Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΜΙΑΣ...ΝΕΡΟΣΤΑΓΟΝΑΣ.!!

Αυτή την ανάρτηση μπορείς να την πεις  και συνέχεια της προηγούμενης, μια που μιλάει για μια μικρή ιστορία-παραμύθι που είχα σκαρφιστεί όταν τα εγγόνια μου ήταν πολύ μικρά και  ήθελαν να τους λέω παραμύθια όταν ερχόταν να κοιμηθούν στης γιαγιάς...
Μου θύμισε  αυτή την  ιστορία-παραμύθι  η μικρή μου εγγονή  ετών  24 σήμερα..όταν μου ζήτησε να της κάνω ένα συννεφάκι..σαν αυτό που είχα κάνει δωράκι στο μικρούλι που έχει γεννηθεί..
Γιατί δεν βάζεις ένα αλεξίπτωτο σε μια σταγόνα μου λέει σαν....εκείνη που μας έλεγες στο παραμύθι σου;
Που την θυμήθηκες της λέω  αγάπη μου;
Γιατί όχι; ωραία ιδέα της είπα.. ας το κάνουμε..
Εψαξα  την βρήκα εκείνη την παραμυθοιστορία ήταν το.... 1993..ναι τότε ήταν  που γράφτηκε η περιπέτεια της νεροσταγόνας που θα διαβάσετε παρακάτω...
Είχα αγοράσει μια γραφομηχανή από εκείνες τις κλασικές...και άρχισα να μαθαίνω να γράφω εκεί...
Η γραφομηχανή αυτή ήδη κοσμεί σαν αντίκα πλέον μια γωνιά του δωματίου της μεγάλης μου ..εγγονής που γράφει και εκείνη...
Πήρα λοιπόν τις μπογιές μου και το μπλοκ της ζωγραφικής  και έκανα τις ζωγραφιές μου...μετά από 26 χρόνια....μια ανάσα δηλαδή από το χθες......

Κάποτε στα γαλάζια νερά μιας όμορφης λίμνης, υπήρχε ανάμεσα στις πολλές σταγόνες και η νεροσταγόνα της ιστορίας μας..

Ζούσε τον περισσότερο καιρό στο βυθό της γαλάζιας λίμνης, παίζοντας με τα ψάρια  τριγυρίζοντας ανάμεσα  στα φύκια..

Μια μέρα λοιπόν,αποφάσισε να ανέβει στην επιφάνεια της να δει τους πανέμορφους κατάλευκους κύκνους, που κολυμπούσαν στα ήσυχα νερά της, μια που είχε ακούσει τόσα πολλά από άλλες σταγόνες..
Καθώς ανέβαινε στην επιφάνεια την θάμπωσε η λάμψη του ήλιου που έκανε την λίμνη να μοιάζει με αστραφτερό καθρέφτη που επάνω του χόρευαν απαλά σαν μπαλαρίνες οι κύκνοι..

Οι ηλιαχτίδες άρχισαν να χαϊδεύουν το κορμί της με την ζεστασιά τους..
Ξαφνικά ένιωσε να γίνεται κάτι παράξενο στο κορμί της.
Δεν το ένιωθε  ολόκληρο κάτι γινόταν που την ανησυχούσε..
Αρχισε να γίνεται μικρά μικρά κομματάκια...τόσο μικρά που δεν μπορούσε να τα δει ανθρώπινο μάτι και...
να ανεβαίνει ,να ανεβαίνει όλο και ψηλότερα προς τα επάνω.
Της νεροσταγόνα μας δεν της άρεσε αυτό, άρχισε να ζαλίζεται γιατί έπασχε από υψοφοβία.
Καθώς ανέβαινε είδε ένα σύννεφο λίγο πιο πέρα και έτρεξε να χωθεί μέσα  σ αυτό.

-Καλώς την..καλώς την!!! άκουσε να τις λένε πολλές σταγόνες που ήταν μαζεμένες στο διπλανό σύννεφο..
-Μα τι συμβαίνει; ρώτησε εκείνη γεμάτη απορία.Γιατί μαζευτήκατε εδώ επάνω; και γιατί εγώ έχω γίνει μικροσκοπικές σταγονίτσες, ενώ εσείς είστε ολόκληρες ; 
-Μα και εσύ είσαι ολόκληρη σταγόνα της είπαν εκείνες..να δες...
Έσκυψε και κοίταξε το σώμα της που είχε πάρει πάλι το σχήμα της σταγόνας, όπως ήταν όταν βρισκόταν στα νερά της γαλάζιας λίμνης. 
-Καλά όλα ευτυχώς, αλλά δεν μου είπατε ακόμα τι κάνετε εδώ; 
-Καλέ; που ξανακούστηκε να μην ξέρει μια νεροσταγόνα τι δουλειά έχουμε μέσα σε ένα σύννεφο; απόρησαν εκείνες..
-Μέχρι τώρα έμενα στο βυθό τη λίμνης και είναι η πρώτη φορά που φεύγω από το σπίτι μου..
Είμαστε μαζεμένες εδώ γιατί περιμένουμε να έρθει το φθινόπωρο να πέσουμε σαν βροχή να ποτίσουμε την γη..
Και το φθινόπωρο δεν άργησε να έρθει.
Οι σταγόνες στριμώχνονταν τώρα στην άκρη του σύννεφου και άρχισαν να πέφτουν με δύναμη στην γη..

-Αντε έλα τι περιμένεις; πέσε και  εσύ,είπανε στην νεροσταγόνα μας καθώς έπεφταν στην γη.
-Να πέσω; πως να πέσω δηλαδή; Εγώ φοβάμαι πολύ το ύψος!!!
Να είχα τουλάχιστον ένα αλεξίπτωτο να μην χτυπήσω πέφτοντας..!!
-Αλεξίπτωτο; είπαν οι άλλες σταγόνες σκασμένες στα γέλια..μέχρι και το σύννεφο δεν άντεξε και χαμογέλασε πλατιά..
-Φαντάζεστε μια σταγόνα με αλεξίπτωτο; τι αστείο θέαμα θα ήταν..

-Οτι και να λέτε εγώ δεν πέφτω φοβάμαι..
-Χμμμ έκανε το σύννεφο αφού δεν θέλεις να πέσεις σαν βροχή, τότε μείνε εδώ..και περίμενε να δούμε τι θα κάνω με σένα..
Δεν  πέρασε πολύς καιρός, και η παγωνιά ήρθε να επισκεφτεί  το σύννεφο που άρχισε να γίνεται όλο και πιο γκρίζο..
-Μπρρρρ....τι κρύο είναι αυτό μόλις μπήκε;
Η νεροσταγόνα μας,μαζί με άλλες που είχαν μαζευτεί στο μεταξύ..άρχισαν να τρέμουν από την παγωνιά και με έκπληξη της είδε να αλλάζει όπως και οι άλλες σταγόνες  σιγά  σιγά μορφή και να γίνονται κάτασπρες και ελαφριές σαν πούπουλα..
-Τώρα είστε έτοιμες να πέσετε στην γη και  να την ντύσετε με την λευκότητα σας..
Τι να κάνει λοιπόν η σταγόνα μας, ήθελε δεν ήθελε ,άρχισε να πέφτει όχι πια σαν σταγόνα βροχής, αλλά σαν μια όμορφη  κάτασπρη νιφάδα χιονιού..
Τουλάχιστον σκεφτόταν καθώς έπεφτε απαλά έτσι είναι σαν να φοράω αλεξίπτωτο..

Φτάνοντας κάτω  ακούμπησε στο πέταλο ενός νούφαρου.. και είδε με έκπληξη της πως βρισκόταν στα  γαλάζια νερά της λίμνης..είχε ξαναγυρίσει στο σπίτι της!!!!
Είχε γίνει μέσα σε λίγες στιγμές η νεροσταγόνα που ξέραμε...
-Ουφ  φτάνει πια!!! δεν μπορώ τόσες αλλαγές..μακάρι να ήμουν ένα νούφαρο και να έμενα για πάντα εδώ αναστέναξε..!!

Την ώρα εκείνη έτυχε να περνά από εκεί, η καλή νεράϊδα της λίμνης,και θέλησε να πραγματοποιήσει την επιθυμία της..
Σήκωσε το μαγικό ραβδί της και ακούμπησε την νεροσταγόνα και την μεταμόρφωσε σε ένα όμορφο λευκό νούφαρο, που έμεινε για πάντα στα νερά της γαλάζιας λίμνης..!!!

Ελπίζω να περάσατε καλά και να μην κουραστήκατε διαβάζοντας ..να αφήσατε να βγει το παιδί που κρύβουμε όλοι μέσα μας..και να του χαρίσατε ένα χαμόγελο... 
Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα να είστε όλοι καλά..!!!
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ.!!
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε..!! 

  

ΣΥΝΝΕΦΟΠΑΡΕΑ.......!!!

Όταν ο ουρανός σου συννεφιάζει και τα σύννεφα του είναι γκρίζα...τότε παίρνεις τις κλωστές σου  και φτιάχνεις  δικά σου χρωματιστά...
Από ένα ροζ συννεφάκι ξεκινάς και αφήνεις την φαντασία σου να ταξιδέψει..
Το γεμίζεις με πολύχρωμες σταγονίτσες βροχής.. .και με ένα φύσημα αγάπης τις στέλνεις με ευχές σε μια καινούργια ψυχούλα που ήρθε στον κόσμο μας...

Μέχρι εδώ όλα καλά...αλλά...ήταν να μην το δουν κάποια παιδάκια που...έχουν ενηλικιωθεί εδώ και χρόνια...και που ήθελαν και εκείνα το δικό τους συννεφάκι..
Και έτσι άρχισε να γεμίζει ο ουρανός μου με χρωματιστά συννεφάκια...
Με ροζ συννεφάκια ..που ήθελαν να γίνουν.. μαξιλαράκια.

Με γαλάζια...που  αφήνουν την  λευκή βροχή τους να πέφτει ακανόνιστα..

Και λευκά σύννεφα με ασημόσκονη που μέσα τους έκρυβαν και μια νεροσταγόνα φοβητσιάρα..που δεν ήθελε να πέσει αν δεν φορούσε αλεξίπτωτο....και εγώ δεν ήθελα να της χαλάσω το χατίρι....

Να περνάτε καλά ...να έχετε μια όμορφη εβδομάδα..να χαμογελάτε...ακόμα και ένα θλιμμένο χαμόγελο έχει την δύναμη να γαληνεύει..
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε...!!!

ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ....ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ..!!!

Η ζωή είναι πάρα πολύ σύντομη για να την σπαταλάμε ανησυχώντας για πράγματα που δεν αλλάζουν.
Ας μάθουμε να ζούμε και να γευόμαστε τις καθημερινές ομορφιές,που η ζωή απλώνει πλουσιοπάροχα μπροστά μας.!!!
                 **************
Ηταν μια ζεστή μέρα του καλοκαιριού.
Ο ήλιος έκαιγε και τα κύματα της θάλασσας, έπαιζαν με την ακρογιαλιά  ρυθμικά.
Ενα μικρό αγόρι στα γόνατα, παίρνει την άμμο και την βάζει στο μπλέ κουβαδακι του.
Στρώνει την άμμο στην κορυφή του κουβά τον σηκώνει,τον αναποδογυρίζει και προς μεγάλη  χαρά του...μικρού αρχιτέκτονα, ο πύργος ενός κάστρου έχει φτιαχτεί..
Ολο το απόγευμα δούλευε γι αυτόν.
Εσκαψε τάφρο..ύψωσε τείχη και για σκοπιές έβαλε καπάκια από μπουκάλια.
Ξυλακια από τα παγωτά έγιναν γέφυρες για την τάφρο..
Εφτιαξε ένα κάστρο στην άμμο.

Μεγάλη πόλη.Δρόμοι γεμάτοι κίνηση.Βουητό αυτοκινήτων. 
Ενας άντρας στο γραφείο του βαζει σε στίβες τα χαρτιά και αναθέτει εργασίες.
Εχει ακουμπισμένο το τηλέφωνο στον ώμο του και ταυτόχρονα χτυπάει με τα δάχτυλα του το πληκτρολόγιο.
Κάνει συνδυασμούς ,υπογράφει συμβόλαια και προς μεγάλη του ευχαρίστηση αποκομίζει κέρδος.
Την περισσότερη  του ζωή θα δουλεύει,θα κάνει σχέδια θα προεικάζει  το μέλλον.
Οι επενδύσεις του θα είναι οι σκοπιές.
Τα κέρδη του κεφαλαίου θα είναι οι γέφυρες. 
Θα φτιάξει μια αυτοκρατορία.
Δύο δημιουργοί κάστρων. Εχουν πολλά κοινά.
Μεγαλουργούν από το τίποτα.
Και όμως, εδώ τελειώνουν οι ομοιότητες..
Γιατί το παιδί βλέπει το τέλος, ενώ ο άντρας το αγνοεί.
Παρακολουθούμε το παιδί καθώς τα κύματα πλησιάζουν, και ένα μεγάλο κύμα γκρεμίζει το κάστρο του και το αριστούργημα του το ρουφάει η θάλασσα,αυτό χειροκροτεί και  χαμογελάει.
Κανένας φόβος, καμιά θλίψη..το ήξερε ότι αυτό θα συνέβαινε.
Ο άντρας όμως δεν είναι τόσο σοφός.
Τρομοκρατείται όταν τα κύματα του χρόνου σπάζουν επάνω το κάστρο του.
Αυτό είναι το κάστρο μου λέει αψήφιστα..
Βρεγμένος και τρέμοντας δείχνει τα δόντια του στην παλλίρροια που έρχεται...
 Ξέρει όμως πολύ καλά σε ποιον ανήκει η άμμος.
Δεν ξέρω πολλά για τα κάστρα από άμμο.
Ομως τα παιδιά ξέρουν.
Παρατηρήστε τα και μάθετε.Προχωρήστε και χτίστε..αλλά χτιστε με την καρδιά ενός παιδιού.
Και όταν πέσει ό ήλιος και η παλλίρροια τα πάρει πίσω ,χαμογελάστε  χαιρετίστε την διαδικασία της ζωής και γυρίστε στο σπίτι...!!
Το σπίτι το  αποτελούν  οι αγαπημένοι μας και οι φίλοι που γεμίζουν τις ζωές μας με χαμόγελα και την έγνοια τους για εμάς ..
Είναι οι αξίες μας ακόμα και όταν βιώνουμε την απώλεια τους...
Ας τους δώσουμε και εμείς την αγάπη μας!!
Ετσι κι αλλιώς ερχόμαστε στην ζωή αυτή χωρίς τίποτα.
Φεύγουμε ακριβώς όπως ήρθαμε ..δεν έχουμε να χάσουμε  τίποτα..!!!!!
Ας μάθουμε να την ζούμε με την αισιοδοξία ενός μικρού παιδιού..!!
Για μια ακόμα φορά παρεάκι μου ανάτρεξα στην δύσκολη ώρα... στο μικρο αυτό βιβλιαράκι..

και απλά αντέγραψα και μοιράστηκα μαζί σας, όμορφα και σοφά λόγια..
Να είστε όλοι καλά να έχετε μια όμορφη εβδομάδα...και μην ξεχνάτε ..ένα απλό χαμόγελο γαληνεύει τα δύσκολα..!!
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε..!!

   

ΑΦΙΕΡΩΜΑ...ΡΑΦΑΕΛΑ..ΕΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΩ ΠΑΙΔΙ...

Αυτή την φορά θα ήθελα να σιωπήσω..
Αφήνω να  μιλήσει ένα περιοδικό για ένα αγαπημένο  και ξεχωριστό παιδί.
Πριν από καιρό είχα γράψει για  την Γωγώ
την μαμά της ΕΔΩ... 
Εγώ απλά σας δείχνω την.... δύναμη της αγάπης....
Μια μεγέθυνση θα σας βοηθήσει να διαβάσετε και ότι έχει γράψει..
                      Το περιοδικό...

Και εδώ η Ραφαέλα το...μανεκέν!!!!!

Και εδώ η αγάπη με...ΚΕΦΑΛΑΙΑ!!!!

Να είστε όλοι καλά να έχετε μια όμορφη εβδομάδα..παρεάκι μου να αγαπάτε..και να χαμογελάτε..!!
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε..!!!!! 

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ...ΑΝ...ΕΧΕΙΣ ΤΥΧΗ...!!!

Με το έμπα του μήνα είπα να κάνω την κλήρωση έτσι για ποδαρικό...
Ποτέ μου δεν έχω κάνει ανάρτηση την επομένη μέρα από μία άλλη..
Πάντα αφήνω να περάσει μια εβδομάδα τουλάχιστον..
Αλλά έπρεπε εχθές, λόγο κανόνων της πρόσκλησης..να ανεβάσω την προυγούμενη ανάρτηση..στις 30 του Σεπτέμβρη.
Σήμερα που μπήκε ο καινούργιος μήνας  ήθελα και η πρώτη του μέρα να είναι μια χαρούμενη έκπληξη για την τυχερή της κλήρωσης.
Ενα μικρό δωράκι συμβολικό,για την αγάπη σας και τις τοσοσ όμορφες ευχες σας.. στην πιο...προηγούμενη ανάρτηση μου   για τα  γενέθλια ετούτου του οκτάχρονου μπλοκ..παρεάκι μου..
Θα το κερδίσει μια φίλη μετά από την καθιερωμένη και  κλασική πια διαδικασία της κλήρωσης..
Εκανα ένα καφεδάκι, esreso να χαλαρώσω και..άρχισα την διαδικασία της κλήρωσης..

Ξέρετε.. οι παλιές εδώ μέσα..χα..χα..γράψιμο στο τετράδιο,για να μην γίνει κανένα λάθος..

 χαρτάκια, ονόματα, τύλιγμα και....
τοποθέτηση στο μπολάκι,

 που αυτήν την φορά σας την έσκασα..χα..χα..
Δεν είναι το κλασικό μπολάκι καρδούλα...
που έβαζα άλλες φορές τα χαρτάκια μου,

 αλλά, 
έτσι για μια μικρή αλλαγή...είναι το μπολάκι μαργαρίτα..χι..χι..

Μπήκαν μέσα όλα τα ονόματα  και με το χέρι στην καρδιά και στο μπολάκι έπιασε

την τυχερή που είναι ηηηη........Αννίκα..!!!

Τα συγχαρητήρια μου φίλη μου πάντα να είσαι τυχερή και σε πιο ουσιαστικά πράγματα στην ζωή σου..
Θα περιμένω την διεύθυνση σου στο μέηλ μου  roulamakedonisa@gmail.com 
Να είστε όλοι καλά, να περνάτε όμορφα. 
Να έχετε έναν καλό μήνα και μια όμορφη εβδομάδα ..να κάνετε το χαμόγελο  καθημερινή σας συνήθεια..
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε..!!

Φιλική πρόσκληση νο 117

Να μαι εδώ για λίγο για να σας παρουσιάσω αυτή την φορά   μια φιλική συμμετοχή μου που μας κάλεσε να πάρουμε μέρος  η Μία Craftartista..και που  έπρεπε να είναι έτοιμη στις 30 Σεμπτεμβρίου ..σήμερα δηλαδή.. 

Και εννοείτε να μην δω πρόσκληση εγώ..τρέχω να μην χάσω έστω και... στο παρά πέντε..
Στην αρχή για να πω την αλήθεια δεν πολυκατάλαβα τους όρους..μεγάλη κοπέλα  είμαι με το δίκιο μου να θέλω εξηγήσεις..
Και εκεί έπεσαν τα τηλέφωνα ..
Μια μου, πως θα το κάνω αυτό ..μπλα..μπλα..μετά από τις εξηγήσεις..ναι με εδώ με την δική μου συμμετοχή και την προσπάθεια μου να ζωγραφίσω..το θέμα γυναίκα...

Είναι σχεδόν παιδική η ζωγραφιά μου..αλλά δεν είχα χρόνο για κάτι καλύτερο.

Χαίρομαι πολύ που πήρα μέρος στην φιλική αυτή πρόσκληση της φίλης μας..

Να είστε  όλοι καλά..να μην ξεχνατε να χαμογελάτε..

Θα τα πούμε πάλι αύριο!!! 

Θα δείτε γιατί...

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε..!!!

   

ΜΕΓΑΛΩΣΑΜΕ ..ΜΕ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ..!!

                   
Και να μαι μόνο οκτώ χρονών καλέ; πιτσιρίκα είμαι ακόμα..!!! 

Πότε ήταν που ήμουν νήπιο...και   τι νήπιο!! όταν με πήρε από το χεράκι ο εγγονός μου (ετών τότε 24) και με έφερε στο νηπιαγωγείο  του μπλόκινκ....

Θα είναι κι άλλα παιδάκια εκεί μικρά σαν και μένα; τον ρώτησα..

Σαν και σένα όχι ..λίγο μεγαλύτερα ναι..!!! 

Γιαγιά...είναι εύκολο.. θα κάνεις αυτό..αυτό  και αυτό ..!!

Και θα τα μάθω εγώ όλα αυτά;

Θα έχεις δικό σου μπλοκ και θα γράφεις τα δικά σου!!

Ποιος αγάπη μου του λέω θα τα κάνει αυτά είπαμε; 

Εσύ καλέ γιαγιά.. έλα  εύκολο είναι!!

Χα..χα...ήταν η πρώτη μου αντίδραση επτά χρόνια  πριν!!!

Εύκολο για σένα που παίζεις την τεχνολογία στα δάχτυλα του είπα.!

Είχα όμως και μια περιέργεια.. τι να υπάρχει.. εκεί πίσω; πίσω  από μια  οθόνη;

  Και έτσι μπήκα γεμάτη απορίες και θαυμασμό σε ένα κόσμο..που  για μένα ήταν ένα  μεγάλο και τεράστιο βήμα..στην τεχνολογία !!!

Βήμα βήμα...όπως λέμε συλλαβιστά.. έκανα τα πρώτα μου βήματα..!!
Και έτσι κάπως δημιουργήθηκε το μπλοκ ..
Σμαραγδένια..

ΑΥΤΌ ήταν το πρώτο μου σχόλιο τότε από την αγαπημένη μου μετέπειτα  ΧΑΡΑ...τότε δεν την ήξερα.. τι χαρά πήρα δεν λέγεται!!!

(Γειά σου Ρούλα
Με Χαρά σε καλωσορίζω στη γειτονιά.
Θα ενθουσιαστείς με τη γειτονιά μας και θα κάνεις ό,τι τρέλλα έχεις απωθημένο.
Μη μασάς,κάνε ο,τι ονειρεύεσαι χωρίς αναστολές, κανένας δεν θα σε σχολιάσει ούτε φυσικά θα σε κατηγορήσει...ΜΑΖΙ ΣΟΥ!)

Και ήταν αυτό που μου έδωσε το θάρρος...μου παρά έδωσε μπορώ να πω τώρα..χα..χα..) και άρχισα να ξεσαλώνω εδώ μέσα..!!!

Είναι αυτό που λένε...δώσε θάρρος στον..χ...θα  σ ανέβει στο κρεβάτι..!!

Και άρχισα να ρωτάω .. πως θα το κάνω αυτό; πως θα το κάνω εκείνο; και να μου έρχεται η βοήθεια από φίλες παντού !!! 

Μέντορας μου σ αυτήν την προσπάθεια μου η Μαίρη η Ginger.. πάλαι ποτέ μπλόκερ... και αργότερα μια από τις πρώτες φίλες που γνωριστήκαμε από κοντά..

Είχα βρει μια μπλοκογειτονιά που δεν μπορούσα να φανταστώ πως θα μπορούσε να εξελιχτεί σε μια όμορφη μεγάλη παρέα..!!!

Η προσωπικές γνωριμίες μου με πολλές από εσάς φίλες μου με έχει κάνει αφάνταστα χαρούμενη!!! 

 Τι ωραίες εποχές!!! 

Και λέω εποχές.. γιατί πολλές έχετε πια εγκαταλείψει τα μπλοκ σας και η αιτία είναι  το φεης μπουκ.. που σίγουρα είναι πιο άμεσο...

Δεν έχω φεης  και δεν θα κάνω  από άποψη... ούτε και κανένα άλλο μέσο κοινωνικής δικτύωσης...κοίτα τι γράφω η γυναίκα..χα..χα..

Τι άλλο να χωρέσει και αυτό το έρμο το μυαλό μου

Ένα είναι.. και παραμονεύει και μια αλτζχάϊμερ.. πιο πέρα χι..χι.!!

Ένα μπλοκ μου αρκεί και αυτό πολύ μου είναι!!

Όμως χαίρομαι πολύ που δεν έχουμε χάσει την επαφή μεταξύ μας..έστω και απούσες όταν είστε  από την γειτονιά... και αυτό είναι το κέρδος μου από τα όμορφα του του μπλόκιν..

Από την αρχή ήταν για μένα ένα μέσον να περνάω την ώρα μου χωρίς να το αφήσω να με εθίσει..χα..χα... μεγάλα λόγια είμαι και εγώ μια εθισμένη μπλοκέρισα!!! 

Και αφού σας είπα  την ιστορία  της επτάχρονης ζωής μου εδώ μέσα..μια λιγούρα μας έπιασε θαρρώ..ε;
 Ελάτε να φάμε, να πιούμε και νηστικοί να κοιμηθούμε που λέει και ο αγαπημένος μας καραγκιόζης!! 

Λέω να ξεφύγουμε από τα τετριμμένα παρεάκι μου..τούρτες γλυκά και τα παράγωγα τους και αντί αυτών ..να πιούμε ένα κρασάκι στην υγειά σας...

  και  να σας τρατάρω ένα ταψί γεμιστά ..Κρήτης

και με την συνταγή τους..χι..χι. 

 και για επιδόρπιο να σας γλυκάνω με λουκουμάδες ε; τι λέτε;

 Εύχομαι να είστε όλοι καλά!!

Σας ευχαριστώ που με συντροφεύεται  όλα αυτά τα χρόνια στον κόσμο του μπλόκινκ.. 
Ελπίζω να σας έκανα να χαμογελάσετε και να νιώσετε όμορφα!!
..η χαρά πρώτα είναι δικιά μου..αν τα έχω καταφέρει!!!
Σας ευχαριστώ πολύ   κάθε φορά που περνάτε από εδώ και τα λέμε!!!

Και πάνω εκεί που ήμουν έτοιμη να την αναδημοσιεύσω..στο σμαρτ φον... να σου το ανανεωμένο μου λάπτοπ σαν καινούργιο και πιο γρήγορο...και άντε εγώ να το προλάβω και να το μάθω από την αρχή...χι..χι..και άντε να προλάβω να κάνω ανάρτηση για σήμερα..που είναι η μέρα που ξεκίνησα αυτό το μπλοκ...

Έτσι κι αλλιώς τα ίδια θα έγραφα πάνω κάτω..άλλαξα μόνο τον αριθμό...

Για όσους  έφτασαν μέχρι εδώ και δεν την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια και για όσους  μου κρατήσατε συντροφιά αυτά τα οκτώ χρόνια ένα μεγάλο ευχαριστώ!!!!

Με πολύ αγάπη έφτιαξα ένα μικρό δωράκι που θα το πάρει κατόπιν κλήρωσης βεβαίως βεβαίως..κάποια τυχερή...

 Να είστε όλοι καλά,να περνάτε όμορφα,να μην ξεχνάτε και στα δύσκολα ένα χαμόγελο... 

Να έχετε ένα γλυκό φθινόπωρο !!!!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε ακόμα και τα λέμε