ΑΓΝΑΝΤΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ.....ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΌΝΟ...!!!!

Από μόνος του ο τίτλος τα λέει όλα αγαπημένοι μου φίλοι...
Θα μπορούσα να μην γράψω τίποτε άλλο .....
Αλλά σαν άτομο που δεν βάζει γλώσσα μέσα δεν γίνεται να μείνω μόνο στον τίτλο και να μην σας ξεναγήσω.. στο καλοκαιρινό μου χώρο..

να σας δείξω μέσα από τα δικά μου μάτια τι βλέπουμε στις μικρές στιγμές χαλάρωσης....

πίνοντας το καφεδάκι μας και αγναντεύοντας το γαλάζιο..πέλαγος..!!!

Μαζί με μας και τα μικρά λουλουδάκια μας...

Αγνάντεμα θα πεί θάλασσα....

Όμως  δεν θα μπορούσα μόνο να την αγναντεύω μόνο  από μακρυά...

χωρίς να νιώσω το χάιδεμα της...κάτω από τα γυμνά μου πόδια...

 χωρίς να περπατήσω.. εκεί που σβήνει το κύμα της

να  την ακούσω να μουρμουρίζει αδιάκοπα..

αγκαλιάζοντας σαν μωρά μικρά βραχάκια που βρέθηκαν σκόρπια στην ακρογιαλιά της

Να μου ψιθυρίζει  μυστικά  για αγάπες καλοκαιρινές... αυτές που κρατάνε  όσο κρατάει το μαύρισμα στο κορμί  κάτω από τον καυτό ήλιο του μεσημεριού....φτιάχνοντας πύργους στην άμμο...

Και χωρίς να απολαύσω τον ήλιο  που δύοντας βάφει τον ορίζοντα

με αυτό το καταπληκτικό πορτοκαλί που μόνο εκείνος ξέρει να χρωματίζει...

Η ώρα αυτή μου αρέσει που είμαστε μόνες....εγώ και εκείνη...

η απέραντη γαλάζια....

Πόσο ευλογημένοι  είμαστε που ζούμε σ αυτόν το πανέμορφο πλανήτη που λέγεται ΓΗ...ας εκτιμήσουμε λοιπόν  αυτό το μεγαλείο που μας προσφέρεται τελείως..δωρεάν..!!!!!!!!!!!!

Η ΧΑΡΑ .....ΚΑΙ..Η... ΖΗΛΕΙΑ....ΜΟΥ....

Καιρό έχουμε να τα πούμε αγαπημένοι μου φίλοι και γείτονες....
Κάτι διακοπούλες  ευχάριστες.. κάτι μετακομίσεις στας εξοχάς.. όπως θα λέγαμε αστειεύοντας..παλιά.....χι..χι..πάει πέρασε ο καιρός και δεν το κατάλαβα...μου έλειψε η (παρέα σας) και το σερφάρισμα στα δικά σας μπλοκοσπιτάκια...ελπίζω να το κάνω μόλις βρω τον ρυθμό μου...
αν και τώρα το καλοκαίρι όλες λίγο πολύ είμαστε πιο χαλαρές...όπως και να είναι όμως δεν χανόμαστε.. και αυτό είναι που μετράει  για μένα..και νομίζω για όλες μας...
Και τώρα θέλω να δικαιολογήσω τον τίτλο μου...
Την ΧΑΡΆ μας (κάντο με αγάπη) http://kantomagapi.blogspot.gr/την ξέρετε όλοι... έ λοιπόν.. εκείνη είναι η αιτία της ζήλιας μου..χι..χι.. ναι..  ναι .. μην γελάτε. .
Πάω που λέτε από το μπλογκοσπιτάκι της και διαβάζω αυτά που έχει γράψει για τις παλιές γειτονιές και της αναμνήσεις από εκείνη την εποχή..
 αυτό το δέσιμο που είχαν οι άνθρωποι μεταξύ τους..και που με τον καιρό χάθηκε.. και επειδή εγώ δεν ξέρω αν τα λέω έτσι όμορφα σας παραπέμπω σε εκείνη.. γράφει ότι ακριβώς θα ήθελα από καρδιάς να πω...και βλέπω κάτι καρδούλες..δεμένες μεταξύ τους δωράκι για ένα αστεράκι που περιμένουμε να έρθει στην γειτονιαααααααα!!!!
Εεεεε ναι.. λοιπόν  ζήλεψα.. και ειπα.. να κάνω κάτι και εγώ γι αυτό το μικρό αστεράκι που θα έρθει στον κόσμο αυτόν...

και να ομορφύνει με το χαμόγελο του .. την ζωή όσων θα βρίσκονται γύρω του...

 Να μεγαλώσει όμορφα όπως ένα λουλούδι

 Και να απλώσει στον κόσμο όλα του τα όνειρα...

με αυτό το μικρό μου δωράκι να του ευχηθώ να είναι η ζωή του λουλουδιασμένη..και γεμάτη χαρές..!!!
Και την ώρα που γράφω αυτά ... να ένα μέηλ απο το ΜΑΡΑΚΙ ΜΑΣ.. την Βιλλιώτη ντέ;;; (Πνοές τέχνης)http://pnoestexnis.blogspot.gr/ μην μου πείτε ότι δεν την ξέρετε...θα σκίσω τα διπλώματα μου που δεν έχω..χι.χι..
ΤΟ ΑΣΤΕΡΑΚΙ ΉΔΗ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ..!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΝΑ ΤΟΥΣ ΖΉΣΕΙ ΝΑ  ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΤΥΧΟ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ..!!!!

ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΜΟΥ..... ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥΣ......!!!!!!

Αγαπημένοι μου φίλοι...αργώ αλλά δεν ξεχνώ πως σας χρωστάω μια συνέχεια..από την προηγούμενη ανάρτηση μου....για την συνάντηση μας.. με τις φίλες μπλοκερς στη Θεσσαλονίκη.. στις ρίζες μου...
Η ιδέα  μου γεννήθηκε...όταν διάβασα στο μπλοκ της  αγαπημένης μας φίλης ζωγράφου της  Μαρίας Βιλλιώτη..(Πνοές Τέχνης)..ότι θα έκανε σεμινάρια ζωγραφικής στην Θεσσαλονίκη...( θα μου πεις και θα πήγαινες εκεί για το σεμινάριο;)...χι.χι.... 
Ε.... ναι ...αυτή ακριβώς η ιδέα σφηνώθηκε στο κεφάλι μου... (τι να πω ... τέτοιο που είναι;)..χι..χι..όχι πως θα μάθαινα να ζωγραφίζω... αλλά ήθελα να κάνω έκπληξη στην Βιλλιώτη...στην Ρένα την Χριστοδούλου.. και στα κορίτσια από την Θεσσαλονίκη...όσα μπορούσα να γνωρίσω...
Σαν ιδέα την συζητάω με τον Σμαραγδένιο μου... και όπως το καταλάβατε χατίρι δεν μου χάλασε...!!!!!
Βέβαια η ιδέα αυτή δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί...χωρίς την πολύτιμη βοήθεια της αγαπημένης μας φίλης της Βικυς της (Ποδηλάτισσα)..!!!!!
Όταν της το είπα τι σκεφτόμουνα να κάνω..μου είπε.. είναι μακρυά.. και δεν ξέρω αν θα μπορέσω...ήθελα πολύ να την γνωρίσω από κοντά... αλλά βρε παιδιά η Αθήνα απέχει πολύ από την Θεσσαλονίκη.. και αν δεν έχεις δουλειά ... δεν πας τόσο εύκολα..!!!!
Τελικά έφτασε η προτελευταία μέρα που θα...φεύγαμε...και ξαφνικά παίρνω ένα τηλεφώνημα......έρχομαι αύριο Θεσσαλονίκη....για μια στιγμή έμεινα με ανοιχτό το στόμα... ..έρχεται;;; ποια  έρχεται;;
Η Βίκυ είμαι μου λέει και να με περιμένεις αύριο...
Τι χαρά μου έδωσε αυτό το τηλεφώνημα.. δεν λέγεται... μην σε νοιάζει μου λέει...θα τα οργανώσω όλα εγώ.. και την έκπληξη και την συνάντηση μας...
Την έκπληξη όμως που μου έκανε εκείνη.. θα την θυμάμαι για πάντα... 
Να έρθει από τόσο μακρυά.. για να βρεθούμε...δεν το περίμενα πως υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να σου δώσουν από την αγάπη τους . τόσο ..πολύ..
Βρεθήκαμε εκεί όλες όσες μπορέσαμε να έρθουν και νιώσαμε την δύναμη που δίνει αυτό το άψυχο κουτί που γίνεται κρίκος και δένει ανθρώπους άγνωστους μέχρι χθες μεταξύ τους...

Το γέλιο μας έβγαινε αυθόρμητο και πλημμύριζε τον χώρο γύρω...η ανταταλαγή των μικρών  δώρων αγάπης..συνοδευόταν από επιφωνήματα χαράς...χι.χι.. 

οι φωτογραφίες έδιναν και έπαιρναν ..τις πιο πολλές τις είδατε στο μπλοκ της Βικης της Ποδηλάτισσα...και ευτυχώς δηλαδή . γιατί αν περιμένατε από μένα σωθήκατε.. έβγαλα δυο τρεις...και αυτές .. άστα χάλια... το είπαμε δεν είμαι καλή φωτογράφος...χι.χι.. μήπως θέλω σεμινάρια φωτογραφίας;;; αλήθεια που κάνουν;..χι..χι..
Την συνάντηση αυτή θα την θυμόμαστε..με πολύ αγάπη και είμαστε πολύ χαρούμενοι που σας γνωρίσαμε κορίτσια...μας ξανανιώσατε με την αγάπη σας..νιώσαμε σαν να είμασταν φίλοι από παλιά... .. αν και εγώ με τον Σμαραγδένιο μου...είμασταν κατά πολύ μεγαλύτεροι σας..εν τούτης...μας ξανανιώσατε...
Παρά λίγο να μην μου μείνει χρόνος να δω και τους δικούς μου... 
Ηταν εκεί τα κορίτσια....Η Μαρία η Βιλλιώτη που ήταν η αιτία γι αυτό το όμορφο ταξίδι...η Ρένα η Χριστοδούλου..η Μαρία..η Κάντζαλη ..η Χρυσούλα..η Φαίδρα .. η Ευτυχία...η Μαρία από τις Μορφοπλασίες..η Ανθούλα που έχει και το εργαστήρι εκεί που γίνονται τα σεμινάρια.... η Μαντρίνα....η Γιούλα...τώρα αν έχω ξεχασει καμιά κορίτσια .. ( που είμαι σίγουρη... να μου γράψετε.. και εγώ ήμουν εκεί ..θα χαρώ  πολύ να θυμηθώ..) γιατί ένα μυαλό το ίδιο χειμώνα καλοκαίρι τι να σου κάνει..χι.χι.και δεν γίνατε να μην κάνω ειδική μνεία.. στην Βικη μας την Ποδηλάτισσα που ήταν η ψυχή αυτής της όμορφης συνάντησης..!!!!!!

 Την άλλη μέρα είχαμε ραντεβού  στο Μπιστρό.. της κόρης της Αχτίδας οπου και μας περίμενε..εκεί η Αχτίδα .. η Γιωργία.. ενας άνθρωπος γεμάτος ζωή και δημιουργία....και η γλυκύτατη συνονοματή μου Βαρβαρούλα... με τα κέρινα ποιήματα της..έτσι λέγεται το μπλόγκ της..να το δείτε...είναι από της καινούργιες μπλοκοφίλες..σου αποπνέει μια γαλήνη...μια αύρα...!!!! 

Νομίζετε οτι σας τα είπα με το νί και με το σίγμα;; αυτή ηταν η κεντρική ιδέα.. τα υπολυπα θα μεινουν  μεσα..στην καρδια μας... αν φτάσατε μέχρι εδώ .. θα πεί πως είχατε μεγάλη υπομονή να διαβάσεται το χρονικό..αυτής της συνάντησης..
Είματε και οι δύο πολλοί  χαρούμενοι που σας γνωρίσαμε κορίτσια..σας ευχαριστούμε για την αγάπη σας που είναι αμοιβαία...σας.. περιμένουμε την επόμενη φορά στην Κρήτη..να πιούμε τις ρακές μας..!!!!!!!!
Με δυσκολία πήραμε τον δρομο της επιστροφής...

Αν και  ήτανε ανοιχτός μπροστά μας...εμεις αφήσαμε εκει ένα κομμάτι της καρδιάς μας..πίσω στην ομορφη Θεσσαλονίκη...και στην συνάντησή μας.. 

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΌΛΑ...!!!!