Πως..εξηγείς την απώλεια σ ένα παιδί;

                                                             πηγή 

  Για μια ακόμα φορά αντιγράφω από το μικρό αυτό βιβλιαράκι που έχω "Μικρές ιστορίες για δύσκολες ώρες" του Άκη Αγγελάκη.

Θα ήθελα να σιωπήσω...μετά  τα όσα τραγικά συνέβησαν και μας συγκλόνισαν όλους..
Ομως κάτι που διάβασα  με έκανε να θέλω να το μοιραστώ μαζί σας..μιλάει  για τον τρόπο που μπορούμε να μιλήσουμε σε ένα παιδί για τις απώλειες!! 

 "Δεν υπάρχει απώλεια.
Δεν υπάρχει θάνατος.
Υπάρχουν μόνο συνεχόμενοι κύκλοι ενέργειας,που αλλάζουν μορφή."
Ανώνυμος..έτσι υπογράφει το κείμενο αυτό!!

"Μπαμπά, μπαμπά.Δεν θέλω να πετάξουμε την αγαπημένη μου μπάλα!! Αναφώνησε ο Άγγελος,ο επτάχρονος γιος μου, μόλις αντιλήφθηκε ότι η φτηνή πλαστική μπάλα του είχε ξεφουσκώσει ανεπανόρθωτα.
Ο  μικρούλης είχε τα δίκια του, οφείλω να παραδεχτώ.
Ολόκληρο χειμώνα περάσαμε παίζοντας ποδόσφαιρο, μ αυτή την μπάλα μέσα στο σπίτι, καθημερινά..κάθε βράδυ..μετά από το σχολείο του.
Και τώρα να την πετάξουμε;
Την κουβαλούσε μαζί του ξεφούσκωτη στην παραλία, τώρα που καλοκαίριασε και μάταια προσπαθούσε να παίξει.
Είχε προσκολληθεί μαζί της. Άλλωστε, πόσες νίκες είχε πετύχει εναντίον μου στους μεταξύ μας ποδοσφαιρικούς αγώνες!!!

Μου πήρε πολύ σκέψη για να προετοιμαστώ και να του εξηγήσω ευρηματικά με ποιον τρόπο αποχαιρετούμε κάτι,ή κάποιον, που δεν θα τον έχουμε πια μαζί μας.
Γνωρίζοντας τις οικολογικές ανησυχίες και την αγάπη του Άγγελου για το περιβάλλον..του εξήγησα ότι μπορούμε να αποχαιρετίσουμε αυτό που έχει απομείνει από την ξεφούσκωτη και άχρηστη πια για παιχνίδι,αγαπημένη του μπάλα,βάζοντας την στο κάδο ανακύκλωσης!!
Ετσι, αν και είχε πεθάνει,της δίναμε την ευκαιρία να ξαναγεννηθεί σε άλλη μορφή ίσως και άλλο χρώμα  και να γίνει μια άλλη καινούργια μπάλα, ή ένα παιχνίδι στα χέρια κάποιου παιδιού... μπορεί ίσως και στα δικά του!!
Πόσο εύκολα κατάλαβε και συμφώνησε με την έννοια του τι είναι θάνατος και τι σημαίνει αποχαιρετισμός.!!
Μάλιστα του είπα, ότι το απόγευμα πηγαίνοντας στην σχολή καράτε για το μάθημά του, θα την αφήναμε στο κάδο ανακύκλωσης και θα την αποχαιρετούσαμε για τώρα , με την ελπίδα κάποια άλλη στιγμή να την  ξανασυναντήσουμε.!!
Και έτσι έγινε. στην σύντομη αποχαιρετιστήρια  "τελετή" που συνοδεύτηκε από λίγα δάκρυα και μια μεγάλη αγκαλιά, είπαμε "αντίο για τώρα" στην αγαπημένη μας μπάλα.!!

Το δάκρυ, η απώλεια, ο αποχαιρετισμός είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας.
Τα μάτια ενός παιδιού το αντιλαμβάνονται και η ψυχούλα τους εύκολα αγκαλιάζει αυτή τη διαδικασία κατανοώντας την μεγαλοπρέπεια της μοιρασιάς και της ευγνωμοσύνης για ότι  έχει φύγει.
Αφήστε τα παιδιά να περπατήσουν μαζί με την φύση, αφήστε να δουν τους όμορφους συνδυασμούς του θανάτου και της ζωής!!
Να δουν την χαρούμενη και αδιαίρετη ενότητα, έτσι όπως απλώνεται στα δάση και στα λιβάδια,
τις πεδιάδες και τα βουνά.
                   <Ανώνυμος>
Αυτή αγαπημένο μου παρεάκι.. ήταν η ιστορία που θέλησα να  μοιραστώ μαζί σας..γιατί  μου έφερε ένα χαμόγελο στα χείλη...μέσα στα δύσκολα.!! 
Η ζωή διεκδικεί την καθημερινότητα  της!!
Να είστε όλοι καλά  ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ.!! 
Να έχετε έναν όμορφο Αύγουστο!!!!!!!!!!!!
Σας ευχαριστώ πολύ που  περνάτε και τα λέμε..!!