Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΟΥ ΑΧΜΕΤ!!

 Η Ασουμάν κατέβασε πιο χαμηλά την μαντήλα της να προστατευτεί από το κρύο και το χιόνι που είχε αρχίσει να πέφτει.

Έκλεισε πιο σφιχτά στην χούφτα της το παγωμένο χεράκι του Αχμέτ που έτρεμε.

Για μια ακόμη φορά έβγαινε άπρακτη από το γραφείο αλλοδαπών και μετανάστευσης, αναζητώντας πληροφορίες για τον Χασάν τον άντρα της.

Χάθηκαν μέσα στον πανικό του βομβαρδισμού που χτύπησε την πατρίδα τους και τους έκανε πρόσφυγες μέσα σε μια στιγμή.

Βυθισμένη στις σκέψεις της περπατούσε ανάμεσα στον κόσμο που  βιαστικός έτρεχε να προλάβει τα ψώνια της τελευταίας στιγμής, χωρίς κανείς να της δίνει προσοχή.

Ξαφνικά ένιωσε το χεράκι του μικρού Αχμέτ, να την τραβάει και να της δείχνει προς μια κατεύθυνση.

Σήκωσε τα μάτια της και την θάμπωσαν χιλιάδες μικρά λαμπιόνια.

-Μαμά, τι πολλά φώτα είναι εκεί, σε παρακαλώ πάμε να δούμε; της είπε τραβώντας την Ασουμάν να πάνε κοντά.

Γούρλωσαν τα ματάκια του βλέποντας από κοντά τόσα πολλά φώτα,

 

που αγκάλιαζαν δέντρα,

 άλλα που έγραφαν κάτι γράμματα που δεν είχε ξαναδεί,

και χιλιάδες χρώματα έφτιαχναν ένα θέαμα που ο μικρός Αχμέτ δεν είχε ξαναδεί ποτέ στην μικρή ζωή του.

-Τι είναι εδώ μαμά; γιατί τόσα πολλά φώτα; είναι τόσο όμορφα!! 

Και αυτή η σπηλιά με το μωρό, γιατί κοιμάται εκεί;  κοίτα ανθρώπους γύρω του; κοίτα τα προβατάκια; 

-Οι χριστιανοί γιορτάζουν την γέννηση του Θεού τους.

-Τι είναι χριστιανοί μαμά; 

-Είναι εκείνοι που πιστεύουν σε ένα άλλο Θεό από εμάς, όπως λένε τον Χριστό τους, τον  Θεό της αγάπης.

Μου αρέσει ο θεός της αγάπης μαμά  θα τον κάνω φίλο μου όταν μεγαλώσω, θα είμαστε φίλοι.

-Γιατί να μην έχουμε ένα Θεό όλος ο κόσμος;

-Δεν ξέρω αγόρι μου, θα τα μάθεις αυτά όταν μεγαλώσεις. Έλα τώρα να πηγαίνουμε κάνει πολύ κρύο και δεν είσαι ζεστά ντυμένος του είπε, ενώ ένα δάκρυ κύλησε από τα μάτια της, καθώς τον αγκάλιασε σφιχτά να τον ζεστάνει.

Δεν πρόσεξαν την κυρία που τους πλησίασε και που εδώ και ώρα τους έβλεπε.

Μπορεί να μην καταλάβαινε τι έλεγαν, αλλά αυτό που έβλεπε στα μάτια τους, δεν την εμπόδισε ούτε στιγμή να τους πλησιάσει και να δώσει στα χέρια του μικρού, την μεγάλη τσάντα που κρατούσε γεμάτη παιχνίδια για τα παιδιά της.

Στην κίνηση της άρνησης που έκανε η Ασουμάν, εκείνη ακούμπησε τα δυο της χέρια στο μέρος της δική της  καρδιάς, μετά στης Ασουμάν και του μικρού Αχμέτ, αφήνοντας τους άναυδους και με την απορία στα μάτια τους!!

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στη πρόσκληση της Μαρίας  με τον ήλιο στα γιορτινά της, στο νέο  δρώμενο που κάνει στο κείμενο της με τις Ιστορίες των Χριστουγέννων.

Εύχομαι σε όλους σας να είστε καλά, να περάσετε όμορφα μαζί με τους αγαπημένους σας τις Άγιες αυτές μέρες, με πολύ αγάπη και από αυτήν μην ξεχάσετε να δώσετε και σε όσους την έχουν στερηθεί!

Ενα σας χαμόγελο και μόνο θα ζεστάνει τις παγωμένες καρδιές...

Εξ άλλου αυτό το χαμόγελο μας το χάρισε πρώτος ο μικρός Χριστός με την γέννησή Του!!

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΎΓΕΝΝΑ ΣΕ ΌΛΟΥΣ!!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!!!