ΝΕΦΕΛΗ...!!!!!!!!

Το αυτοκίνητο έστριψε στην τελευταία στροφή του δρόμου, όταν μπροστά  στα μάτια της Νεφέλης

φάνηκαν τα πρώτα σπίτια του χωριού... << ΚΡΕΜΑΣΤΉ>> έγραφε η ταμπέλα....οπότε είμαι στο σωστό χωριό σκέφτηκε..

Η Νεφέλη ζούσε με τους γονείς της στην Καλιφόρνια των Ηνωμένων Πολιτειών...

Είχανε φύγει από το χωριό πολλά χρόνια πριν... η Νεφέλη ήταν δεν ήταν πέντε χρονών.

Πήγαν για μια καλύτερη ζωή..δούλεψαν σκληρά  όπως οι περισσότεροι μετανάστες...και η τύχη από την μια μεριά ..η δουλειά από την άλλη, μπόρεσαν και έφτιαξαν μια αλυσίδα εστιατορίων,

με το όνομά τους  να φιγουράρει σε πολλές πολιτείες..της Αμερικής....

Πόσες φορές δεν είχανε παρακαλέσει την μάνα τους να πάει κοντά τους..!!!!

Ανένδοτη κάθε φορά...

Όχι παιδιά μου εδώ είναι το σπίτι μου νιώθω καλά   δεν φεύγω....

Το μόνο της παράπονο ήταν που δεν είχε δει την μικρή εγγονούλα της μόνο στις φωτογραφίες την καμάρωνε και τις μιλούσε.....<<Κοριτσάκι μου...την ευχή μου νά χεις όπου κι αν είσαι>>

Η Νεφέλη μπήκε στο χωριό.

γύρευε το σπίτι με την κόκκινη  βουκαμβίλια στην αυλόπορτα...στον αριθμό 45.. να το!!!!

αυτό πρέπει να είναι είπε μέσα της και σταμάτησε...απ έξω. 

Κατέβηκε και η καρδιά της χτυπούσε σαν τρελή από την αγωνία.. έφτασε στην αυλόπορτα και   τράβηξε τον σύρτη, εκείνη άνοιξε τρίζοντας.. περπάτησε στον πέτρινο διάδρομο. χτύπησε την πόρτα..

Ποιος είναι; ..ακούστηκε μια φωνή απο μέσα.....μετά από λίγα δευτερόλεπτα η πόρτα άνοιξε και στο κατώφλι...φάνηκε μια ηλικιωμένη γυναίκα...με τα άσπρα της μαλλιά δεμένα σε ένα περιποιημένο κότσο και το μπλε φόρεμα της με τα μικρά άσπρα λουλουδάκια το συμπλήρωνε μια λευκή ποδιά..που άστραφτε από καθαριότητα.

Παρακαλώ κοπέλα μου μπορώ να σε εξυπηρετήσω σε κάτι; γυρεύεις κανένα;;

Η Νεφέλη, έμεινε για λίγο βουβή χωρίς να μπορεί να αρθρώσει λέξη.

Η μόνη λέξη που βγήκε από τα χείλη της μετά από λίγο ήταν.....

Γιαγιά μου;;;

Η κυρία  Νέλι .....(.Νεφέλη την έλεγαν άλλα στο χωριό την φωνάζανε Νέλι...)ανοιγόκλεισε 

για λίγο τα γαλάζια της μάτια και οι μνήμες πλημμύρισαν......

Το κοριτσάκι της;;; η μικρή Νεφέλη;;;;

Ανοίξανε δυό αγκαλιές να κλείσουν μέσα τους η μια την άλλη..

Τα έλεγαν για ώρες...κόντευε μεσημέρι...η κυρία Νέλι σηκώθηκε.. θα πάω στο κοτέτσι να σφάξω τον κόκκορα να σου κάνω μια σούπα να πιεις το ζουμί της να σε στελιώσει μάτια μου..

όχι σαν τις σούπες που τρως στη Αμερική..γέλασε η Νεφέλη...μέχρι όμως να ψηθεί ο κόκορας 

έβαλε στο πιατάκι φρέσκια μυζήθρα..και τις έταξε επάνω μέλι που έτρεχε από μια κερήθρα

διάφανο και μοσχομυριστό..!!!!! πω..πω..τι μυρωδιές στα ρουθούνια της της !!!! ότι μύριζε και ότι έβλεπε το έβαζε βαθιά στην καρδιά της..

Νεφέλη μου  να σου δείξω τις φωτογραφίες των γονιών σου με εσένα εδώ είναι η συντροφιά μου της είπε καθώς στερέωνε ταγυαλιά της επάνω στην μύτη της...

Πόσα δεν είπανε γιαγιά και εγγονή εκείνη την μέρα!!!!! 

Το βράδυ της έστρωσε πεντακάθαρα κεντημένα σεντόνια της προίκας της που μοσχομύριζαν σαπούνι.....

Η Νεφέλη με την καρδιά γεμάτη συναισθήματα, πήγε να ξαπλώσει... θέλησε να καληνυχτίσει 

την γιαγιά της ...την είδε να κάνει το Σταυρό της μπροστά στηνεικόνα της Παναγιάς της Ελεούσας..

Καληνύχτα γιαγιά είπε ψιθυριστά..σε ευχαριστώ γι αυτά που μου χάρισες!!!!!!!!

  

Η ιστορία αυτή γράφτηκε για να πάρει μέρος στον διαγωνισμό που έκανε η Φλώρα TEXNIS STORIES

http://texnistories.blogspot.gr/   και πήρε την 5η θέση σε 26 συμμετοχές.. η ιστορία μπήκε χωρίς τίτλο και είχε τον αριθμό 26

ευχαριστώ πολύ όλους όσους την ψήφισαν...για μενα έχει σημασία η συμμετοχή και το έναυσμα που μας δίνει η Φλώρα να γράψουμε.........

****************************************************************

Και τώρα τα δικά μας....αν είδατε άλλο χρώμα  και μέγεθος στα μισά γράμματα και άλλα στο τελείωμα...

μην σας κακοφανεί...ακόμα αρχάρια είμαι...χι..χι.θα τα μάθω που θα πάει να τα φιάχνω σωστά...ελπίζω εσείς να καταλάβατε τι διαβάζατε ..χι..χι..