
Απόλυτη σιωπή μέσα στο απλανές και σκοτεινό βλέμμα σου.
Γυμνό το κορμί σου και η ψυχή σου κάτω από τα κουρέλια.
Χωρίς αισθήματα.
Ατέλειωτο κενό.
Καρφωμένα κι ασάλευτα τα τείχη γύρω σου.
Και εσύ ακίνητος , εκεί στο βάθος της τρύπας, που ρουφάει όλο και περισσότερο το σαλεμένο σου μυαλό, ψάχνεις να βρεις τους δρόμους της ψυχής σου.

Δεν ξεκίνησες να πάρεις τον δρόμο αυτόν.
Γι αλλού ξεκίνησες.
Και τώρα κοιτάς , την φωτεινή αχτίδα που μπαίνει κλεφτά  μέσα από μια χαραμάδα.
Την παρακολουθείς  με την άκρη του ματιού σου.
Αναρωτιέσαι γιατί δεν σου έδειξε τον δρόμο που έχασες.
Ένα μικρό σημαδάκι στο σκοτεινό πάτωμα.
Καθώς την κοιτάς ακίνητος  πάντα στο ίδιο σημείο, εκείνη μεγαλώνει, μεγαλώνει γίνεται ένα με σένα..και σε πάει στο όνειρο.
Εκεί που πάντα ήθελες να πας .
Στην δική σου Ιθάκη.

..Το πρώτο μισό ήταν αυτό που πήρε μέρος στο 
 18ο συμπόσιο ποίησης 

που διοργανώνει εξαιρετικά κάθε φορά η γνωστή και μη εξαιρετέα πυργοδέσποινα μας η Αριστέα..!!!
Την ευχαριστούμε πολύ γι αυτό..!!
Ναι το ξέρω ότι ήταν ένας πολύ θλιβερός στίχος..αγαπημένοι μου..γι αυτό και  το υπόλοιπο συμπληρώθηκε μετά..γιατί  ήθελα να δώσω  στον ήρωα μου την ελπίδα ότι μπορεί ακόμα να ονειρευτεί...!
Την πρωτιά την πήρε επάξια η φίλη μας  Η Ελένη που ποιεί  στην ποίηση.!!!!!!!!
τα συγχαρητήρια και σε όλους όσους πήραν μέρος.. γράφτηκαν υπέροχα ποιήματα και αυτήν την φορά!!!
Να είστε καλά να ονειρεύεστε..να βλέπετε  την θετική πλευρά της ζωής.. είναι αυτή που φέρνει τα χαμόγελα.. μην το ξεχνάτε.!!
Σας ευχαριστώ που περνάτε και τα λέμε!! 

Καλό μήνα να έχετε όλοι παρεάκι  μου!!!