Τση Κρήτης το γλυκό ψωμί στην τάβλα θα προσμένει, να ρθούν οι φίλοι οι καλοί κι ξένοι να κοπιάσουν. Ρακή δροσάτη να γευτούν και ντάκο παξιμάδι. Καλτσιούνια, ξεροτήγανα, αρνί και σταμναγκάθι και δίπλα η λύρα συντροφιά το κέρασμα τση Κρήτης... Σμαραγδάκι...
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Δρώμενο ιστορίες ραδιοφώνου.. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Δρώμενο ιστορίες ραδιοφώνου.. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 22 Ιουλίου 2024

ΕΝΑ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ, ΜΙΑ ΖΩΗ!

 


Πόσες ιστορίες θα είχε να πει ο καθένας μας και προπαντός η δική μου γενιά με την θύμιση ενός τραγουδιού από ένα αγαπημένο μικρό τραντζιστοράκι! 

Γύρω στα δέκα πέντε θα ήμουν όταν το νέο κύμα στις μπουάτ (όχι ότι ήξερα τότε τι θα πει μπουάτ) είχε ξεκινήσει και ζύμωνε την εφηβεία μας  με τα τραγούδια που μεταδίδονταν από το ραδιόφωνο που ακόμα και σήμερα μετά από 60 χρόνια, ακούγονται νοσταλγικά  από  σημερινές ραδιοφωνικές εκπομπές, που κάνουν αφιερώματα σε εκείνες τις αξέχαστες εποχές!

Για μένα το ραδιόφωνο, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ζωή μου, αφού ήταν η αιτία που άρχισα να γράφω.

Όταν κατεβήκαμε από την Γερμανία στην Κρήτη για πρώτη φορά άκουσα από το έπιπλο  ράδιοπικάπ που είχαμε φέρει, (τώρα το έχει η μικρή μου κόρη) κριτικά τραγούδια, αφού μέχρι τότε τα ακούσματα μου ήταν διαφορετικά.

Μου έκαναν εντύπωση οι μαντινάδες που άκουγα, που  με τόση μαεστρία σκάρωναν οι κρητικοί. Ακόμα και σήμερα εδώ, υπάρχουν ραδιοφωνικοί σταθμοί που παίζουν μόνο κρητικά!

Ένας από αυτούς τους σταθμούς ακόμα και σήμερα παίζει, παίρνουν οι ακροατές και λένε μαντινάδες. Ήταν αυτός που άρχισα να βάζω στην σκέψη μου  και να αγαπάω την κρητική μουσική παράδοση, και να θαυμάζω τον λαό αυτόν  την ευκολία του να φτιάχνει αυτά τα εκπληκτικά στιχάκια του δεκαπεντασύλλαβου, που μέσα σε τέσσερις στίχους μπορούσαν να πουν τόσο όμορφα λόγια. Του  δημοτικού εγώ, προσπαθούσα να καταλάβω τον τρόπο αυτόν.

Ξεκίνησα δειλά δειλά να παίρνω τηλέφωνο στον σταθμό και να λέω τις δικές μου μαντινάδες με το ψευδώνυμο η "Μακεδόνισα" για να δω τις αντιδράσεις των κριτικών ακροατών. Με τον καιρό οι παρέσεις τους με έκαναν να πάρω θάρρος και να συνεχίσω να εξελίσσομαι στην γραφή τους! Μάλιστα και κάποιες φορές διακρινόταν κι όλας! 

Ενα ραδιόφωνο λοιπόν έγινε η αφορμή να πιάσω το μολύβι,(τότε δεν είχα γνωρίσει το ίντερνετ και έγραφα σε μπλοκάκια...ακόμα εκεί γράφω)😉

Ακόμα κάθε πρωί το παλιό μικρό μου τραντζιστοράκι μου κρατάει συντροφιά τα πρωινά μέχρι να σηκωθώ από το κρεβάτι...

  

Με αυτήν την ανάμνηση μου παίρνω μέρος στο δρώμενο της Μαρίας "Ιστορίες ραδιοφώνου"

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε, να είστε όλοι καλά, να προσέχετε τον εαυτό σας και τους αγαπημένους σας. Χαρίστε χαμόγελα, είναι αυτά που ομορφύνουν την ζωή μας και μας κάνουν να πιστεύουμε στην αισιοδοξία!

Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!