ΕΙΚΌΝΑ ΚΑΙ ΦΡΆΣΗ #2 "Ο ΒΙΒΛΙΟΦΑΓΟΣ"

 

Χτύπησε το κινητό της.

-Παρακαλώ;

-Είμαι ο κούριερ και είμαι έξω από την πόρτα σας.

-Ένα λεπτό έρχομαι.

Κύλισε την πολυθρόνα της μέχρι την πόρτα και την άνοιξε.

-Ορίστε τα βιβλία που παραγγείλατε κ. Ερμιόνη της είπε και ακούμπησε το δέμα που κρατούσε στα πόδια της.

-Σε ευχαριστώ πολύ καλέ μου.

-Παρακαλώ ότι χρειαστείτε, είμαι στην διάθεσή σας. Να σας κάνω μια ερώτηση;

-Παρακαλώ ρώτα μου ότι θέλεις.

-Διαβάζετε όλα αυτά τα βιβλία που αγοράζετε;

-Και βέβαια τα διαβάζω αλλιώς γιατί θα τα αγόραζα;

-Είστε τόσο τυχερή που έχετε ελεύθερο χρόνο να κάνετε αυτό που αγαπάτε!

-Στην ηλικία μου είναι αλήθεια έχω πάρα πολύ χρόνο πιά, που πρέπει να τον γεμίσω και πίστεψε με το κάνω με χαρά.

 -Τα βιβλία είναι ταξίδια και εμένα μου αρέσει πολύ να ταξιδεύω του είπε και το βλέμμα της  έπεσε στα πόδια της που στέκονταν ακίνητα. 

Την χαιρέτησε με ένα μεγάλο χαμόγελο, ακουμπώντας το χέρι του στο γείσο του καπέλου του.

Με ανυπομονησία άνοιξε το πακέτο και η μυρωδιά του χαρτιού, έφτασε στα ρουθούνια της καθώς τα έφερε κοντά στο πρόσωπο της. Τρία ολοκαίνουργια βιβλία στέκονταν εκεί μπροστα της, έτοιμα να την ταξιδέψουν για μια ακόμα φορά έξω από την δική της πραγματικότητα.

Έκλεισε για λίγο τα μάτια της και θυμήθηκε την πρώτη της φορά που ανοίγοντας την πόρτα του ημιυπόγειου εκείνου βιβλιοπωλείου, άκουσε το καμπανάκι που ειδοποιούσε την άφιξη του πελάτη. Δεν σου γέμιζε το μάτι έτσι που ήταν στρυμωγμένο ανάμεσα σε δυο πολυκατοικίες. Της είχε κάνει εντύπωση η ονομασία του "Ο βιβλιοφάγος"... κινώντας την περιέργεια της, είχε κατέβει τα πέντε σκαλοπάτια του και... βρέθηκε στον Παράδεισο του βιβλίου. 

Η μυρωδιά του χαρτιού και της μελάνης πλανιόταν σε όλο τον χώρο.

Εκατοντάδες βιβλία μικρά και μεγάλα, σου τραβούσαν το ενδιαφέρον, μυθιστορήματα, περιπέτειας, ερωτικά, κοινωνικά, θρίλερ, βιβλιογραφίες, άλλα δερματόδετα με φανταχτερά εξώφυλλα και άλλα απλά, αλλά όλα έτοιμα να σε ταξιδέψουν με τον δικό τους τρόπο μέσα από τους ήρωες τους, που μόνο ένα βιβλίο ξέρει να το κανει.

Η Ερμιόνη θυμόταν πόσο αγαπούσε από μικρή να χάνεται μέσα στις σελίδες ενός βιβλίου. Την αγάπη της αυτή της την είχε μεταδώσει η μαμά της από τον καιρό που τις διάβαζε παραμύθια. Έτσι κάθε φορά που περνούσε από βιβλιοπωλείο, ήταν αδύνατο να μην μπει μέσα.

Αυτά θυμόταν αφήνοντας το βλέμμα της να πλανηθεί έξω από το παράθυρο, το πήγαινέλα του κόσμου. Σαν  εφιάλτης  πέρασε από τα μάτια της η στιγμή που   βρέθηκε ξαπλωμένη ακίνητη γεμάτη αίματα στην μέση του δρόμου και τον κόσμο να μαζεύεται γύρω της. Όταν συνήλθε στο δωμάτιο του νοσοκομείου, έμαθε για τον ασυνείδητο οδηγό, που την άφησε και έφυγε. Έχουν περάσει πολλά χρόνια από εκείνο το περιστατικό, που την καθήλωσε σε μια αναπηρική καρέκλα.

Με τα χρόνια αποδέχτηκε την αλλαγή στην ζωή της,  ευγνωμονώντας την αγάπη της αυτή, αφού  το βιβλίο σε ταξιδεύει σε κόσμους υπαρκτούς και ανύπαρκτους, που ούτε καν τους φαντάστηκες.  Πόσο την είχε βοηθήσει να ξεπεράσει το ατύχημα της, ζώντας μέσα από τις περιπέτειες των ηρώων τους!!

  ★ °.˛.˛.°★。˛°.★ **★ ★ °.˛.˛.°★。˛°.★ **★  ★ °.˛.˛.°★。˛°.★ **★             

Αυτή είναι η συμμετοχή μου στο κάλεσμα του δρώμενου που μας έδωσε  η Μαίρη με την γήινη ματιά "Εικόνα και φράση # 2" διαλέγοντας εγώ την πρώτη εικόνα.

    Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε, να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα, να μην ξεχάσετε να ψάξετε το χαμόγελο που χάθηκε, φοβισμένο από τα τύμπανα του πολέμου.

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε.