Από μόνος του ο τίτλος τα λέει όλα αγαπημένοι μου φίλοι...
Θα μπορούσα να μην γράψω τίποτε άλλο .....
Αλλά σαν άτομο που δεν βάζει γλώσσα μέσα δεν γίνεται να μείνω μόνο στον τίτλο και να μην σας ξεναγήσω.. στο καλοκαιρινό μου χώρο..
να σας δείξω μέσα από τα δικά μου μάτια τι βλέπουμε στις μικρές στιγμές χαλάρωσης....
πίνοντας το καφεδάκι μας και αγναντεύοντας το γαλάζιο..πέλαγος..!!!
Μαζί με μας και τα μικρά λουλουδάκια μας...
Αγνάντεμα θα πεί θάλασσα....
Όμως δεν θα μπορούσα μόνο να την αγναντεύω μόνο από μακρυά...
χωρίς να νιώσω το χάιδεμα της...κάτω από τα γυμνά μου πόδια...
χωρίς να περπατήσω.. εκεί που σβήνει το κύμα της
να την ακούσω να μουρμουρίζει αδιάκοπα..
αγκαλιάζοντας σαν μωρά μικρά βραχάκια που βρέθηκαν σκόρπια στην ακρογιαλιά της
Να μου ψιθυρίζει μυστικά για αγάπες καλοκαιρινές... αυτές που κρατάνε όσο κρατάει το μαύρισμα στο κορμί κάτω από τον καυτό ήλιο του μεσημεριού....φτιάχνοντας πύργους στην άμμο...
Και χωρίς να απολαύσω τον ήλιο που δύοντας βάφει τον ορίζοντα
με αυτό το καταπληκτικό πορτοκαλί που μόνο εκείνος ξέρει να χρωματίζει...
Η ώρα αυτή μου αρέσει που είμαστε μόνες....εγώ και εκείνη...
η απέραντη γαλάζια....
Πόσο ευλογημένοι είμαστε που ζούμε σ αυτόν το πανέμορφο πλανήτη που λέγεται ΓΗ...ας εκτιμήσουμε λοιπόν αυτό το μεγαλείο που μας προσφέρεται τελείως..δωρεάν..!!!!!!!!!!!!
Θα μπορούσα να μην γράψω τίποτε άλλο .....
Αλλά σαν άτομο που δεν βάζει γλώσσα μέσα δεν γίνεται να μείνω μόνο στον τίτλο και να μην σας ξεναγήσω.. στο καλοκαιρινό μου χώρο..
να σας δείξω μέσα από τα δικά μου μάτια τι βλέπουμε στις μικρές στιγμές χαλάρωσης....
πίνοντας το καφεδάκι μας και αγναντεύοντας το γαλάζιο..πέλαγος..!!!
Μαζί με μας και τα μικρά λουλουδάκια μας...
Αγνάντεμα θα πεί θάλασσα....
Όμως δεν θα μπορούσα μόνο να την αγναντεύω μόνο από μακρυά...
χωρίς να νιώσω το χάιδεμα της...κάτω από τα γυμνά μου πόδια...
χωρίς να περπατήσω.. εκεί που σβήνει το κύμα της
να την ακούσω να μουρμουρίζει αδιάκοπα..
Να μου ψιθυρίζει μυστικά για αγάπες καλοκαιρινές... αυτές που κρατάνε όσο κρατάει το μαύρισμα στο κορμί κάτω από τον καυτό ήλιο του μεσημεριού....φτιάχνοντας πύργους στην άμμο...
Και χωρίς να απολαύσω τον ήλιο που δύοντας βάφει τον ορίζοντα
με αυτό το καταπληκτικό πορτοκαλί που μόνο εκείνος ξέρει να χρωματίζει...
Η ώρα αυτή μου αρέσει που είμαστε μόνες....εγώ και εκείνη...
η απέραντη γαλάζια....
Πόσο ευλογημένοι είμαστε που ζούμε σ αυτόν το πανέμορφο πλανήτη που λέγεται ΓΗ...ας εκτιμήσουμε λοιπόν αυτό το μεγαλείο που μας προσφέρεται τελείως..δωρεάν..!!!!!!!!!!!!